Όταν τα ζώδια πήγαιναν μαζί σχολείο!

Όλοι έχουμε υπάρξει μαθητές στο σχολείο για πολλά χρόνια. Οι περισσότεροι έχουμε υπάρξει και φοιτητές, σε μεγάλο ποσοστό, για πολλά χρόνια επίσης. Μιας και οι μέρες αυτές του Σεπτεμβρίου το επιβάλλουν, παρακάτω θα διαβάσουμε τα χαρακτηριστικά των ζωδίων στην τάξη, και όχι μόνο, για να θυμηθούμε τα παλιά. Χωρισμένα σε δυάδες, γιατί ο διπλανός μας, μας ανέχτηκε αρκετά χρόνια. Μια τάξη, δώδεκα ζώδια…

ΚΡΙΟΣ – ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Ο Κριός, πρώτα απ’ όλα, ήταν πάντα συνεπής στην ώρα που χτυπούσε το κουδούνι. Πολλές φορές έλεγε και την προσευχή. Ένας από τους καλύτερους μαθητές βεβαίως, επιμελής και έξυπνος. Παρίστανε ότι γνώριζε τα πάντα, αλλά στην πραγματικότητα σήκωνε το χέρι του μόνο όταν ήταν σίγουρος ότι κάποιος άλλος θα απαντήσει πρώτα. Και μετά, η κλασική απογοήτευση: “Μα ναι, αυτό ήταν πανεύκολο!”  Έτσι πανεύκολα, έγινε και φοιτητής. Αρκετά διάσημος στο μαθητικό και φοιτητικό κύκλο. Δίπλα του, βρισκόταν σε αρμονία ένας Παρθένος.

Ο Παρθένος ήταν επίσης ένας υπέροχος μαθητής. Εντάξει, ίσως όχι και τόσο υπέροχος. Ίσως και λίγο σπαστικός. Αφού ήταν αυτός που διέκοπτε πάντα το καθηγητή ή το συμμαθητή/συμφοιτητή του, για να διορθώσει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Σε παραδέχομαι πάντως Παρθένε, γιατί πρόσεχες τα πάντα στο μάθημα. Περιττό να αναφέρουμε ότι ήταν το μοναδικό θρανίο, που δεν είχε καμία ζωγραφιά πάνω, ούτε ένα ίχνος σκονακίου. Το μόνο που φαινόταν ήταν η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτόν και τον Κριό. Γιατί ναι, τα βρίσκανε και ένωναν τις δυνάμεις τους στα δύσκολα, αλλά εννοείτε πως ο καθένας χρειαζόταν το χώρο του.

ΤΑΥΡΟΣ-ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Το καλύτερο θρανίο που μπορεί να υπάρξει σε μια τάξη. Ο Ταύρος ήταν ένας εξαιρετικός μαθητής, με πολύ καλούς βαθμούς και άριστη διαγωγή. Το κόλλημά του ήταν πάντα οι σημειώσεις. Σημείωνε τα πάντα από το μάθημα, κάθε λέξη που έλεγε ο καθηγητής. Πολλές φορές, έχανε και το διάλειμμα, για να κάτσει με το τετράδιο του και να υπογραμμίσει τα πιο σημαντικά, με πέντε διαφορετικά φωσφοριζέ μαρκαδοράκια. Αυτό τον βοήθησε πολύ να βγάλει το πρώτο του χαρτζιλίκι ως φοιτητής, καθώς οι σημειώσεις του ήταν τόσο καλές, που όλοι ήθελαν να τις αγοράσουν. Επειδή, όμως, μέσα στη βιασύνη του να προλάβει να τα γράψει όλα, πολλές φορές έχανε το νόημα και δεν καταλάβαινε και πολλά, επέλεγε να καθίσει δίπλα στο σοφό Αιγόκερω,  που πάντα συμπλήρωνε τα κενά του.

Ο Αιγόκερως ήταν το πρότυπο του μαθητή. Ο καλύτερος των καλύτερων. Πρόσεχε στο μάθημα, δεν έκανε φασαρία, δεν ενοχλούσε κανέναν. Μπορεί οι βαθμοί του να μην ήταν άριστοι, αλλά όλοι είχαν να λένε για την αξιέπαινη προσπάθειά του. Το καμάρι των καθηγητών, το ‘’γλυφτράκι’’ για όλους τους υπόλοιπους. Πολλές χρονιές, υπήρξε και απουσιολόγος.  Ως φοιτητής, ήταν αυτός που ποτέ, κανείς μας, δε θυμήθηκε το όνομα του και τώρα μάλλον εργάζεται κάπου στο δημόσιο.

 ΔΙΔΥΜΟΣ-ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Ο Δίδυμος είχε πάντα στο θρανίο του βιβλίο, τετράδιο, μολύβι, σβήστρα, ξύστρα, δύο στυλό, χάρακα, κομπιουτεράκι, laptop και άλλα πολλά σύνεργα. Σοβαρό ύφος, που σε έκανε να ορκίζεσαι ότι ‘’δουλεύει’’ πολύ σκληρά πάνω στην παράδοση του μαθήματος. Αλλά όχι. Η αλήθεια είναι ότι απλά ήθελε να παίζει ήσυχος με το κινητό του και να ασχολείται με όλα αυτά που πραγματικά τον ενδιέφεραν. Κανείς καθηγητής δεν τον κατάλαβε ποτέ. Και στην τελική. γιατί να παρακολουθεί τόσες ώρες το μάθημα; Αφού το ,μυαλό του ήταν κοφτερό από μικρό παιδί. Κάπου εκεί, ανάμεσα στα σύνεργα του Διδύμου, κρυβόταν και ένας μικρός Υδροχόος.

Ο Υδροχόος μπορεί να βρισκόταν μέσα στην τάξη, αλλά το μυαλό του ήταν μίλια μακριά. Οι μόνες απορίες που είχε ήταν πότε είναι εκείνη η συναυλία, πόσες τυρόπιτες δεν πρέπει να φάω για να πάω στη Μύκονο το καλοκαίρι και για πόση ώρα πρέπει να κοιτάω τον καθηγητή, για να τον μεταφέρω σε ένα παράλληλο σύμπαν. Με το φίλο του, το Διδυμάκι, τα βρίσκανε τέλεια, καθώς είχαν άπειρες ώρες να συζητάνε για τα μελλοντικά τους σχέδια και για τις πλάκες που θα κάνουν στους συμμαθητές τους. Κοινώς, ήταν τα δύο ζιζάνια της τάξης.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ-ΥΧΘΕΙΣ

Ο Καρκίνος δεν υπήρξε και πολύ καλός μαθητής. Και όχι επειδή ήταν κακό παιδί, απλά δεν τον ενδιέφεραν όλα αυτά τα πεζά μαθήματα του σχολείου. Άριστα έπαιρνε σίγουρα στο κουτσομπολιό και δεκαράκι με τόνο, στο πως να μιλάς ασταμάτητα, επί σαράντα πέντε λεπτά, κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Στο διπλανό του έλεγε από το τι έφαγε για βραδινό την προηγούμενη μέρα, μέχρι το πως θα επιβιώσει μετά τον ανεκπλήρωτο έρωτά του, με ένα παιδί μικρότερης τάξης.  Ένας κατάφερε μόνο να κάτσει δίπλα του τόσα χρόνια…

Ο Ιχθύς. Τελευταίο θρανίο, δίπλα στον Καρκίνο, που μιλούσε ασταμάτητα. Όχι, δεν πρόσεχε τι του έλεγε. Δεν πρόσεχε ούτε τον καθηγητή. Το μόνο που ήθελε ήταν να κοιμηθεί ήσυχα και ωραία στη γωνίτσα του. Μετά από χρόνια εξάσκησης, έμαθε να κοιμάται και με ανοιχτά τα μάτια, και αυτό είναι μια δεξιότητα που τη χρησιμοποιεί ακόμα και τώρα που μεγάλωσε.  Ως φοιτητής, το μόνο αξιέπαινο που έκανε ήταν ότι δεν εντάχτηκε σε καμία πολιτική παράταξη. Δεν το έκανε από άποψη. Απλά κανείς δεν του υποσχέθηκε ότι θα πάνε ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων.

ΛΕΩΝ-ΖΥΓΟΣ

Τον Λέων σίγουρα θα το θυμάστε όλοι, για το πόσο γρήγορα σήκωνε το χέρι του. Πιο γρήγορος και από τη ταχύτητα του φωτός. Υπερκινητικός και ξερόλας, δεν τον άντεχε καν ο καθηγητής. Ο πρώτος που πήρε ‘’φτιαγμένο παπάκι’’ στο γυμνάσιο και η πρώτη που είχε αγόρι με ‘’φτιαγμένο παπάκι’’.  Κατά τ’ άλλα, πολύ δημοφιλής στον περίγυρό του, πρόεδρος της τάξης και αργότερα, κάποιας παράταξης. Δίπλα του βρισκόταν ένας Ζυγός, που ουδεμία σχέση είχε με το Λέων.

Ο Ζυγός, ευχάριστος τύπος από τότε που πήγαινε σχολείο. Είχε βολευτεί μια χαρά δίπλα στον υπερκινητικό Λέων, που τραβούσε όλη την προσοχή, κι έτσι ο Ζυγός μπορούσε να κάτσει ήσυχος και να κάνει της εργασίες του για το επόμενο μάθημα. Εννοείται πως δεν τις είχε κάνει από το σπίτι. Στα φοιτητικά του χρόνια δε, είχε ξεχάσει τι σημαίνει και η λέξη σπίτι. Φήμες λένε ότι ήταν αυτός που ξεκίνησε τις καταλήψεις στα σχολεία, γιατί έδινε για proficiency στα αγγλικά και δεν προλάβαινε να διαβάσει. Μετά από τόσα χρόνια εμπειρία στις καταλήψεις, πέρασε στο Πολυτεχνείο.

Δες κι αυτό
“Πες μου το ζώδιό σου, να σου πω ποιο τραγούδι να ακούσεις!”

ΣΚΟΡΠΙΟΣ – ΤΟΞΟΤΗΣ

Ο Σκορπιός ήταν ο μαθητής που καθόταν ήσυχος στο θρανίο του, χωρίς να μιλάει και πολύ. Στα μάτια του, ο καθηγητής διέκρινε μια αφοσίωση. Αυτή η αφοσίωση στο μάτι, δε σήμαινε πάντα ότι παρακολουθούσε το μάθημα με τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν πως ο Σκορπιός περίμενε πως και πως την πρώτη μέρα στο σχολείο, για να δει τους καθηγητές/ριες του και να αποφασίσει σε ποιόν/ά θα την ‘’πέσει’’ κάθε χρόνο. Ναι, ερωτικά εννοώ, και ας ήταν απλά ένα μικρό μαθητούδι. Μετά από αυτό, δε μου κάνει καμιά εντύπωση που όλοι οι γνωστοί μου, αυτού του ζωδίου, πήραν πτυχίο στα τέσσερα χρόνια.

O Τοξότης, εκπαιδευμένος από μικρός στο να τρίβει το θερμόμετρο στην κουβέρτα για να μην πάει σχολείο, είχε μια σταθερή πορεία εξέλιξης. Να ξύσω το μολύβι μου, να πάω τουαλέτα και να μη γυρίσω ποτέ, να βγω λίγο έξω γιατί ζαλίζομαι, να πάρω μια σωστή περούκα για το κέρινο ομοίωμα που έφτιαξα. Όλα αυτά, με τη βοήθεια του πανούργου διπλανού του, που πάντα τον κάλυπτε και πάντα του κρατούσε το χέρι, όταν ‘’ζαλιζόταν’’. Μεγαλώνοντας, πέρασε Γεωπονία και κατέληξε με πτυχίο Νομικής, “χακάροντας” τους βαθμούς της εξεταστικής, που δεν έδωσε ποτέ.