Oι Pan Pan & Παιδί Τραύμα σε μια κοινή συνέντευξη.
Ήταν η πρώτη φορά και των τριών μας που κάναμε διπλή συνέντευξη. Συναντηθήκαμε διαδικτυακά και για μία περίπου ώρα μεταμορφωθήκαμε σε ένα κουλ παρεάκι που κουβέντιασε για μουσική, δίσκους, φιλία, πατριαρχία και live. Ο λόγος για τους Pan Pan και Παιδί Τραύμα, δύο καλλιτέχνες που έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να προχωρήσουν την ελληνόφωνη indie και ηλεκτρονική μουσική ένα βήμα μπροστά.
Αφορμή της κουβέντας μας είναι η συνάντηση των δύο μουσικών στη Θεσσαλονίκη και τη σκηνή του WE, σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα double bill της χρονιάς την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου. Από τη μία, το Παιδί Τραύμα γράφει μουσική και λέξεις σε μια ψηλή πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας, κρατώντας την πραγματική του ταυτότητα κάπως… μυστική. Από την άλλη, ο Pan Pan φτιάχνει την μουσική του στο σπίτι του, με synthesizers και drum machines και συνεργάζεται με τις σπουδαιότερες φωνές της σύγχρονης alternative μουσικής σκηνής. Το κοινό τους; Μας καλούν και οι δύο σε ατέλειωτο χορό.
Ξεκινώντας με τον Pan Pan, μιλήσαμε για τις Φαντασμαγορίες, την πρόσφατη κυκλοφορία του, τις συνεργασίες του, την πατρότητα κ.α.
Παναγιώτη, η Φαντασμαγορία III είναι μία από τις αφορμές αυτών των live με το Παιδί Τραύμα, και θα ήθελα να σταθώ στο εξώφυλλο πριν πάμε στη μουσική. Έχοντας μελετήσει τις Φαντασμαγορίες Ι & ΙΙ, στην ΙΙΙ επιλέγεις να βάλεις μια φωτογραφία από τα παιδικά σου χρόνια. Πώς έγινε αυτή η αλλαγή και δεν στάθηκες στον ίδιο μοτίβο οπτικά;
Pan Pan – Τα πρώτα δύο ήταν σχέδιο, ενώ τώρα είναι φωτογραφία. Η αλλαγή έχει να κάνει γενικότερα με το ότι πιάνουμε αυτόν τον χαρακτήρα που αφηγείται την ιστορία του μέσα από τις φαντασμαγορίες. Αυτή λοιπόν είναι μια διαφορετική φάση, μία κατάσταση λιγότερο έξαλλη σε σχέση με τις προηγούμενες, σε ειρήνη με το γύρω-γύρω και σε μια πιο ήπια κατάσταση γενικότερα. Πλέον, ο χαρακτήρας βρίσκεται στο πλαίσιο μιας δικής του οικογένειας και δεν είναι πια το «party animal» που ήταν στις προηγούμενες, όπου ψαχνόταν να δει τι θέλει να κάνει με την ύπαρξή του. Επομένως, μέσα στο συνολικό πλαίσιο, τον βλέπουμε τόσο να έχει να αντιμετωπίσει τις ευθύνες της τωρινής κατάστασης του, όσο και με το να έρχεται σε επαφή με τα δικά του παιδικά χρόνια. Με αυτό σαν αφορμή, βάζω στο εξώφυλλο ένα παιδί που είμαι εγώ. Ο χαρακτήρας της φαντασμαγορίας είναι ένα alter ego μου και τώρα κάπως βγαίνει η μάσκα.
Μένοντας στην τριλογία, η Φαντασμαγορία Ι κυκλοφόρησε μέσα στην πρώτη καραντίνα, το II στο τέλος της δεύτερης. Τρίτη καραντίνα δεν υπήρξε (ευτυχώς), αλλά βγήκε η Φαντασμαγορία III. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε στην κυκλοφορία του και μάλιστα τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο;
Pan Pan – Ήξερα εξαρχής ότι ήθελα να βγάλω τρία μέρη και με τι θα πραγματεύεται το καθένα. Δεν είχα τα κομμάτια του II και III όταν έφτιαξα το I, απλά ήξερα για τι ήθελα να μιλήσω. Ουσιαστικά, ο στόχος μου ήταν να κυκλοφορώ ένα κάθε χρόνο. Το συγκεκριμένο (III) ήθελα να το βγάλω μέσα στο χειμώνα, αλλά λόγω παράλληλων ενασχολήσεων μου, έβγαλα μόνο το single τότε. Το κυκλοφόρησα μόλις φθινοπώριασε, επειδή νιώθω ότι είναι πιο ήσυχος σαν δίσκος και ήθελα να ταιριάζει. Βέβαια, ακόμη καλοκαίρι έχουμε (γέλια), αλλά εδώ κλείνει και ο κύκλος αυτού, θ’ ασχοληθώ με νέα πράματα.
Η τριλογία κλείνει, το Αγόρι Φάντασμα αποκτά μια άλλη ταυτότητα πιο πατρική – και παιδική παράλληλα – γιατί όπως είχες αναφέρει, όταν γίνεσαι πατέρας έρχεσαι πάλι κοντά στις παιδικές σου αναμνήσεις και στην παιδικότητά σου. Τι έπεται μετά; Μουσικά και στιχουργικά πού θέλεις να οδεύσεις. Το έχεις ήδη σκεφτεί;
Pan Pan – Όταν έχω όρεξη για κάτι, πάντα ξέρω ποιο είναι το επόμενο βήμα. Θα μπορούσες να με πέτυχεις και σε μια περίοδο που δεν ήξερα, δεν είναι κακό. Αλλά τώρα τυγχάνει να ξέρω. Καταρχάς, έχουμε ένα album να κυκλοφορήσουμε με Echo Tides, που είναι το συγκρότημα που ασχολούμαι και παίζω μουσική μαζί με τους φίλους μου. Και ήδη έχω σχετικά σε ένα 80% έτοιμο το επόμενο album, αλλά αυτό είναι για το χρόνου. Δεν είναι ανάγκη να ανακοινωθεί από τώρα, είναι λίγο μακρινό ακόμη.
Οπότε μετά τη Φαντασμαγορία ακολουθεί κάτι τελείως άσχετο;
Pan Pan – Ναι! Ένα sci-fi, ας πούμε.
Μιας και αναφερθήκαμε πριν στην πατρότητα, το κομμάτι σου Στην αρχή περιλαμβάνει κάποια παιδικά φωνητικά στο τέλος. Είναι ο γιος σου που ακούγεται, σωστά;
Pan Pan – Ναι, σωστά. Έγραφα και ηχογραφούσα το album στο σπίτι το καλοκαίρι, που ο γιος μου δεν είχε σχολείο και ήταν στο σπίτι. Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί και έτυχε όταν έκλεινα εκείνο το κομμάτι, να είναι εδώ δίπλα και να το τραγουδάει. Είχε πλάκα και του είπα «έλα να το γράψουμε». Ήταν σαν ένα χαρούμενο ατύχημα, δεν το είχα στο μυαλό μου. Συνήθως έχω έντονα στο μυαλό μου πώς θα πάει ένα κομμάτι, αλλά αυτό προέκυψε και μου φάνηκε ιδανικό σαν κλείσιμο, μιας και είναι και το τελευταίο πράμα που ακούς από την τριλογία.
Πέρα από την φωνή του γιου σου, ακούμε και άλλες φωνές, κατά κύριο λόγο αυτήν της Καλλιόπη Μητροπούλου στην Φαντασμαγορία ΙΙΙ. Ποια η σχέση με την καλλιτέχνιδα και γιατί την επιλέγεις στα περισσότερα κομμάτια σου;
Pan Pan – Κυρίως γιατί είμαστε πάρα πολύ φίλοι και μου αρέσει πολύ η φωνή της. Είμαστε μαζί, στο συγκρότημα και γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια. Οπότε, όταν νιώθω ότι χρειάζομαι μια γυναικεία φωνή, η πρώτη μου σκέψη είναι η Καλλιόπη. Βέβαια, στο συγκεκριμένο album σε ένα κομμάτι τραγουδά και η αδελφή της, η Λυγερή. Είχαμε παίξει μαζί και σ’ ένα live, οπότε κάπως έγινε και «οικογενειακή υπόθεση».
Πηγαίνοντας λίγο πίσω, στην Φαντασμαγορια II, ακούμε και άλλες φωνές πέραν της Καλλιόπης: της Melentini, της Nalyssa Green, της Nefeli Walking Undercover κ.α.. Πώς έγινε η επιλογή της φωνής σε κάθε τραγούδι;
Pan Pan – Όπως και με την Καλλιόπη, έτσι και με τις άλλες είμαστε επίσης λίγο-πολύ. Γενικότερα, δουλεύοντας στη μουσική, μού είναι πιο άνετο να συνεργαστώ με άτομα που είμαστε φίλοι πολλά χρόνια. Για τα τραγούδια, πήγα λίγο με το τι ένιωθα πως ταιριάζει στον χαρακτήρα του κάθε κομματιού. Στο Χτύπα με σαν ρεύμα στην πίστα που είναι πιο έξαλλο, η Melentini. Το Άσχημοι Ήχοι το έγραψα και από την πρώτη στιγμή, άκουσα τη φωνή της Βιολέτας (Nalyssa Green). Με την Νεφέλη (Λιούτα) το ίδιο. Την Katrinpi της είπα να τραγουδήσει το Αμόρσα γιατί η ατάκα ήταν δική της. Όλα αυτά ξεκινούν με την προσωπική σχέση και μετά πηγαίνουν στην καλλιτεχνική – επαγγελματική. Θα μου άρεσε όμως να συνεργαστώ και με ανθρώπους που δεν ξέρω ή ξέρω λίγο.
Έχεις σκεφτεί μια καλλιτέχνιδα που θα ήθελες να συμμετάσχει σε κάποιο μελλοντικό σου track;
Pan Pan – Δεν ξέρω. Κατά καιρούς έχω σκεφτεί πως θα ήθελα να είναι κάτι που θα με βγάλει από την άνεσή μου. Για παράδειγμα, θα ήθελα να φτιάξω ένα πολύ βρώμικο beat και να τραγουδήσει η Τάνια Τσανακλίδου. Αλλά δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Έχω σκεφτεί ακόμη το ρεφραίν του Κάτι στο κομοδίνο να το έδινα στην Πέγκυ Ζήνα, αν είχα και την επαφή μαζί της. Κάτι πολύ άσχετο, αλλά εντυπωσιακό.
Κλείνοντας την συζήτηση για τη Φαντασμαγορία, ποιο είναι το δικό σου highlight; Ποια θεωρείς την κορυφαία στιγμή αυτής της τριλογίας για σένα;
Pan Pan – Το Χτύπα με σαν ρεύμα στην πίστα είναι αυτό που με πήγε σε ένα μεγαλύτερο κοινό, από το ήδη υπάρχον. Αγαπημένο μου προσωπικά, μέχρι να κυκλοφορήσει το III, ήταν οι Άσχημοι Ήχοι. Είναι ένα κομμάτι που στιχουργικά με εκφράζει και ένιωσα ωραία που κατάφερα να αντιστοιχίσω αυτά που ένιωθα με αυτά που έγραψα. Από τα τελευταία είναι το Φωτιά στις Κεραίες. Είναι πολύ προσωπικό, ενώ νιώθω ότι έχει βγει πολύ έντονα αυτό που ήθελα να πω και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό.
Τα comics είναι η κύρια δουλειά σου, πέρα από τη μουσική. Βλέπεις η μια τέχνη σου να συμβάλει στην δημιουργία της άλλης; Επηρεάζεται, με άλλα λόγια, η μουσική σου από τα comics και αντίστοιχα τα comics από την μουσική σου;
Pan Pan – Σίγουρα! Κάποιες φορές το κάνω μάλιστα επίτηδες. Θα γράψω δηλαδή μουσική που θα είναι soundtrack για τα comics μου ή comics που θα εικονογραφούν την μουσική μου. Άσχετα που δεν το βλέπεις στον τίτλο, υπάρχει κάποια αντιστοίχιση, που είναι και αναμενόμενο. Εδώ που στέκομαι σχεδιάζω και τρία μέτρα πιο δίπλα παίζω μουσική. Άρα, είναι λογικό το ένα να τρέχει μέσα στο άλλο.
Αφού τα είπαμε με τον Pan Pan, η συζήτησε στράφηκε αντίστοιχα στο Παιδί Τραύμα, όπου μιλήσαμε για την περσόνα του, το δεύτερο άλμπουμ του, τον Φοίβο Δεληβοριά, την πατριαρχία και άλλα…
Με μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο, διαβάζω «μυστική ταυτότητα, άνθρωπος που δεν τον ξέρουμε καλά» κ.α.. Πρόσωπο σιγά σιγά βλέπουμε, αλλά δεν ξέρουμε πολλά πέρα από τη μουσική του Παιδιού Τραύματος. Ποιος είναι ο λόγος γι’ αυτό;
Παιδί Τραύμα – Ξεκίνησε από μια ανάγκη να αποσυνδέσω το περιεχόμενο από το πρόσωπο. Σαν να ήθελα να πω ότι σε μια κοινωνία που όλα έχουν να κάνουν με την εικόνα, τελικά ίσως θα είχε μεγαλύτερη σημασία να επενδύσουμε στο περιεχόμενο. Ίσως έχει να κάνει με μια εσωστρέφεια που έβγαζαν οι δυο πρώτοι δίσκοι μου. Ωστόσο, νομίζω πως έχω αρχίσει και να δείχνω το πρόσωπο, αλλά και να αποκαλύπτω το μικρό μου όνομα. Οπότε, προσπαθώ να διατηρήσω μια ισορροπία του τι είναι εικόνα και τι περιεχόμενο. Έχω αρχίσει να συμφιλιώνομαι με αυτό και δεν είναι κακό, αρκεί αυτά τα δύο να είναι ισόποσα και να έχουν την ίδια σημασία. Έτσι, μπορεί και στο μέλλον να υπογράψω τα τραγούδια μου με ονοματεπώνυμο.
Ακούγοντας όμως τη μουσική σου, μπορώ να πω ότι είναι πολύ προσωπική. Οπότε, δεν πιστεύεις ότι μέσα από τους στίχους σου, δίνεις και κάτι παραπάνω από σένα;
Παιδί Τραύμα – Ισχύει! Και αυτό είναι και λίγο ναρκισσιστικό μερικές φορές. Δηλαδή πιάνω τον εαυτό μου να είναι αρκετά εγωκεντρικός κάποιες φορές και αυτά που λένε οι στίχοι να είναι προσωπικά βιώματα. Ίσως και αυτό να είναι μια αφορμή τελικά να απελευθερωθώ από αυτήν την μυστικοπάθεια, από τη στιγμή που οι στίχοι μιλούν για κάτι πολύ προσωπικό. Είναι ωραίο να ταυτίζεται κάποιος για δικούς του λογούς με κάτι πολύ συγκεκριμένο και προσωπικό που εγώ διηγούμαι. Ίσως είναι μια καλή αφορμή να αποκαλύψω περισσότερα πράματα για μένα και την ταυτότητά μου. Νομίζω βέβαια πως αυτό γίνεται και στα live. Eίμαι αρκετά εξωστρεφής και προσπαθώ να το διασκεδάζω.
Το όνομα Παιδί Τραύμα πώς προέκυψε;
Παιδί Τραύμα – Προσπαθώ πραγματικά να σκεφτώ πώς προέκυψε και δεν το θυμάμαι. Θυμάμαι να προσπαθώ μια στιγμή να βρω ένα ψευδώνυμο, να δοκιμάζω άπειρα και όλοι να μου λένε «όχι». Στο τέλος κάπως το σκέφτηκα και νομίζω κάποιος μου είπε ότι δεν είναι πολύ κακό. Οπότε το κράτησα. Συμβαίνει ό,τι κ με τους στίχους, δεν καταλαβαίνω τι έχω γράψει, αλλά είναι σαν να προφητεύουν τι θα μου συμβεί μετά από λίγο καιρό. Συνδυάζει μια περσόνα του αμήχανου καλλιτέχνη που δεν δείχνει το πρόσωπό του και αποτελεί λογοπαίγνιο με βάση την εξυπνάδα που μπορεί να έχει ένα παιδί. Ωστόσο, αυτή η εξυπνάδα (μπορεί να) είναι λίγο τραυματική.
Η περιγραφή (bio) στο Instagram προφίλ σου γράφει: «Μου έχεις υποσχεθεί πως θα καλυτερέψω». Τι σημαίνει αυτό;
Παιδί Τραύμα – Αυτός είναι ένας στίχος από ένα καινούριο τραγούδι που θα βγει στον επόμενο δίσκο που προσωπικά είναι το αγαπημένο μου. Λέει «Μου έχεις υποσχεθεί πως θα καλυτερέψω και πως θα έρθει η στιγμή να βγω έξω». Μου άρεσε σαν στίχος και το έβαλα εκεί. Γενικά, παίζει ένας ήχος παράπονου και αναπόλησης τους παρελθόντος και το πόσο αυτό αντανακλά στο μέλλον. Είναι κάτι που είναι κοινός παρονομαστής στη ζωή μου.
Ο πρώτος δίσκος σου Μυστικές χορευτικές κινήσεις (2018) είχε να κάνει με ένα εγχειρίδιο υπερφυσικών δυνάμεων, ενώ ο δεύτερος Θα καταστρέψω τον κόσμο (2020) είχε ως θεματική έναν παρανοϊκό εγκληματία των 90s. Ποια η σχέση μεταξύ αυτών των δύο;
Παιδί Τραύμα – Μου αρέσει οι δίσκοι να έχουν concept. Όχι απαραίτητα μουσικό, αλλά μου αρέσει να υπάρχει concept μέσα στο artwork και να προσπαθούν να περάσουν ένα μήνυμα με αυτό. Το πρώτο είχε να κάνει με το πώς κάποιες φορές νιώθουμε ότι είμαστε παντοδύναμοι και μπορούμε να έχουμε υπερφυσικές δυνάμεις, ενώ ουσιαστικά δεν έχουμε. Το δεύτερο έχει να κάνει με τον ναρκισσισμό, την πατριαρχία και την αλαζονεία, ως έννοιες στον σύγχρονο κόσμο. Γι΄ αυτό περιλαμβάνει την απολογία ενός εγκληματία. Μου αρέσει το artwork να είναι κάτι πολύ ξεχωριστό και γι’ αυτό δίνω πολύ μεγάλη σημασία εκεί. Θέλω κάποιος να μπορεί να το διαβάσει και ξέχωρα από το να ακούσει τον δίσκο. Ειδικά στον δεύτερο, το artwork είναι ένα δικόγραφο που μπορείς να διαβάσεις ξεχωριστά, σαν μικρή νουβέλα. Ο τρίτος δίσκος θα είναι κάτι ανάλογο και θα εξετάζει την σκοπιά της οικογένειας, μια περίεργη απεικόνιση μιας δυσλειτουργικής οικογένειας που θα παρουσιάζει πώς αλληλεπιδρούν τα μέλη της μεταξύ τους. Θα είναι αρκετά πιο εξωστρεφής και mainstream.
Μιας και αναφέρθηκες στην πατριαρχία ως θεματική του δεύτερου άλμπουμ σου, ήθελα να ρωτήσω γιατί έγινε αυτή η επιλογή του εξώφυλλου; Βλέπουμε ουσιαστικά μια γυναίκα σε κοντινό πλάνο με τα μάτια κλειστά. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πολλά.
Παιδί Τραύμα – Είναι μια φωτογραφία που είχα τραβήξει στο παρελθόν. Ήθελα να απεικονίσω λίγο το ότι δεν ξέρεις εάν αυτό το κορίτσι χαμογελά ή είναι λυπημένο, ή κοιμάται ή οτιδήποτε. Στο μυαλό μου είχα το παραλυτικό συναίσθημα που καμιά φορά προκαλείται στις γυναίκες που είναι θύματα της πατριαρχίας. Ένα είδος παραίτησης.
Σωστά. Ρωτώ διότι γνωρίζουμε τι γίνεται στην Ελλάδα με τις γυναικοκτονίες. Και με μια γρήγορη ανάγνωση, μπορείς να κάνεις τις συνδέσεις.
Παιδί Τραύμα – Η πατριαρχία είναι το χειρότερο δεινό που υπάρχει στον κόσμο και νομίζω ότι όλα έχουν ξεκινήσει από αυτό. Ακόμη και να μην το θέλουμε και να το αποκρούουμε, οι περισσότεροι άντρες έχουμε ψήγματα πατριαρχίας μέσα μας, γιατί έχουμε μεγαλώσει έτσι. Καλό είναι να τα αναγνωρίζουμε, να τα αποδεχόμαστε και σιγά σιγά να τα διώχνουμε. Είναι η πηγή όλων των δεινών. Για ό,τι βλέπεις και συμβαίνει δίπλα μας ευθύνεται η πατριαρχία, από πόλεμο μέχρι γυναικοκτονίες: είναι η πηγή όλων των κακών.
Ας αλλάξουμε κλίμα και ας πάμε λίγο στον Φοίβο Δεληβοριά και την περσινή συνεργασία σας με τίτλο Το Λάθος Τρένο. Πώς προέκυψε η συνεργασία και τι πήρες από αυτήν εσύ σαν καλλιτέχνης;
Παιδί Τραύμα – Είχα γράψει αυτό το τραγούδι αρκετά παλιά, πριν ακόμη βγει η περσόνα Παιδί Τραύμα. Το είχα στο μυαλό μου σαν ένα λαϊκό κομμάτι. Γενικά, έχω έναν προσανατολισμό στα λαϊκά κομμάτια και δεν ήθελα να το πω εγώ, γιατί ένιωσα ότι δεν ταίριαζε πολύ στην φωνή μου. Έκανε τότε η Inner Ear μια συλλογή, το Insomnia, και προτείναμε στον Φοίβο να το πει. Του άρεσε πάρα πολύ και κάπως έτσι προέκυψε. Για ‘μένα είναι ένα κομμάτι που λέει για τη ματαιότητα της ζωής. Έχει να κάνει με τις αποφάσεις και τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή μας και προσπαθεί να απεικονίσει αυτό. Ο Φοίβος είναι ένας πάρα πολύ ταπεινός, μετριόφρων και δεκτικός άνθρωπος, καθόλου ψωνισμένος, παρότι έχει κάνει τεράστια πράματα. Νομίζω πως είναι ένα σχολείο για το πως πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να δουλεύομε σκληρά σαν καλλιτέχνες. Ήταν τιμή μου που συνεργαστήκαμε.
Έχεις σκεφτεί άλλους καλλιτέχνες που θα ήθελες να γράψετε μαζί ή να πουν τραγούδια σου;
Παιδί Τραύμα – Είμαι σχετικά καινούριος και δεν έχω ακόμη φίλους στον χώρο. Ο Παναγιώτης (Pan Pan) έχει μεγαλύτερη ιστορία από μένα. Παρόλα αυτά, πολλές φορές έχω σκεφτεί λίγο ουτοπικά πράματα, όπως ένα κομμάτι που θα μπορούσε να το πει ο Μαζωνάκης. Και άλλα τέτοια κουλά, αλλά δεν τολμώ να τα προτείνω. Θεωρώ ότι όσο γνωρίζω κόσμο, γίνομαι και καλύτερος μουσικός. Οπότε είμαι ανοιχτός σε συνεργασίες. Ίσως όχι στο να γράψω τραγούδια μαζί με κάποιον – μιας και είμαι κάπως πιο συγκεντρωτικός σε κάποια θέματα, αλλά σίγουρα στο να συνεργαστώ, συνεισφέρω ή να πεις κάποιος άλλος ένα κομμάτι μου και -γιατί όχι- να πω εγώ κάποιου άλλου.
Από τους δίσκους Μυστικές ΧορευτικέςΚινήσεις και Θα καταστρέψω τον Κόσμο του Παιδιού Τραύμα, στους δίσκους Φαντασμαγορία ΙΙ & ΙΙΙ του Pan Pan που κυκλοφόρησε σύντομα, το μόνο σίγουρο είναι πως σε αυτή τη συναυλία, όποιος δεν χορέψει, θα χάσει! Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν έλειψαν οι κοινές ερωτήσεις και στους δύο αναφορικά με το επερχόμενο live.
Πηγαίνοντας τώρα στην επερχόμενη περιοδεία σας και τα λάιβ, τι έφερε κοντά τον Pan Pan και το Παιδί Τραύμα; Πώς πάρθηκε η απόφαση;
Pan Pan – Λίγο τυχαία.
Παιδί Τραύμα – Γνωριστήκαμε σε ένα live στην Πάτρα. Ήταν και λίγο τυχαίο και λίγο το ότι το κοινό του Παναγιώτη έχει μια αλληλοεπικάλυψη με τους ανθρώπους που ακούν τα δικά μου κομμάτια. Ουσιαστικά ξεκίνησε από μια εταιρία παραγωγής που μας πρότεινε να κάνουμε μαζί κάποια κοινά live. Βρεθήκαμ, υπήρχε μια καλή χημεία. Ε Παναγιώτη; Ελπίζω! (γέλια) Θα κάνουμε τρία λάιβ σε Θεσσαλονίκη Βόλο και Αθήνα.
Τι προσδοκίες πρέπει να έχει κάποιος που θα έρθει σε αυτά το λάιβ; Κάποιος που είτε είναι θαυμαστής σας ή απλά σας ακούει. Τι να περιμένει;
Pan Pan – Θα χορέψει και θα τραγουδήσει. Ακόμη και να μην ξέρει τη μουσική κάποιου από των δυο, θα βρει να κουνηθεί και να τραγουδήσει κάτι. Γιατί υπάρχουν αρκετά catchy σημεία στη μουσική και των δυο.
Παιδί Τραύμα – Όποιος θα έρθει στα live, να έρθει ξεκούραστος γιατί θα χορέψει μέχρι τελικής πτώσης.
Pan Pan – Μην περπατήσετε πολύ πριν το λάιβ και πιείτε νερό για να μην αφυδατωθείτε. (γέλια)
Ενδέχεται μετά την ζωντανή μουσική σας συνάντηση να ακούσουμε και κάποιο τραγούδι – συνεργασία;
Pan Pan – Είπαμε δεν λέμε όχι. Εμείς εδώ βάλαμε Μαζωνάκη και Πέγκυ Ζήνα που δεν τους ξέρουμε καν. Γιατί όχι;
Παιδί Τραύμα – Ποτέ μην λες ποτέ. Εγώ εκτιμώ πολύ τη μουσική του Παναγιώτη παραγωγικά και στιχουργικά, νομίζω ότι είναι άψογη. Θα δούμε. Θα ήθελα να προκύψει αβίαστα.
Pan Pan – Όταν νιώθω άνετα – και πρωτίστως πρέπει να νιώθω άνετα με τον άλλον σαν άνθρωπο – μετά είμαι οκ να κάνω μουσική. Δεν έχω κάνει ποτέ μουσική με κάποιον που απλά άκουσα τη φωνή του και μου άρεσε. Αυτά έρχονται από μόνα τους. Ακόμη και με τις συνεργάτιδες μου (Melentini, Nalyssa κ.λπ.), γνωριζόμασταν ακόμη πριν μάθω ότι αυτές κάνουν μουσική και ισχύει το ίδιο και για εκείνες. Πρώτα γνωριστήκαμε ως άνθρωποι και μετά συνεργαστήκαμε.
Ποια είναι τα πλάνα και των δυο για το άμεσο μέλλον; Τι να περιμένουμε μετά τα κοινά live;
Παιδί Τραύμα – Tώρα τελειώνουμε τις ηχογραφήσεις για τον καινούριο δίσκο, ο οποίος θα βγει καλώς εχόντων των πράγματων την επόμενη άνοιξη, από την United We Fly. Μέχρι τότε θα κάνουμε κάποια live, αρχής γενομένης με το tour που θα κάνουμε τώρα με τον Παναγιώτη. Παράλληλα, πάντα έχω στο μυαλό μου ιδέες για κάποια παρεμφερή πράματα, π.χ. ένα μιούζικαλ που προσπαθώ εδώ και καιρό να γράψω, αλλά είναι λίγο μεγαλεπήβολο. Θέλει συνέπεια στο γράψιμο, την οποία δυστυχώς δεν έχω. Το σημαντικό είναι να κυκλοφορήσει ο δίσκος και να τον παρουσιάσουμε ζωντανά το επόμενο καλοκαίρι στο κοινό.
Pan Pan – Αντίστοιχα, εγώ νιώθω ότι έχω παίξει αρκετά. Είχα να παίξω πέντε χρόνια και έπαιξα φέτος αρκετά και σε πολλά μέρη της Ελλάδας και το έχω ευχαριστηθεί. Πάμε να κάνουμε και αυτά τα τρία live τώρα με τον Τάσο (Παιδί Τραύμα), τα οποία τα έχω κάπως μεγάλα στο κεφάλι μου. Και ειδικά όταν γυρίσουμε και παίξουμε στην Αθήνα, που είναι η έδρα μας, γιατί είναι ωραίο να παίζεις στο σπίτι σου. Από εκεί και πέρα θα στρέψω κάπως την προσοχή μου στην μπάντα, μιας και θα αρχίσουν να βγαίνουν τα singles των Echo Tides, ενώ την άνοιξη θα κυκλοφορήσει ολόκληρο το album, από την United We Fly. Επομένως, θα ρίξω λίγο το βάρος μου εκεί. Με βρίσκεις σε μια φάση που έχω την τελική ενέργεια να κάνω κάτι ακόμη και μετά λίγο να ξεκουραστώ.
Παιδί Τραύμα – Συμπάσχω με αυτό. Θέλω να κάνω τα λάιβ, να ολοκληρωθεί ο δίσκος και μετά να κάνω ένα διάλλειμα για δυο-τρεις μήνες, να μην σκέφτομαι πολύ μουσική.
Pan Pan – Ναι είναι ωραίο, γιατί μετά σου λείπει. Ξαναμπαίνεις με μια νέα όρεξη.
Σας ευχαριστώ πολύ και τους δύο! Καλή επιτυχία στα λάιβ και ραντεβού στο dancefloor!
______________________
Παιδί Τραύμα & Pan Pan Live
Πολυχώρος WE
Παρασκευή 4 Νοεμβρίου
WE, Πολυχώρος Πολιτισμού & Αθλητισμού
Λεωφ. 3ης Σεπτεμβρίου & Γρ. Λαμπράκη
Θεσσαλονίκη
Τ: 2310 284700
Η προπώληση μέσω viva.gr έχει ξεκινήσει!
Είσοδος: Προπώληση 10€ | Ταμείο 12€
