«Πάντα μόνα», το ποίημα της Παρασκευής.

Άκουσα μια γιαγιά
να λέει στο εγγόνι της
– Μηνών αυτό –
Χαμογελώντας
Σαν να το νανουρίζει
Ή να το ταχταρίζει
«Άχου εσύ είσαι
Που όλο σε αφήνουν μόνο σου
Εσύ είσαι
Που δεν σου μιλάει Κανένας»

Αυτό χαμογελούσε και χαιρόταν
Κι εκείνη χαιρότανε πολύ που το κρατούσε
Το αγαπούσε με όλη την αγάπη που υπάρχει στον κόσμο
Κι εγώ εκείνη τη στιγμή
Κατάλαβα
Τα τραύματα
Δεν προέρχονται πάντα
Από πρόθεση
Και να γιατί
Όλα τα πλάσματα
Νιώθουμε πάντα
Μόνα

Η Φιλία Κανελλοπούλου γεννήθηκε, μεγάλωσε και κατοικεί στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλοσοφία και Υποκριτική, εργάζεται ως ηθοποιός και ως θεατροπαιδαγωγός, και είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος Θεατρικών Σπουδών Αθήνας, στο Πρόγραμμα «Ελληνικό και Παγκόσμιο Θέατρο. Δραματουργία, Παράσταση, Εκπαίδευση». Για την πρώτη της ποιητική συλλογή «Τα μέσα μου» (Εκδόσεις Οροπέδιο, 2019) τιμήθηκε με το Βραβείο «Jean Moréas» Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή (μαζί με την Πηνελόπη Ζαρδούκα), ενώ το βιβλίο της συμπεριλήφθηκε στους βραχείς καταλόγους για το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα και για το «Βραβείο Γιάννης Βαρβέρης» της Εταιρείας Συγγραφέων για Πρωτοεμφανιζόμενο Ποιητή. Αυτήν την περίοδο προετοιμάζει την έκδοση της δεύτερης ποιητικής της συλλογής «Εκδοχές της Ζωής» και γράφει σενάρια για ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους.