Skip to content

«Olympia» του Édouard Manet.

DATE

SHARE THIS ARTICLE

Πίνακας: Olympia, 1863
Καλλιτέχνης: Édouard Manet

Παρίσι 1863. Ο Manet βάζει την τελευταία του πινελιά στην Ολυμπία. Δύο χρόνια αργότερα, το έργο εκτίθεται στο κοινό και σάλος ξεσπά στην παρισινή κοινωνία της εποχής.

Ο πίνακας που θεωρείται σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του Μοντερνισμού κινδύνεψε να λιντσαριστεί την εποχή της δημιουργίας του, αναγκάζοντας τη διοίκηση του Σαλόν, της επίσημης έκθεσης της Ακαδημίας Καλών Τεχνών όπου εκτέθηκε να λάβει μέτρα για την προστασία του.

Δεν ήταν μόνο η περιφρονητική προς τον κανόνα της Ακαδημίας τεχνοτροπία του έργου που ενόχλησε κοινό και κριτικούς. Περισσότερο από τις μεγάλες επιφάνειες αδιαβάθμιστου χρώματος, την έλλειψη αίσθησης βάθους ή τα έντονα περιγράμματα του «τραπουλόχαρτου», όπως χαρακτηρίστηκε χλευαστικά το έργο, ενόχλησε το γεγονός ότι απεικόνιζε μια γυμνή νεαρή γυναίκα.

Το γυμνό σε ένα έργο τέχνης δεν ήταν βέβαια κάτι ασυνήθιστο. Αυτό που όντως ήταν ασυνήθιστο ήταν ότι η γυμνή γυναικεία μορφή δεν αναπαριστούσε κάποια θεότητα στο πλαίσιο ενός μυθολογικού θέματος. Παρότι η πόζα της παρέπεμπε στην Αφροδίτη του Ουρμπίνο του Tiziano, η Ολυμπία ήταν μια κοινή θνητή.

Τι θα μπορούσε να σκανδαλίσει περισσότερο από μια προκλητική για την εποχή αναφορά στην ιστορία της τέχνης;

Ίσως το γεγονός ότι Manet έβαλε στη θέση της θεάς μια courtisane, δηλαδή μια εταίρα. Μια εταίρα που δεν ήταν εκεί για να τέρψει με τη γύμνια της το ανδρικό βλέμμα αλλά για να δείξει στον θεατή κοιτώντας τον αποφασιστικά και καλύπτοντας το φύλο της ότι εκείνη αποφάσιζε για το σώμα της.

Με την αναπαράσταση ενός μέλους του παρισινού περιθωρίου ο Manet δεν έφερε απλώς στο προσκήνιο μια κοινωνική ομάδα που για την ελίτ της εποχής όφειλε να παραμείνει αόρατη αλλά έθιξε ταυτόχρονα το ζήτημα της γυναικείας ανεξαρτησίας.

Τοποθετώντας μάλιστα στη σκηνή μια μαύρη υπηρέτρια δε δίστασε να φέρει το παρισινό κοινό αντιμέτωπο λίγα χρόνια μετά την κατάργηση της δουλείας με ζητήματα φυλετικών στερεοτύπων. Άριστο παράδειγμα της καλλιτεχνικής ευφυΐας του Manet, η Ολυμπία ήρθε το 1863 να επιβεβαιώσει ότι η επανάσταση του Μοντερνισμού ήταν πλέον γεγονός, αφήνοντας το σημάδι της ανεξίτηλο όχι μόνο στο κοινό της εποχής της αλλά και σε ολόκληρη την ιστορία της τέχνης.

______________________
Ιστορίες Τέχνης ή αλλιώς… jeanne_d__art. Βρείτε εδώ την επίσημη σελίδα της στήλης στο Instagram!

AUTHOR

Ιωάννα Μακρυγιάννη

Μια ψυχαναγκαστική δασκάλα που ονειρεύεται τον κόσμο της διανόησης. Η έλλειψη δεξιοτεχνίας την οδήγησε στη θεωρία κι έτσι η ιστορία της τέχνης θα είναι πάντα η περήφανη αγάπη της. Η άλλη, εκείνη για την εκπαίδευση, είναι κρυφή (σςςς).

Loading...
Αποκλειστικό: Ακούστε το Greatness of the Unknown από το ντεμπούτο του Albert Salvatierra στη Skryptöm!
«Θα ‘ρθει καιρός», το ποίημα της Παρασκευής.