Μιχάλης Δέλτα: Δεν πούλησα ούτε κορόιδεψα ποτέ τον εαυτό μου και τους ακροατές.
Ο Μιχάλης Δέλτα είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους και αναγνωρισμένους Έλληνες μουσικούς και συνθέτες, συνέβαλε σημαντικά στην ηλεκτρονική μουσική σκηνή της χώρας! Το γνωρίσαμε ως μέλος των Στέρεο Νόβα.
Σήμερα, δεν περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα. Αντιθέτως, αναδεικνύει τη δημιουργική του πολυμορφία σε πολλούς τομείς. Τον βρίσκουμε ανάμεσα σε μουσικές συνθέσεις για ταινίες, θεατρικά έργα και διαφημίσεις.
Tο Beater.gr τον συνάντησε με αφορμή την επανακυκλοφορία του “Halcyon Days” δίσκου του και μας δίνει μέσα από αυτή την ευκαιρία να τον (ξανά) γνωρίσουμε.
Με αφορμή την επανακυκλοφορία του άλμπουμ σου “Halcyon Days” θα ήθελες να μας “θυμίσεις” τι σημαίνει ο τίτλος και τι συναισθήματα σου προκαλεί η επανακυκλοφορία του;
“Halcyon Days” σημαίνει Αλκυονίδες Μέρες, αυτές που έρχονται για λίγο μέσα στις αρχές του χειμώνα και που χαρακτηρίζονται από υπέροχους χρωματιστούς ουρανούς και υπέροχο φως. Ο δίσκος γράφτηκε μεταξύ 2000-2001 μια ιδιαίτερα δημιουργική αλλά και δύσκολη περίοδο προσωπικά τότε για μένα, όπου η μουσική λειτουργούσε ως ένας θεραπευτικός ουρανός. Το 2004 η δισκογραφική εταιρεία Distance Records χρεωκόπησε αλλά το album δεν έπαψε να κυκλοφορεί ποτέ ως CD και ψηφιακά στις πλατφόρμες. Έπειτα από μια Οδύσσεια επιτέλους έρχεται πάλι στο τώρα ανανεωμένος ο δίσκος με τρία καινούργια remixes από τον Hior Chronik τον Κωνσταντίνο Βήτα κι ένα δικό μου και πράγματι είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος με το γεγονός της επανακυκλοφορίας.
Πέρασαν 23 χρόνια από όταν πρωτοκυκλοφόρησε το “Halcyon Days”. Σε αυτά τα 23 χρόνια, πόσο έχει αλλάξει ο Μιχάλης σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος;
Όλη τη ζωή μου την αντιλαμβάνομαι ως μια περιπέτεια, με όλες τις δοκιμασίες και τα δώρα που φέρουν οι εμπειρίες. Είμαι σε διαρκή μαθητεία, διαφορετικά δεν αισθάνομαι ότι ζω την ζωή μου αν δεν εκπαιδεύομαι. Εδώ και χρόνια μέσα και από άλλα κανάλια όπως της συγγραφής, συνειδητά επικοινωνώ τους στοχασμούς και τη βιωματική μου γνώση με μία αίσθηση προσφοράς προς εκείνους που αναζητάνε και οι ίδιοι ένα ουσιαστικό νόημα στην δική τους διαδρομή. Βάση αυτού του αξιώματος λοιπόν ναι, σίγουρα έχω αλλάξει και θα αλλάζω μέχρι να πεθάνω.
Ποια είναι η αγαπημένη στιγμή της καριέρας σου μέχρι τώρα και ποιος είναι ο λόγος που τη θεωρείς ξεχωριστή;
Δεν ταυτίζομαι τόσο με τον όρο «καριέρα» καθότι δεν υπήρξα καριερίστας. Φιλόδοξος ναι ήμουν για αυτό και έφτανα τους στόχους μου τις περισσότερες φορές επειδή είναι στοιχείο της πάστας μου σαν άνθρωπος να υλοποιώ οτιδήποτε με βοηθάει να ανθίζω. Έχω πολύ όμορφες μνήμες από τις καλλιτεχνικές μου δραστηριότητες, αλλά αν κάνει κάτι ξεχωριστή την όλη πορεία είναι η στάση μου και το ήθος μου στη σχέση μου με την μουσική, δεν πούλησα ούτε κορόιδεψα ποτέ τον εαυτό μου και τους ακροατές.
Τι προτιμάς περισσότερο και γιατί; Να κάνεις περιοδεία και να παίζεις live ή να είσαι στο στούντιο και να γράφεις μουσική;
Και τα δύο έχουν δονήσεις οι οποίες με εμπλουτίζουν διαφορετικά. Στο στούντιο είμαι ένας μάγος, αλχημιστής συντονισμένος στην δημιουργική διαδικασία η οποία είναι μια συγκλονιστική σύνδεση με το Σύμπαν και το Ασύλληπτο Ον. Ο ίδιος λειτουργώ ως κανάλι για να επικοινωνήσω μέσω της μουσικής την ομορφιά της έκφρασης. Αυτό επιτυγχάνεται σαφώς με τις συναυλίες και τις ζωντανές εμφανίσεις, οι οποίες στη δική μου περίπτωση, δεν είναι ιδιαίτερα πυκνές.
Έχεις ποτέ νιώσει ότι “πρέπει” να γράψεις μουσική αντί να αισθάνεσαι ότι “θέλεις” να γράψεις μουσική; Και αν ναι, πώς σε επηρεάζει αυτό στη δημιουργική σου διαδικασία;
Ναι έχω γράψει παλιότερα κάποια διαφημιστικά για να βγάλω χρήματα. Αλλά και στη συγκεκριμένη περίπτωση με χαρά το έκανα τις περισσότερες φορές, δεν καταπιέστηκα δηλαδή επειδή «έπρεπε».
Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές;
Από νωρίς ως έφηβος μυήθηκα στον ήχος της Punk και New Wave μουσικής σκηνής, εκεί στις αρχές τους ΄80 όταν ήμουν 12 χρονών ξεκίνησα με Bauhaus, Punk Disorderly, Cure, Smiths, Depeche Mode, yazoo, κυκλοφορίες της 4AD, Brian Eno, και άπειρους ακόμα, μέχρι τα τέλη όπου συγκλονίστηκα με τα πρώτα ακούσματα της Acid House και Techno που είχε κάνει την εκρηκτική της παρουσίας στα μουσικά δρώμενα. Παράλληλα η Κλασσική και η Jazz συντρόφευαν την καθημερινότητά μου σε κοινές συναντήσεις με περισσότερο προχωρημένη Rock όπως οι Radiohead και οι Sigur Ros. Θα ήθελα να προσθέσω ότι μεγάλη επιρροή στη μουσική μου πραγματικότητα ήταν και συνεχίζουν να είναι οι ήχοι της φύσης και του αστικού τοπίου.
Τι είναι αυτό που σε εμπνέει και σε κάνει δημιουργικό;
Η ζωή και το Μέγα Μυστήριο που την διαπερνά.
Καλλιτεχνικά έχεις καταφέρει όλα όσα θα ήθελες;
Ναι, θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα το αντίθετο.
Ποια πιστεύεις ότι είναι η αιτία πίσω από την αύξηση των πωλήσεων βινυλίου τα τελευταία χρόνια;
Δόξα τω Θεώ που αυξήθηκαν οι πωλήσεις των βινυλίων, τα οποία κυρίως τα αγοράζουν άτομα άνω των 35 ετών καθότι οι νεότεροι λόγω του ότι δεν έχουν ως σημείο αναφοράς την ακρόαση ενός δίσκου, επιλέγουν την ευκολία του άθλιου ψηφιακού mp3.Ένας από τους λόγους αυτής της τάσης είναι το ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να μην χάσουν εντελώς την ζωντανή σχέση και επαφή με την ακρόαση της μουσικής. Σε καμία περίπτωση δεν μπαίνω σε σύγκριση με την ψυχρή χρήση του mp3. Ο ίδιος ακούω κάθε μέρα βινύλια. Απολαμβάνω την όλη διαδικασία ως μία ιεροτελεστία η οποία χαρακτηρίζεται από τις αισθήσεις όπως η επαφή με τον δίσκο, με το εξώφυλλο και τις πληροφορίες όλου του δημιουργικού υλικού, με την ποιότητα του βινυλίου, αν είναι 180 gr ή όχι, την ζεστασιά του αναλογικού ήχου, ένα ποτήρι κρασί ενίοτε και δύο μικρά ρεσώ δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ξεχωριστή, μια αναντικατάστατη σύνδεση ακροατή και μουσικού έργου.
______________________
Το «Halcyon Days» κυκλοφόρησε το 2001 από την Γαλλική House δισκογραφική εταιρεία Distance Records και θεωρήθηκε ο καλύτερος δίσκος του Μιχάλη Δέλτα από τον ξένο και τον Ελληνικό τύπο, με το Αγγλικό DJ Mag να τον παρουσιάζει ως έναν από τους δίσκους της χρονιάς εκείνης.
