Οι νέοι Code βαδίζουν στα “σκοτεινά” μονοπάτια των Radiohead!

Του Αλέξανδρου Δουρτμέ

Είχα, σχεδόν, ξεχάσει πως οι Άγγλοι θα έβγαζαν στα κοντά νέο δίσκο κι ευτυχώς, μου το θύμισε, προχθές, ένας πολύ καλός μου φίλος. Είχα φάει ένα μεγάλο σκάλωμα, με το πολυσυζητημένο “Augur Nox” του ’13, οπότε ήμουν αρκετά «ζεστός», για να ασχοληθώ και με το καινούριο υλικό.

Στo “Augur Nox”, λοιπόν, οι Λονδρέζοι «Code», είχαν αλλάξει τραγουδιστή κι έτσι τη θέση του Kvohst (Hexvessel, Grave Pleasures, Dodheimsgard κλπ) είχε πάρει, πλέον, ο Wacian, με αποτέλεσμα ο δίσκος να είναι κάτι σαν μεταβατικό στάδιο, στην εξελικτική πορεία της μπάντας. Το γεγονός αυτό ήρθε να επιβεβαιώσει ο νέος δίσκος, με τίτλο “Mut”, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες.

Είχαν, ήδη, πέσει οι τόνοι στον προηγούμενο δίσκο, με τα black metal στοιχεία να είναι όλο και λιγότερο εμφανή στα κομμάτια. Στο “Mut”, όμως, με εξαίρεση ένα (!) σημείο, όπου βλέπουμε ένα ξέσπασμα στη φωνή, οι τόνοι έχουν πέσει τελείως. Mid-tempo, έως αργές ταχύτητες στα κομμάτια και καθαρά μελωδικά φωνητικά, στο ύφος του Kvohst. Οι κιθάρες ακολουθούν κι αυτές το ίδιο μοτίβο: λιγότερη παραμόρφωση, πολλά αρπίσματα και συγχορδίες, πέραν των κλασσικών πεμπτών. Ενδιαφέρουσα δουλειά και στο μπάσο, που ακολουθεί κι αυτό μελωδικά, θυμίζοντας “μπασογραμμές” του Skoll (Arcturus, Ved buens ende κλπ). Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω, το κομμάτι “Contours”, όπου διαφαίνεται ξεκάθαρα η στροφή στον ήχο της μπάντας. Να προσθέσω, ωστόσο, πως παρατήρησα και πολλά progressive στοιχεία. Σε σημεία, δηλαδή, μου ήρθαν στο μυαλό οι «Pain of Salvation» του “Remedy lane”, γεγονός που δεν ξενίζει καθόλου τον ακροατή, μιας και τα στοιχεί αυτά έχουν δέσει πολύ αρμονικά, με το νεο ύφος της μπάντας.

Ειλικρινά, δεν ήξερα τι να περιμένω από το νέο δίσκο των «Code». Είχαμε το συνήθειο να λέμε πως έχουν έναν και μόνο δίσκο, το “Nouveau gloaming”, που ήταν και ντεμπούτο τους, το οποίο είχε τόσο την black metal ατμόσφαιρα, που όλοι ήθελαν, όσο και τα ψυχοφθόρα φωνητικά της δεύτερης καλύτερης φωνής στο black metal (για την πρώτη, θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο). Θα ήταν, ίσως, αναμενόμενο να μιλήσω για εκφυλισμό της μουσικής των «Code» και πως δεν θα πρέπε να ασχολείται κάποιος, πλέον, με τους συγκεκριμένους. Όμως, το πείσμα των καιρών και λόγω προσωπικών αδυναμιών, δε μπορώ, παρά να προτείνω το συγκεκριμένο δίσκο για κάθε ακροατή, με ευρύ φάσμα ακουσμάτων και ανοιχτό μυαλό. Όπως έλεγα τις προάλλες και σε κάποιον πολύ καλό μου φίλο, κάπως έτσι θα ακουγόντουσαν οι «Radiohead», αν επέλεγαν πιο σκοτεινά μονοπάτια στους πειραματισμούς τους.

Tracklist:

1. On blinding larks
2. Undertone
3. Dialogue
4. Affliction
5. Contours
6. Inland sea
7. Cocoon
8. Numb, an Author
9. The bloom in the blast