Ο Στέργιος Παρίζας ξέρει τι είναι αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο!

Ο Στέργιος Παρίζας είναι ένας από τους ομιλητές του φετινού TedXThessaloniki, που θα γίνει στην αίθουσα Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Σάββατο 2 Απριλίου. Γεννήθηκε το 1989 στην Νάουσα, στην παιδική του ηλικία σπούδασε Μουσική. Το 2006 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ενώ το 2012 κλήθηκε να διδάξει για πρώτη φορά ως αναπληρωτής σε Δημόσιο Δημοτικό σχολείο. Προσπάθησε να εντάξει την Μουσική στα πλαίσια της σχολικής τάξης τόσο ως εργαλείο μάθησης, όσο και ως μέσο επίδρασης στην ψυχολογία των μαθητών-τριών. Παρατήρησε όμως, πως κάτι τέτοιο επιδρά πολύ θετικά στην ψυχοσύνθεση τους. Το 2014 κλήθηκε να αναλάβει, ελλείψει Δασκάλων Ειδικής Αγωγής, ένα μαθητή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο νησί της Ρόδου και μη έχοντας καμία γνώση και εξειδίκευση πάνω στο αντικείμενο αυτό, επένδυσε στο χτίσιμο μιας σχέσης αγάπης και αλληλοεκτίμησης. Προσπάθησε να φέρει το μαθητή πιο κοντά στο σχολείο κάνοντας το όσο το δυνατόν ελκυστικότερο. Ενέταξε και πάλι τη μουσική ως μέσο επίδρασης στην ψυχολογία του και στο τέλος της χρονιάς δημιούργησαν ένα τραγούδι στο οποίο τραγουδούν μαζί για όσα διδάχθηκαν από το κοινό τους ταξίδι.

Φέτος εργάζεται σε Δημοτικό σχολείο στο νησί της Καλύμνου και για άλλη μια φορά η τάξη του «μαγειρεύει» κάτι μουσικό! Πιστεύει στην μάθηση μέσω κινήτρων, μέσω δημιουργίας και ελεύθερης έκφρασης. Πιστεύει πως εκπαιδευτικοί και μαθητές μπορούν να φτιάξουν έναν πιο όμορφο και εμπνευσμένο κόσμο.

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση στον χώρο σου σήμερα;

Η περσινή μου ενασχόληση και καθοδήγηση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Έχοντας μηδαμινή εμπειρία, ελάχιστες γνώσεις, αλλά και κάπως διστακτική στάση σε όλο αυτό (έχοντας σπουδάσει δάσκαλος Γενικής Εκπαίδευσης), το να μου ανατεθεί να ‘’διδάξω’’ σε τέτοια παιδιά και να τα βοηθήσω μαθησιακά και όχι μόνο, έμοιαζε – και όντως ήταν – ένα από τα μεγαλύτερα βουνά, που έπρεπε ποτέ να κατακτήσω.

Από όλα τα επιτεύγματά σου, ποιο σε κάνει να νιώθεις τη μεγαλύτερη υπερηφάνεια;

Από τα προσωπικά μου επιτεύγματα, το ότι ανακάλυψα και όρισα τι είναι αυτό που με  κάνει ευτυχισμένο. Αφού συνέβη αυτό, ήταν πολύ πιο βατό να συνεχίσω όντας πραγματικά ευτυχισμένος. Ασχέτως αν τα κατάφερα ή όχι.

Από τα επιτεύγματα που πηγάζουν από μένα και “εξωτερικεύονται”, το ότι ήμουν πάντα αληθινός απέναντι στους ανθρώπους γύρω μου. Σε συναισθήματα, πράξεις και λόγια.

Δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι περήφανος για κάτι πιο χειροπιαστό, καθώς κάθε φορά που καταφέρνεις κάτι, αμέσως είναι αναγκαίο να καταφέρεις κάτι ακόμη πιο δύσκολο.

Ποιος είναι ο άνθρωπος, που είχε την μεγαλύτερη επιρροή πάνω σου;

Δεν ήταν ένας. Ήταν αρκετοί. Αρχικά, οι γονείς μου. Έπειτα άνθρωποι από το στενό μου οικογενειακό κύκλο, εκπαιδευτικοί από όλες τις βαθμίδες όντας μαθητής ή φοιτητής, συνάδελφοι όντας εκπαιδευτικός, φίλοι, η κοπέλα μου. Άνθρωποι, που όσο ζούσα μαζί τους, εκμαίευα ό,τι πίστευα ότι θα μου άφηνε κάτι καλό. Επίσης, άνθρωποι που ποτέ δε γνώρισα προσωπικά, αλλά οι στάσεις τους, η παρουσία τους , ο λόγος τους και οι ιστορίες που έμαθα γι’ αυτούς, έπαιξαν έναν ιδιαίτερο ρόλο στο να με ορίσουν. Όλα αυτά – το καθένα σε διαφορετικό βαθμό – άσκησαν επιρροή στο “είναι” μου και τη ζωή μου ταυτόχρονα.

Σε τι ή σε ποιον θα μπορούσαμε να πιστέψουμε;

Σε ό,τι έχουμε μέσα μας. Εγώ το λέω “Θεό”. Αρκεί αυτός ή αυτό να μπορέσει να μας οδηγήσει εκεί που ψάχνουμε να φτάσουμε. Το κίνητρο πρέπει να είναι ισχυρό.

Τι θα συμβούλευες έναν νέο άνθρωπο, που θέλει να κάνει τη διαφορά στον κόσμο;

Θα του έλεγα αρχικά, πως και μόνο που το θέλει, έχει ήδη κάνει ένα βήμα προς αυτό. Όταν συνειδητοποιούσε πόσο εύκολο ήταν το πρώτο βήμα για κάτι τόσο τεράστιο, θα τον συμβούλευα να μη σταματήσει ποτέ να προχωρά. Πάντα, η κίνηση του να είναι – έστω και λίγο – πιο δυνατή από την αδράνειά του.

Όταν ήσουν μικρός, τι ήθελες να γίνεις όταν θα μεγάλωνες και γιατί;

Ήθελα να γίνω μουσικός και τραγουδιστής. Γιατί ήταν αυτό που μέχρι τότε, με είχε εξιτάρει σε μεγαλύτερο βαθμό από καθετί άλλο. Το έβλεπα πολύ συχνά να συμβαίνει και στο όνειρό μου. Επίσης, γιατί μόνο με αυτό το επάγγελμα, θα κατάφερνα να γνωρίσω και να μπλέξω τα μουσικά μου χνώτα, με όλους εκείνους που θαύμαζα μέσα από τα τραγούδια τους.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ομιλία TED;

Ken Robinson. Μήπως το σχολικό πλαίσιο καταπνίγει τη δημιουργικότητα;

Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν έλαβες την πρόσκληση για το TEDx Thessaloniki;

Ότι σίγουρα πρέπει να απαντήσω αρνητικά. Παρόλο που ήταν μεγάλη τιμή να καλεστώ σε ένα τόσο μεγάλο συνέδριο, δεν ήμουν σίγουρος αν όσα έλεγα στην ομιλία μου θα προσέφεραν κάτι σε όσους θα είναι εκεί ή σε όσους θα το δουν αργότερα. Ίσως αυτό έχει να κάνει με το ότι θέλω να μιλάω μέσω της δουλειάς μου, παρά να μιλάω για τη δουλειά μου. Ένιωσα κάπως αμήχανα να μιλήσω σε Α΄ πρόσωπο. Γενικότερα, είμαι αρκετά αυθόρμητος, οπότε η πρώτη μου σκέψη συνήθως δεν είναι και η πιο λογική.

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;

Όπως ακριβώς είναι τώρα. Τα ίδια πράγματα θα κυνηγώ, με τα ίδια θα αισθάνομαι ευτυχισμένος. Οι αλλαγές θα είναι τα περισσότερα γκρίζα μαλλιά, τα περισσότερα ταξίδια και εμπειρίες διαφορετικών πολιτισμών και ανθρώπων σε μέρη που δεν έχω πάει μέχρι σήμερα και ίσως, έχοντας δημιουργήσει οικογένεια.

Ποιο είναι το χόμπι, που σε ξεκουράζει και “καθαρίζει” το μυαλό σου;

Η μουσική. Μου αρέσει να παίζω μουσική, να γράφω μουσική, να τραγουδώ. Μόνος μου, αλλά και με άλλους. Καθετί έχει τη χάρη του, αλλά δεν έχω βρει ποτέ χόμπι που να με ψυχογραφεί όσο αυτό.

______________________

*To φετινό TedXThessaloniki αφιερωμένο στη συνεχή κίνηση του κόσμου μας. Θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Απριλίου, στη αίθουσα Μ2 του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης και ο Beater.gr θα είναι εκεί, παρέα με την μπίρα SOL, την μόνη μεξικάνικη μπύρα από το 1899.

Δείτε περισσότερα για το επόμενο TedXThessaloniki εδώ και μείνετε συντονισμένοι στον Beater.gr και στη σελίδα μας στο Facebook, για να μην χάσετε στιγμή!