The Green Inferno / Κανίβαλοι: Η μετριότητα μας έφαγε τη σάρκα!

Κείμενο: Χρύσα Λαγού

Μία παρέα φοιτητών, που είναι και παράλληλα ακτιβιστές, ταξιδεύουν από τη Νέα Υόρκη μέχρι τον Αμαζόνιο, για να προστατέψουν μία τοπική φυλή από τον αφανισμό, εξαιτίας έργων που επιτελούνται από την κυβέρνηση και που επιδιώκουν στην κατεδάφιση κάθε φυσικού στοιχείου. Όμως, το αεροπλάνο που τους μεταφέρει συντρίβεται, με αποτέλεσμα να γίνουν οι ίδιοι θύματα της φυλής που ήθελαν να σώσουν.

Ο περίεργος και αμφιλεγόμενος σκηνοθέτης Eli Roth (Hostel, Cabin Fever) έκανε επιτέλους μία ταινία, με ανησυχίες και κοινωνικά μηνύματα που ταιριάζουν στο προκλητικό στυλ του. Ο Roth εμπνέεται από περιβόητες ιταλικές ταινίες, όπως το «Cannibal Holocaust» και δημιουργεί ένα κακογυρισμένο και σκληρό έργο, που μετριάζεται από την πιστευτή συμπάθεια του κοινού για την αφελή πρωταγωνίστρια με τα πανέμορφα, μεγάλα μάτια, την Justine( Lorenza Izzo). Όντας ξεκάθαρα μισάνθρωπος, ο ίδιος ο σκηνοθέτης παρουσιάζει την Justine να αντιμετωπίζει τον χειρότερο εφιάλτη της, ως μία προνομιούχα λευκή πρωταγωνίστρια, με ανεξέταστο ρατσισμό στην καρδιά της. Ωστόσο, η φυλή που τρομοκρατεί την εύθραυστη προσωπικότητά της, ψυχικά και σωματικά, είναι κανίβαλοι, που (τυχαίο;) είναι ικανοί να αποκεφαλίσουν, να σουβλίσουν, να ναρκώσουν και να καταβροχθίσουν όποιον ξένο διασταυρωθεί τυχαία στο πέρασμά τους.

Παρόλο που οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι κάτω του μετρίου και δεν πείθουν ούτε στο ελάχιστο, ωστόσο στην ταινία κυριαρχεί το στοιχείο του «ό,τι δίνεις, παίρνεις», που μοιάζει με ηθικολογία, έπειτα από την αιματοβαμμένη σφαγή -παραδειγματισμό των άτυχων φοιτητών. Η βία στις σκηνές της σφαγής και των βασανιστηρίων είναι ενοχλητικά έντονη, αλλά δυστυχώς αυτή βασίζεται στην ακραία φύση του φιλμ του Roth και είναι ο πρωταρχικός λόγος ύπαρξτουτουοβαμμής του. Επίσης, μέσα από το «The Green Inferno», ο Roth προσπαθεί να κάνει και πολιτιστική κριτική. Σκεφτείτε ότι οι κανίβαλοι είναι ο χειρότερος εφιάλτης της Justine, ενός κοριτσιού που προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της να λάβει προοδευτική πολιτική δράση, έπειτα από την αποστροφή της, με τον ακρωτηριασμό των γυναικείων γεννητικών οργάνων. Φυσικά, όλα αυτά πάνε περίπατο, όταν το ένστικτο της επιβίωσης μπαίνει στη μέση και όταν κάθε φτηνή, αμερικάνικη ταινία τρόμου θέλει να περάσει στο κυρίως γεύμα. Επιπλέον, ο Roth καθορίζει τους χαρακτήρες του, σύμφωνα με αυτό που δε γνωρίζει, δηλαδή ότι δεν είναι αρκετά έξυπνοι και συναισθηματικά ώριμοι ώστε να ελέγξουν το σώμα τους, κάτω από μία κατάσταση αφόρητου άγχους. Έτσι, επειδή η αφέλεια και ο εγωισμός είναι παγκόσμιες σταθερές στον κυνικό κόσμο του σκηνοθέτη, γι’ αυτό και οι ιθαγενείς του «Green Inferno» θα πρέπει αναγκαστικά να είναι αηδιαστικά σαδιστές.

Συνεπώς, το «The Green Inferno» πραγματοποιεί το στόχο του, μέσα από όλο αυτό το ξεκοίλιασμα, που δεν είναι άλλος, από το να προκαλέσει και να ωθήσει τις αισθήσεις στα άκρα, με άρρωστο τρόπο. Δυστυχώς, όμως, κανένα ανθρωπιστικό ή ακτιβιστικό μήνυμα δεν μεταφέρεται μέσω της νοσηρής φαντασίας του Roth. Θεωρητικά, είναι μία ταινία, με απενεχοποιημένο δήθεν χαβαλέ, που μετατρέπεται σε κακοσκηνοθετημένη «τρομοσάχλα», για νεαρές ηλικίες. Όσοι είναι fan του είδους «torture porn», θα τη λατρέψουν. Οι υπόλοιποι δε θα μπορέσουν να φάνε κρέας, για αρκετές μέρες…

*Στοιχεία Ταινίας
Σκηνοθέτης: Eli Roth
Ηθοποιοί: Lorenza Izzo, Ariel Levy, Sky Ferreira, Matias Lopez, Aaron Burns, Daryl Sabara
Διάρκεια:103 λεπτά, Αυστηρώς Ακατάλληλη
Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους.