Ο Nic Hillman των Ephemerals σιχαίνεται τον Andy Warhol!
Για την έναρξη των Ephemerals.
Εγώ και ο Wolf παίζαμε σε διαφορετικές μπάντες, σε club στη Γαλλία. Κάποια στιγμή, τον ρώτησα αν θέλει να τραγουδήσει σε ένα νέο album που προσπαθούσα να φτιάξω. Έτσι, έγινε το “Nothing is easy”.
Για την καλπάζουσα δημιουργικότητα.
Έχω φτιάξει εφτά album μέσα σε οκτώ χρόνια. Τα τρία από αυτά ήταν για τους Ephemerals. Το δυνατό μου σημείο είναι ότι είμαι πρώτα συνθέτης και μετά μουσικός. Δεν παίζω μουσική γιατί μου αρέσει, όπως οι περισσότεροι μουσικοί. Αγαπώ τη μουσική, αλλά η φυσική μου κλίση είναι η γραφή και η σύνθεση, γι΄ αυτό και ασχολούμαι περισσότερο. Ένα μουσικό album είναι μια από τις πιο όμορφες μορφές τέχνης και θα έπρεπε να εκπαιδεύουμε τους νέους ανθρώπους για την αξία του, πόσο μάλλον στην ψηφιακή εποχή που ζούμε. Πάντα γνωρίζω για τι θέλω να γράψω και διεξάγω σημαντική έρευνα, ώστε να καταφέρω να δώσω νοηματικό βάθος σε κάθε album. Μόλις το ολοκληρώσω, δουλεύω για την ιδέα και τη μουσική του επόμενου. ‘Εχω ολοκληρώσει και το 4ο album των Ephemerals και κατά λάθος έχω γράψει και το μισό του 5ου επίσης. Είμαι συνθέτης.
Για την χρυσή τομή ανάμεσά τους.
Όταν συνέθεσα τη μπάντα, δεν επέλεξα τους συνεργάτες μου για τις μουσικές τους ικανότητες, αλλά γιατί είναι άνθρωποι που έχουν χιούμορ και περιέργεια. Περνάμε υπέροχα όλοι μαζί. Επίσης, τυχαίνει να είναι εκπληκτικοί μουσικοί, λόγω της στάσης τους προς τη ζωή. Είμαστε όλοι ανοιχτοί άνθρωποι και η μουσική ρέει από αυτό.
Για προσωπικές και μουσικές ανησυχίες.
Η ανησυχία μου τόσο σαν άνθρωπος όσο και σαν μουσικός είναι κοινή. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Μπορείς να βρεις ό,τι θέλεις εύκολα. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι μουσικοί συνεχίζουν να φτιάχνουν τραγούδια απλώς με στεγνή πληροφορία. Κατά κάποιον τρόπο, είμαστε προστάτες των ιδεών και της κουλτούρας και φείλουμε να προτείνουμε στον κόσμο τι να κάνει όλη αυτή την πληροφορία. Οφείλουμε να την επεξεργαστούμε και να σκαρφιστούμε λύσεις. Έτσι μόνο μπορούμε να προχωρήσουμε στον 21ο αιώνα τέχνης. Fuck Andy Warhol.
[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/-k-gkCPgr2o” autoplay=”no”]
Για τη μεγαλύτερη φιλοδοξία και το επόμενο βήμα.
Εξαιτίας της μουσικής μου, είμαι ήδη πολύ μακριά από τη ζώνη ασφαλείας μου. Έτσι, το να συνεχίζω με αυτούς τους ρυθμούς είναι τελείως φυσικό. Δεν έχω κανένα απομεινάρι αυτού μου κάποτε ήμουν. Γεννηθήκαμε ελεύθεροι κι έπειτα οι κουλτούρες μας επέβαλαν να διαμορφωθούμε με συγκεκριμένο τρόπο. Νομίζω πως ένας καλλιτέχνης πάντα προσπαθεί να επαναφέρει την αρχική κατάσταση και πως πλησιάζω όλο και πιο κοντά σ’ αυτό που είμαι στην πραγματικότητα. Η μουσική μου με βοηθάει να εμβαθύνω σε κάθε γωνιά της προσωπικότητάς μου και να καταλάβω τι είναι πραγματικό και τι μου επιβλήθηκε. Αλλάζω, με κάθε νέο album. Το επόμενο θα είναι ένα ακόμη τεράστιο άλμα. Το “Egg Tooth” ήταν αρκετά καλό πάτημα για έρευνα και πραγματικά, απόλαυσα τις αλλαγές που μου προσέφερε. Το επόμενο είναι τελείως οδυνηρό και ίσως συνεχίσει να είναι για λίγο καιρό – όμως κάθε μέρα ξυπνάω και συνεχίζω, γιατί ξέρω ότι με κάνει πιο ειλικρινή με τον εαυτό μου, γνωρίζοντας πως και ακόμα περισσότεροι θα ωφεληθούν απ’ αυτό.
Duende Jazz Bar (Καλαποθάκη 16, Θεσσαλονίκη)
Δευτέρα 20 & Τρίτη 21 Νοεμβρίου
Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:00.
Τιμές Εισιτηρίων: 17€ (προπώληση), 20€ (ταμείο)
Σημεία Προπώλησης: Duende Jazz Bar (Kαλαποθάκη 16, Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310 25 2704 & 6988554828), Stereodisc (Αριστοτέλους 4, Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310 262912), Lotus Record Shop (Σκρα 7, Θεσσαλονίκη, τηλ.: 2310 260776)