«Συνειρμοί», το ποίημα της Παρασκευής.

Αγκιστρώνομαι στα ακροτελεύτια λόγια
των συνειρμών μου.

Επιπόλαια η θλίψη
μπρος στα γεγονότα,
οι «μικροί» θεοί έτσι καθόρισαν
την τύχη μας.

Μια προσπάθεια να αγγίξουμε το ιδεατό,
αγώνας συνεχής
μέσα στον κυκλώνα
της ζωής.

Τα ερείπια που μας περιβάλλουν
αυξάνονται,
απόρροια μιας καταιγίδας
που συνεχίζεται και εισχωρεί
στο είναι μας.

Η ελευθερία του νου
λιθοβολείται καθημερινά
απ’τον όχλο των «αρίστων».

Νιώθω τις πληγές μου να θεριεύουν
ως πότε θα υπομένουμε τα λάθη τους;

Από ηλεκτρονική δημοσίευση (2020)
Δημήτριου Καρπέτη, «Συνειρμοί»