Θερμοκρασία σερβιρίσματος. Πόσο σημαντική είναι;
Πολλή κουβέντα γίνεται κατά καιρούς, σε τραπέζια οινόφιλων αλλά και σε σεμινάρια γύρω από το κρασί, σχετικά με την ακριβή θερμοκρασία σερβιρίσματος ενός κρασιού ανάλογα με την ποικιλία, τον όγκο, την παλαιότητα κ.ο.κ.
Η αλήθεια είναι πως η θερμοκρασία στην οποία πίνουμε ένα κρασί είναι μάλλον ο πιο σημαντικός εξωγενής παράγοντας που επηρεάζει τη γευστική του συμπεριφορά. Κι ενώ κυκλοφορούν διαφόρων ειδών «οδηγοί» και εργαλεία μέτρησης θερμοκρασιών, η πραγματικότητα είναι λίγο πιο απλή.
Καταρχάς, να διευκρινίσουμε μερικά πράγματα. Όταν βιάζεστε π.χ. να παγώσετε ένα κρασί επειδή ξεχαστήκατε ή προέκυψε ξαφνικά ή απλώς μόλις το αγοράσατε να θυμάστε τον κανόνα πως στο ψυγείο η θερμοκρασία του θα πέσει περίπου 2ºC για κάθε δέκα λεπτά παραμονής του σε αυτό. Με τον ίδιο ρυθμό βέβαια θα ανέβει αντίστοιχα σε φυσιολογικές συνθήκες δωματίου. Υπάρχει πάντα και η λύση του νερού με πάγο, αν και από κάποιους θεωρείται ιδιαίτερα βίαιη. Εκεί, να υπολογίζετε πως για τα ερυθρά αρκούν 2-3 λεπτά και για τα λευκά 8-10.
Κάτι ακόμα που πρέπει να έχετε στο νου σας, ειδικά για τα κρασιά που πίνονται πιο κρύα, είναι πως μόλις έρθουν σε επαφή με το ποτήρι μας θα σκαρφαλώσουν αμέσως 2-3 βαθμούς επάνω.
Επίσης, σημαντική είναι και η ανοχή στις διαφορετικές θερμοκρασίες των τροφών που έχει κάθε άνθρωπος ξεχωριστά. Ενώ αντίστοιχα αλλάζει και η συμπεριφορά μας αναλόγως της εποχής που καταναλώνουμε το αγαπημένο μας ποτό. Είναι αποδεδειγμένο πλέον πως τους ζεστούς μήνες του έτους ήμαστε πιο ανεκτικοί σε ελαφρώς πιο χαμηλές θερμοκρασίες σερβιρίσματος, χωρίς να επηρεάζεται ιδιαίτερα το αποτέλεσμα.
Μη ξεγελιέστε από την εξωτερική θερμοκρασία του μπουκαλιού, το περιεχόμενο θέλει πολλή περισσότερη ώρα για να φτάσει στα ίδια επίπεδα.
Όσον αφορά τις ποικιλίες και το στιλ, ίσως θα ήταν καλύτερο να έχετε στο μυαλό σας κάποιους γενικούς κανόνες κι όχι αυτούς που μιλάνε για συγκεκριμένα σταφύλια ή μήνες βαρελιού και που είναι ουσιαστικά ανούσιοι.
Ξεκινώντας από αυτά που πίνονται πιο κρύα (8-10ºC), συγκαταλέγονται τόσο τα απλά αφρώδη, όσο και τα ξηρά λευκά με ελαφρύ σώμα και χαμηλό αλκοόλ. Ανεβαίνοντας λίγο ψηλότερα, θα συναντήσουμε τα πιο περίπλοκα λευκά, αλλά και τα αφρώδη που έχουν περάσει μεγάλο διάστημα με τις οινολάσπες τους όπως και τα Ροζέ. Στη συνέχεια, ακολουθούν τα «βαρελάτα» λευκά όπως και κάποια κομψά ερυθρά με ήπιες τανίνες. Από εκεί και πέρα -αναλόγως το τανικό φορτίο, την ένταση και το αλκοόλ, οι θερμοκρασιές ανεβαίνουν από τους 14-16ºC μέχρι και τους 18ºC.
Να θυμάστε πάντα ότι οι τανίνες έχουν την τάση να πικρίζουν όταν το κρασί είναι κρύο και αντίστοιχα τα λευκά γίνονται αδιάφορα και μπουχτιστικά όσο ζεσταίνονται.
