Η ανεξάντλητη ιστορία των Rage Against The Machine συνεχίζεται!
Η πρώτη ηχογράφηση έγινε με μια κασέτα 12 κομματιών, τα οποία έμελε να γίνουν και ο κορμός του πρώτου τους δίσκου, καθώς και των εκρηκτικών συναυλιών τα χρόνια που ακολούθησαν, και για την ακρίβεια για όλη τη ζωή τους. Η μπάντα υπέγραψε με την Epic Records, καθώς, όπως ανέφεραν οι ίδιοι, συμφώνησε σε όλα και έτσι διατηρούσαν τον απόλυτο δημιουργικό έλεγχο. Η εποχή ήταν τέτοια που το next big thing εναλλασσόταν το ένα το άλλο, το MTV γιγαντώνονταν και η grunge μουσική κυριαρχούσε (θυμήσου Nirvana).
Στην Ελλάδα τότε το κομμάτι με τους ελάχιστους στίχους και τον τίτλο “Killing in the Name” (γνωστό κι ως “Forces” ή “Fuck You”) κυρίευσε κάθε λογής νυχτερινό μαγαζί, πολλές φορές ανάμεσα από disco και τσιφτετέλια, καταλαμβάνοντας τη θέση που είχαν μέχρι τότε τα “I was made for loving you” και “I love Rock ‘n’ Roll”. 
Ο βιετναμέζος μοναχός που κοσμεί το εξώφυλλο του πρώτου δίσκου τους, αυτοπυρπολείται ως αντίδραση στην καταπίεση της βουδιστικής θρησκείας από την τοπική κυβέρνηση. Με εξαίρεση το hit “Killing in the Name”, οι στίχοι από τα τραγούδια τους υπήρχαν στο ένθετο για να δώσουν το στίγμα του απόλυτου πολιτικοποιημένου στόμφου της εποχής. Ο ήχος τους, αν και θα μπορούσε να είναι πολύ πιο τραχύς και βρώμικος όπως θα ταίριαζε στις punk καταβολές τους, ήταν απόλυτα καθηλωτικός. Όπως δήλωναν οι ίδιοι επανειλημμένα: “no samples, keyboards or synthesizers used in the making of this record”!
Το 1996 οι RATM παίζουν στο Saturday Night Live show και τους επιτρέπεται μόνο το “Bulls on Parade”, καθώς σκόπευαν να κρεμάσουν ανάποδα αμερικάνικες σημαίες στα ηχεία τους, δηλώνοντας έτσι την αντίθεσή τους στην υποψηφιότητα του επίσης καλεσμένου στην ίδια εκπομπή επιχειρηματία Steve Forbes για την διεκδίκηση της ρεπουμπλικανικής προεδρίας.
Η δεκαετία συνεχίζει με μπόλικες συναυλίες (συμπεριλαμβανομένου των support στην περιοδεία των U2 “PopMart” και των Wu-Tang Clan), δίσκους (το “Evil Empire” έφτασε στην νούμερο ένα θέση στους καταλόγους επιτυχιών της Αμερικής) και με κοινωνική καθώς και εμπορική καταξίωση. Όλα αυτά έκαναν την εξοργισμένη μηχανή να κουραστεί, μέχρι που ο Zack de la Rocha αποχώρησε, δηλώνοντας ότι έχουν αποτύχει, μη μπορώντας ως συγκρότημα να ακολουθήσουν τα καλλιτεχνικά και πολιτικά ιδεώδη τους.
Με τη διάλυσή τους, το supergroup των απολιτίκ Audioslave παίρνει σάρκα και οστά, με τον Chris Cornell να ερμηνεύει με όλη τη βασανισμένη ψυχή του και τους υπόλοιπους 3 των RATM να συνοδεύουν στις εισπράξεις. Έτσι το 2007, μη μπορώντας να αντισταθούν στα μεγάλα κέρδη που ακολούθησαν την επανεμφάνισή τους, βρίσκουν αφορμή την δεξιά πορεία της χώρας κάτω από τη διακυβέρνηση του George W. Bush και η προγραμματισμένη μία συναυλία τους εν τέλει έγινε παγκόσμια περιοδεία ετών!
Είναι πια τέλη της δεκαετίας των μηδενικών. Στους καταλόγους επιτυχιών της Μεγάλης Βρετανίας για 4 συνεχόμενα Χριστούγεννα η κορυφή καταλαμβάνεται από τους νικητές τους παιχνιδιού The X-Factor. Μια καμπάνια (grass-roots campaign) ξεκινάει μέσω Facebook με τον τίτλο “Killing in the Name” και με 950.000 υποστηρικτές καταφέρνουν να κάνουν το τραγούδι των RATM νούμερο ένα επιτυχία τα Χριστούγεννα του 2009! Το καλοκαίρι του επόμενου έτους δίνουν μια δωρεάν συναυλία για να γιορτάσουν το γεγονός στο Finsbury Park με τον τίτλο “The Rage Factor”.
Όσο τα χρόνια περνάνε, οι δηλώσεις και οι φήμες για νέο υλικό συνεχίζουν. Αντί για αυτό, μια πανάκριβη έκδοση του πρώτου τους ομώνυμου δίσκου κυκλοφορεί για να γιορτάσουν τα 20 χρόνια. Πιο ώριμοι και καταξιωμένοι σε ένα τεράστιο πια κοινό, οι RATM δεν σταματάνε να «αρμέγουν την αγελάδα» του μουσικού ικριώματος.
Το 2016 εμφανίζεται το off-shot σχήμα των Prophets of Rage απαρτιζόμενο από τους τρεις RATM (απουσιάζει ο Zack) μαζί με τους rappers Chuck D (Public Enemy) και B-Real (Cypress Hill). Χωρίς να είναι οι RATM αλλά και δυστυχώς χωρίς να αρνούνται ότι ακόμα αντλούν από τα έσοδα εκείνου του ονόματος, βρίσκουν διέξοδο τόσο σε νέες κυκλοφορίες και merchandising όσο και σε συναυλίες μικρότερης εμβέλειας (στις 27 Αυγούστου φέτος έπαιξαν και στην Αθήνα).
https://www.instagram.com/p/B4Tw4qFlA3D/?utm_source=ig_embed
Και φτάνουμε στις αρχές του φετινού Νοέμβρη, συγκεκριμένα στη 1η Νοεμβρίου, όπου με τυμπανοκρουσίες ανακοινώνεται η νέα επανεμφάνιση των RATM με μια σειρά συναυλιών σε φεστιβάλ της Αμερικής του Donald Trump την άνοιξη του 2020 και φυσικά αναμένεται νέος γύρος παγκόσμιων εκδηλώσεων χαράς και λατρείας.
Είναι πολύ ρομαντικό για τις νέες γενιές να ανακαλύπτουν μουσικές του παρελθόντος. Και φυσικά δεν είναι δυνατόν χωρίς το απαραίτητο marketing. Περισσότερα από 50 χρόνια μετά την ενεργή τους καριέρα, οι Beatles αποτελούν ένα τεράστιο καπιταλιστικό κεφάλαιο. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας δεν είναι δύσκολη και η «ζωντανή» τους παρουσία στο εγγύς μέλλον. Το ίδιο συμβαίνει με τεράστια ή λιγότερο εμπορικά ονόματα, από τους Led Zeppelin μέχρι τους Joy Division. Η μουσική βιομηχανία δυσκολεύεται να χτίσει και να κερδίσει περισσότερα από τους υφιστάμενους μουσικούς, οπότε η λύση αυτή προτιμάται. Άσε που έχεις απλά να κάνεις με μερικούς γερασμένους κληρονόμους ή funds, που δεν μπλέκονται με τις καλλιτεχνικές ανησυχίες και ιδιοτροπίες των δημιουργών!
Χρειαζόμασταν μια ακόμα νεκρανάσταση γερόντων του ροκ; Ξεκάθαρα ναι! Απλά δεν το ξέραμε. Το θέμα εδώ δεν είναι τι θα ακούσουμε (έτσι κι αλλιώς το ηχογραφημένο αυθεντικό υλικό περιορίζεται σε 3 δίσκους που ο τελευταίος ήταν πριν 20 χρόνια), αλλά ότι θα ακούσουμε και θα δούμε ζωντανά ένα θρυλικό όνομα του παρελθόντος. Είναι ένα check-in στη μουσική ιστορία. Φυσικά δεν είναι το ίδιο να επισκέπτεσαι την τοποθεσία Βατερλώ 200 χρόνια μετά την ιστορική μάχη, έτσι δεν είναι; Αλλά ποιος νοιάζεται!
Κι ένα τελευταίο γεγονός. Η ανακοίνωση στο Instagram επιβεβαιώθηκε ελάχιστη ώρα μετά από το τεράστιο site Forbes, συνώνυμο με εκείνο τον επιχειρηματία – πολιτικό που η μπάντα εναντιώθηκε πριν από κάμποσα χρόνια. Σημεία (και τέρατα) όλων των καιρών!
