Το Taratsa Film Festival θα κάνει το κέντρο της Θεσσαλονίκης ένα θερινό σινεμά!

Το Taratsa Film Festival επιστρέφει, για δεύτερη συνεχή χρονιά, στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Τρεις ταράτσες του κέντρου, γιορτάζουν και κινούνται στους ρυθμούς του ανεξάρτητου κινηματογράφου, κάνοντας έτσι τη ζωή στη Θεσσαλονίκη τον Αύγουστο, κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσα. Θέλοντας να μάθουμε περισσότερα για το πόσο δύσκολα στήνεται ένα τέτοιο φεστιβάλ, σε μια περίοδο που τα περισσότερα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού έχουν ήδη ακυρωθεί, αλλά και για το πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον κινηματογράφο, μιλήσαμε με 3 από τα μέλη της ομάδας, την Δέσποινα Καβίρη, την Σοφία Τόπη και τον Γιώργο Μάνο.

Ενδιαμέσου ζέστης, καύσωνα και κρίσης, σε μια πόλη με τόσα προβλήματα, πως τόλμησε να ξεμυτίσει, έναν χρόνο πριν, το Taratsa Film Festival; Πείτε μου λίγα λόγια γι’αυτό, αλλά και για τον τρόπο που θα λειτουργήσει φέτος;

Δέσποινα Καβίρη: Αρχικά, η ιδέα ανήκει στον Θάνο Αλεξόπουλο, που του γεννήθηκε, σκεπτόμενος κάποιες παιδικές στιγμές που είχε σε ταράτσες. Του άρεσε να πηγαίνει εκεί, να μην περιορίζεται από τα όρια τεσσάρων τοίχων και να νιώθει ελεύθερος, έχοντας μπροστά του μια εικόνα 360 μοιρών. Τώρα, όσον αφορά το συνδυασμό αυτού, με ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ, γενικότερα πιστεύουμε πως θα έπρεπε να υπάρχει μία σχετικά μεγαλύτερη κίνηση, όσον αφορά τα φεστιβάλ ή τις διάφορες δράσεις που αφορούν τον κινηματογράφο στην πόλη. Αυτό, γιατί υπάρχει ένα τμήμα κινηματογράφου, αλλά και πολλοί κινηματογραφιστές, που ασχολούνται ερασιτεχνικά ή επαγγελματικά, οπότε η παραγωγή ταινιών, μικρού, αλλά και μεγάλου μήκους, όσο πάει και αυξάνεται. Έπειτα, με τον τρόπο που έχουν απλοποιηθεί, πλέον, τα μέσα κινηματογράφησης, αυτό συμβαίνει γενικότερα σε πολλά μέρη του κόσμου και είναι ωραίο οι καλλιτέχνες να μπορούν να προβάλουν τις ταινίες τους σε μεγαλύτερο κοινό.

Όπως είπες κι εσύ, τα μέσα έχουν απλοποιηθεί, είτε στο τρόπο που κάποιος φτιάχνει μια ταινία, είτε στον τρόπο που φτάνει στον κόσμο. Ο κινηματογράφος και η τέχνη γενικότερα, είναι τρόπος έκφρασης για πολλούς. Έχουν οι άνθρωποι την ίδια σχέση με τη κινηματογράφο, όπως παλιότερα;

Δ. Κ.: Πλέον, κινηματογραφική ταινία μπορεί να δει κάποιος στην τηλεόραση, στον υπολογιστή του ή ακόμα και στο κινητό του, οπότε έχει αλλάξει πολύ η σχέση των ανθρώπων με το σινεμά, όπως και γενικότερα, με την “εικόνα”. Τώρα, όσον αφορά το φεστιβάλ, συμβαίνει κι εκεί το ίδιο. Αυτό γιατί, τόσο ο κόσμος που πάει σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ, όσο και αυτοί που το διοργανώνουν, ψάχνουν την διαφορετική οπτική μια ταινίας. Προσπαθούν, δηλαδή, να ξεφύγουν από αυτό που ο κόσμος παρακολουθεί μια ταινία μέσα σε μία σκοτεινή αίθουσα, γι’ αυτό και βλέπουμε ταινίες να προβάλλονται σε μέρη, που δεν έχουν άμεση σχέση με τον κινηματογράφο, bars, εστιατόρια ή ακόμα και δρόμους και αυλές.

Δεν χάνει, όμως, το νόημά του ο κινηματογράφος έτσι; Παλιότερα υπήρχε το σινεμά, πήγαινες και μπορούσες να δεις μερικές ασπρόμαυρες ή έγχρωμες ταινίες. Αν η μετάβαση του κινηματογράφου, σε αυτό που, ποιοτικά, βλέπουμε σήμερα, μπορούσε να περιγραφεί ως ένα “όραμα”, την δεκαετία των 70’s, πηγαίνοντας στον κινηματογράφο σήμερα και βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν, ειδικά στην εποχή του ίντερνετ, πως θα χαρακτήριζες αυτή την αλλαγή;

Δ. Κ.: Θα το χαρακτήριζα εξέλιξη, γιατί το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε όταν εμφανίστηκε ο ήχος στον κινηματογράφο ή το χρώμα στο φιλμ. Το ότι μπορεί ο καθένας να βρει εύκολα μια ταινία και να τη δει, αυτό είναι ή θα έπρεπε να είναι ευχάριστο για το δημιουργό, αν δεν λάβουμε υπόψη τον τρόπο που λειτουργεί η βιομηχανία του κινηματογράφου. Τώρα, όλα αυτά αναγκαστικά τα ακολουθούμε και ειδικότερα, όσον αφορά την τεχνική, θεωρώ πως είναι πειραματισμοί, που θα οδηγήσουν κάπου στο μέλλον.

Με όλα αυτά που μπορεί να βρούμε καθημερινά στο ίντερνετ, όμως, το θέμα πλέον δεν είναι να ανακαλύψεις κάτι καινούριο, αλλά να κρατήσει μερικά παραπάνω δευτερόλεπτα, πριν πατήσεις το επόμενο κλικ! Θεωρείται καλό πως, πλέον, δίνεται στο χρήστη η ευκαιρία να απορρίψει κάτι τόσο εύκολα και να πάει απλά σε μία επόμενη, χωρίς να αφήνει τον καλλιτέχνη να πει αυτό που θέλει να πει;

Γιώργος Μάνος: Εγώ νομίζω πως οι ευκαιρίες για να πει αυτό που θέλει κάποιος κινηματογραφιστής είναι περισσότερες, πλέον. Από εκεί και πέρα, το αν θα μπορείς να “κρατήσεις” τον θεατή, έχει γίνει πολύ πιο υποκειμενικό στις μέρες μας. Παλιότερα, πήγαινες να δεις μια ταινία στο σινεμά, γιατί είχες ακούσει μερικά καλά λόγια γι’ αυτήν και πιθανώς, είχες διαβάσει και κάποιες κριτικές. Τώρα, έχεις πρόσβαση σε όλο αυτό το υλικό και μπορείς να διαλέξεις μία ταινία, με βάση τη δική σου διάθεση ή γούστο, νομίζω πως αυτό είναι προς όφελος του κινηματογράφου και όσον αφορά την προβολή, αλλά και την παραγωγή.

Παρ’ όλη την εξέλιξη, μέσα στο πρόγραμμα του φεστιβάλ, περιλαμβάνονται και αρκετές προβολές κλασσικού κινηματογράφου. Με ποιό κριτήριο διαλέγετε ταινίες και ποιά χρονική στιγμή χρειάζεται να το κάνετε αυτό, στο χρόνο πριν το φεστιβάλ;

Σοφία Τόπη: Γενικά, θέλουμε να επιλέξουμε ταινίες που έχουμε δει ή που θέλουμε να δούμε με έναν διαφορετικό τρόπο, αλλά και να προσεγγίσουμε κοινό, που δεν τις γνωρίζει, γιατί η εμπειρία της προβολής μια ταινίας σε μια ταράτσα, είναι ένα γοητευτικό σενάριο. Απευθυνόμαστε, δηλαδή, σε ένα ευρύτερο κοινό και όχι μόνο σε αυτούς που, έτσι κι αλλιώς, αγαπούν το σινεμά. Σίγουρα, επηρεαζόμαστε από το υλικό που έχουμε στα χέρια μας, αλλά υπάρχει μία γενικότερη εξέλιξη. Πλέον, το υλικό είναι περισσότερο και το επίπεδο έχει ανέβει αρκετά. Τώρα για το χρόνο που τις επιλέγουμε, οι συζητήσεις διήρκησαν όλη τη χρονιά. Υπήρχε επικοινωνία με διάφορες εταιρείες διανομής, καταλήξαμε εκεί που θέλαμε, βλέποντας το υλικό της εταιρείας και επιλέξαμε αυτές, ως μία αρχή των θεματικών που μπήκαν φέτος στο φεστιβάλ, μιας και είναι ταινίες, που πολλοί μπορεί να έχουμε δει, εμπορικές, κλασσικές.

Πόσο εύκολο είναι να κλείσεις μια ταινία, σε εποχή που δεν υπάρχει μία;

Σ. Τ.: Είναι εύκολο, γιατί είναι εποχή που όλοι θέλουν να δουλέψουν. Δεν έγινε με κάποια χορηγία, αλλά με μία συμφωνία συνεργασίας.

Ποιες θα είναι οι θεματικές που ανέφερες πριν και θα υπάρχουν φέτος στο φεστιβάλ;

Σ. Τ.: Οι Θεματικές φέτος είναι δύο, το φιλμ νουάρ και οι ρομαντικές-δραματικές  ταινίες. Οι αντίστοιχοι τίτλοι των θεματικών είναι «Summer Of Sadness» και«Tough Love», τίτλοι που δόθηκαν για να προσανατολίσουμε το κοινό στο περιεχόμενο της κάθε θεματικής, σε περίπτωση που κάποιος δεν γνωρίζει τις ταινίες.

Ένα φεστιβάλ έχει σκοπό να προτείνει νέα πράγματα ή να αναπολεί το παρελθόν;

Σ. Τ.: Στην ουσία, εμπλουτίζουμε την κινηματογραφική εμπειρία που μπορεί να έχει κάποιος στη Θεσσαλονίκη. Επιλέξαμε ταινίες, που δεν προβάλλονται στα σινεμά ή μπορεί απλά να εμπεριέχονται σε κάποια αφιερώματα. Εμείς προσφέρουμε και μια διαφορετική οπτική, δηλαδή το να ανέβεις σε μια ταράτσα, έχοντας τη θέα της πόλης και να δεις μια ταινία, με έναν διαφορετικό τρόπο.

Κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να παρακολουθήσουμε στο φεστιβάλ;

Δ. Κ.: Δεν μπορούμε να κάνουμε διακρίσεις. Κάθε ταράτσα έχει τη δική της μαγεία, αλλά νομίζω πως το καλύτερο είναι να επιλέξει κάποιος κάθε μέρα και κάτι διαφορετικό!

Αν εξαιρέσουμε το οικονομικό κομμάτι, τί άλλο μπορεί να χρειάζεται το φεστιβάλ, για να φτάσει σε μια ιδανική εικόνα;

Γ. Μ.: Η ομάδα. Χρειάζεσαι μια καλή ομάδα ανθρώπων, που συνήθως είναι καλό να μην έρχεται και από τον ίδιο χώρο, για να έχεις μία “ποικιλία” στους ανθρώπους που δουλεύουν για ένα φεστιβάλ. Γενικότερα, είναι πολύ δύσκολο να στήσεις κάτι μόνο σου, όσα χρήματα κι αν έχεις.

Αν συνεχίσουμε να μην μιλάμε για χρήματα, ποιό είναι το έπαθλο όλης αυτής της προσπάθειας;

Σ. Τ.: Γενικά, μέχρι στιγμής, όλοι το κάνουμε γιατί απλά μας αρέσει αυτό το κομμάτι και θέλαμε να φέρουμε κινηματογράφο στη Θεσσαλονίκη, σε μια περίοδο που δεν κινείται σχεδόν τίποτα. Οπότε υπήρχε πολύ όρεξη, έχει γίνει πολύ δουλειά και αυτό μας αρκεί. Και φυσικά και η εμπειρία, κάθε φορά βλέπουμε και κάτι καινούριο.

______________________

Περισσότερες Πληροφορίες:
Από τις 19 έως και τις 23 Αυγούστου η Θεσσαλονίκη φιλοξενεί για δεύτερη φορά ένα διαφορετικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Φέτος τα βραβεία που θα απονείμει η κριτική επιτροπή είναι έξι:
«Βραβείο Καλύτερης Ταινίας»
«Βραβείο Σκηνοθεσίας»
«Βραβείο Σεναρίου»
«Βραβείο Φωτογραφίας»
«Βραβείο Μοντάζ»
«Βραβείο Κοινού»

Πρόγραμμα Προβολών Θερινού Κινηματογράφου
Πρόγραμμα Προβολών Διαγωνιστικού

Διεξαγωγή: Ομάδα του «Taratsa film Festival»
Φορέας υλοποίησης: Πολιτιστικός Οργανισμός «Επί Σκοπόν»

Web: http://taratsafilmfestival.com/
Taratsa Film Festival on Facebook