Ο Στέλιος Σαλβαδόρ, τα Μωρά στη Φωτιά και η ζωή μετά την καραντίνα.
Μωρά στη Φωτιά, η θρυλική μπάντα επιστρέφει στη σκηνή μετά τα δύο ζόρικα χρόνια των εγκλεισμών και της έλλειψης συναυλιών. Με αφορμή τη ζωντανή τους εμφάνιση το Σάββατο 7 Μαΐου 2022 στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη και λίγο πριν το αναμενόμενο ηλεκτρικό live που θα μας γυρίσει πίσω στον χρόνο, κάναμε κάποιες ερωτήσεις στον Στέλιο Σαλβαδόρ.
Στέλιο καλησπέρα, στο κλείσιμο μιας διετίας που μείναμε μέσα, παχύναμε κι ακούσαμε ξανά όλους τους αγαπημένους μας δίσκους, πες μας τι σου έλειψε περισσότερο;
Για μας τους μουσικούς, τα πράγματα ήταν δύσκολα ειδικά στην αρχή και την πρώτη καραντίνα, γιατί ψαχτήκαμε αρκετά και πολλοί αναγκαστήκαμε ν’ αλλάξουμε δουλειά. Εγώ προσωπικά άλλαξα και πόλη για να βρω εργασία, οπότε μου έλλειψε η οικογένειά μου και το σπίτι μου. Τώρα, όσον αφορά τη μουσική, είμαι πολύ πιο πεισμωμένος και ετοιμάζω πολύ ωραία καινούργια πράγματα. Για τη μουσική πάντα υπάρχει χρόνος.
Τι σχέδια και τι όνειρα περιμένεις να πραγματοποιήσεις με αφετηρία το σήμερα;
Αυτή τη στιγμή δουλεύω καινούργιο υλικό, έχει αρχίσει ήδη να παίρνει μορφή και είμαι πολύ ενθουσιασμένος.
Είσαι πράγματι Χαμαιλέων κι όλα σου φαίνονται ίδια;
Κάθε άνθρωπος που είναι λίγο η περισσότερο πολύπλευρος. Τώρα, αν για κάποιο λόγο δεν καταφέρει να αναπτύξει αυτά που τον ενδιαφέρουν περισσότερο, (για παράδειγμα να ασχολούμουν μόνο με τη μουσική και τίποτε άλλο), αργά η γρήγορα ίσως αναγκαστεί να στραφεί και προς τις άλλες του πλευρές. Εγώ αναγκάστηκα δυστυχώς να ασχοληθώ και με άλλα πράγματα, ευτυχώς όμως έχω αυτήν την πολυτέλεια από το χαρακτήρα μου.
Ένα μήνα πριν στην Αθήνα δώσατε την πρώτη συναυλία μετά από καιρό… Πως ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου και τι αισθανθήκατε εσείς σαν συγκρότημα που ξαναβρέθηκε δια ζώσης πάνω στη σκηνή και μπροστά σε πολύ (και πραγματικό) κόσμο;
Η αλήθεια είναι πως στην Αθήνα έχουμε κάνει υπέροχες συναυλίες εδώ και πολλά χρόνια, αλλά αυτή τη φορά ήταν μ’ έναν άλλο τρόπο κάτι μοναδικό. Αρχικά, δεν ήταν η πρώτη φορά που το κύτταρο ήταν κατάμεστο, αλλά ήταν κατάμεστο ισχυόντων των μέτρων για τον κορονοϊό. Έπειτα, παρόλο που όσοι βρίσκονταν στον χώρο δεν ήταν καινούργιοι, οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν σαν να μας βλέπει για πρώτη φορά. Έτσι, και η δική μας αίσθηση έμοιαζε πολύ διαφορετική μιας και οι ζωές πολλών από μας, όσο και από το κοινό άλλαξαν ριζικά τους τελευταίους μήνες.
Βρήκες τη σωστή απάντηση από του κόσμου τους σοφούς; Έχει τελικά κανείς το χρυσό κλειδί; Κι αν ναι ποια πόρτα ανοίγει;
Η αναζήτηση είναι το Χρυσό κλειδί. Δεν πρέπει ποτέ να σταματήσουμε να ψάχνουμε, να αμφισβητούμε. Όλα τα ερωτήματα είναι ανοιχτά… και όλες οι απαντήσεις είναι υπό αμφισβήτηση!
Πως αισθάνεσαι όταν ερμηνεύεις το «Μανιφέστο» σχεδόν 35 χρόνια μετά, ξέρεις έχουμε άλλα 15 χρόνια να περιμένουμε για τη «γιορτή».
Όταν είμαστε νέοι πιστεύουμε πως όχι απλά μπορούμε «να κατακτήσουμε» τον κόσμο, αλλά είναι και επιτακτική ανάγκη να τον αλλάξουμε. Μεγαλώνοντας βλέπουμε ότι μπορεί να καταφέραμε πολλά πράγματα, αλλά υπάρχουν και πολλά ακόμη που δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι. Η πίστη όμως και μόνο των νέων ανθρώπων -όταν τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα- πως μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο είναι Ιερή και μπορεί όντως να καλυτερεύσει τα πράγματα. Όπως ιερό είναι και κάθε τι που στηρίζει την πίστη αυτή και δεν την υπονομεύει, ώστε να τους κάνει να καταλήγουν κυνικοί και κουρασμένοι, όπως καταλήγουν κάποιοι όταν μεγαλώνουν.
Μπορεί να έχεις αποκαλέσει την επιτυχία του πρώτου δίσκου «τιμωρία» όμως αυτή η γλυκιά τιμωρία «ταλαιπωρεί» κοντά δυο γενιές ακροατών. Αφήνοντας στην άκρη την παρένθεση της «βουβής» -μουσικά- δεκαετίας, τι θα άλλαζες στην πορεία σου και των Μωρών γενικότερα;
Νιώθω τόσο καλά με τα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου, τόσο γενικά, όσο και στη μουσική, που δεν θα άλλαζα τίποτα. Ακόμη και τα λάθη που έχω κάνει, με βοήθησαν να έρθω πιο κοντά σ’ αυτό που είμαι τώρα και σ’ αυτά που έχω καταλάβει για τη ζωή, τους ανθρώπους και για τον εαυτό μου.
Προχωράει η ροκ μουσική σκηνή και πιο συγκεκριμένα η εγχώρια ροκ σκηνή μπροστά ή βλέπεις μια επανάληψη και έλλειψη δίσκων που στιγματίζουν το σήμερα;
Ας μην περιοριστούμε μόνο στην ελληνική ροκ σκηνή, η οποία και πολύπαθη είναι και πολλές ιδιαιτερότητες έχει. Όταν στηριχθεί σοβαρά, όπως και άλλα μουσικά είδη, τότε θα ξανασυζητήσουμε. Γενικά όμως, η υπόθεση μουσική και μάλιστα τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας στην Ελλάδα, είναι μια υπόθεση που «πονάει». Και θέλω να ευχηθώ σε όλους τους συναδέλφους μου, όποιο είδος μουσικής κι αν υπηρετούν, τα καλύτερα.
Διαβάζεις ποίηση από ότι έχεις αναφέρει παλιότερα, τι έχεις ξεχωρίσει από την Ελληνική και τη Διεθνή ποιητική σοδειά των τελευταίων ετών;
Ένα καινούργιο βιβλίο που διάβασα τελευταία είναι μια δίγλωσση καινούργια έκδοση, με πολύ καλή μετάφραση του ποιητικού έργου του Σαίξπηρ «Ο βιασμός της Λουκρητίας». Ένα ποιητικό αριστούργημα που ο Σαίξπηρ έγραψε όταν τα θέατρα ήταν κλειστά για δύο χρόνια λόγω της πανδημίας του Λονδίνου το 1600 περίπου. Μια ιστορία που στηρίζεται σ’ ένα ιστορικό γεγονός, που άλλαξε ακόμη και το πολίτευμα της Ρώμης -μετά τον βιασμό της Λουκρητίας, συζύγου ενός υψηλόβαθμου αξιωματικού, από τον ανώτερο του και διάδοχο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ενώ μεσολάβησε η αλλαγή του καθεστώτος μετά την κινητοποίηση του λαού της Ρώμης για αυτό το γεγονός.
Στέλιο σ’ ευχαριστούμε κι αναμένουμε να σε απολαύσουμε πάνω στη σκηνή, χωρίς μάσκες και λοιπά προβλήματα ευχαρίστησης! Μας έλειψε η ζωντανή μουσική – η γιορτή!
Κι εγώ ευχαριστώ για την όμορφη συζήτηση, σας περιμένω όλους στο Principal, να γιορτάσουμε μαζί την επιστροφή όλων μας στις συναυλίες.
______________________
Στέλιος Σαλβαδόρ & Μωρά στη Φωτιά Live
Σάββατο 7 Μαΐου
Principal Club Theater
26ης Οκτωβρίου 15
Περιοχή FIX
Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00
Προπώληση Εισιτηρίων στην τιμή των 10€ στο viva.gr
