“Μια ανάσα” του Christian Zübert #tiff56
Κείμενο: Λυδία Ρακή
Η ταινία “Μια ανάσα” προβλήθηκε στο φεστιβάλ του Τορόντο και δέχτηκε αρκετά καλές κριτικές. Πρόκειται για την τελευταία ταινία του βραβευμένου βαυαρού Κρίστιαν Ζούμπερτ και αποτελεί ένα έργο μοιρασμένο ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία. Τώρα, προβάλλεται στο 56ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και περιλαμβάνεται στην κατηγορία «Ανοιχτοί Ορίζοντες».
Συγκεκριμένα, η ταινία αφηγείται την ιστορία δυο γυναικών, από διαφορετικό περιβάλλον, που έχουν την ίδια επιθυμία: την ευτυχία. Η Έλενα, μια νέα, όμορφη και μορφωμένη κοπέλα, συνειδητοποιεί πως οι ευκαιρίες στη χώρα της (την Ελλάδα) είναι περιορισμένες, οπότε αποφασίζει να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή στη Γερμανία, αφήνοντας πίσω τη χώρα και τα αγαπημένα της πρόσωπα. Η Τέσα, μια επιτυχημένη μάνατζερ στη Γερμανία, παντρεμένη και έχοντας ένα παιδί, είναι διχασμένη ανάμεσα στην προσωπική και την οικογενειακή ευτυχία. Οι δύο γυναίκες γνωρίζονται, όταν η Έλενα, αφού μάθει ότι και η ίδια είναι έγκυος, γίνεται η νταντά της κόρης της Τέσα και η γνωριμία τους αυτή αναμένεται να αλλάξει τη ζωή τους για πάντα.
Το έργο πραγματεύεται δύο βασικά ζητήματα: το ρόλο της μητέρας στη σύγχρονη πραγματικότητα και την κοινωνική αντίθεση μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Σε πρώτη φάση, ο σκηνοθέτης προσπαθεί να αναδείξει τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει η σημερινή γυναίκα, που προσπαθεί να μοιράσει τη ζωή της στην οικογένειά της και στην οικονομικήκαι προσωπική της ανεξαρτησία. Ακόμα, γίνεται μία νύξη στην ανικανότητα των συζύγων να κατανοήσουν τη δυσκολία αυτή, καθώς οι πρωταγωνίστριες φαίνεται να αγωνίζονται μόνες τους, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα. Για την ακρίβεια, οι δύο σύντροφοι των γυναικών παρουσιάζονται αδρανείς και παθητικοί απέναντι στις καταστάσεις και σχεδόν ανίκανοι να διαχειριστούν τα προβλήματα της καθεμίας.
Από την άλλη πλευρά, σχετικά με την κοινωνική διάσταση της ταινίας, θίγεται η ανισότητα, όσον αφορά τις ευκαιρίες και τις συνθήκες ζωής, μεταξύ των δύο χωρών. Παρουσιάζεται, με άλλα λόγια, η αθλιότητα που, λόγω της οικονομικής κρίσης, έχει επέλθει στην Ελλάδα, σε σύγκριση με την οικονομική ευημερία, που επικρατεί στη Γερμανία. Ο κινηματογραφικός φακός αποτυπώνει, με κάθε τρόπο, την περιορισμένη άνεση στην πατρίδα της Έλενας (το δωμάτιο του φίλου της, την αδιαφορία των αρχών, τις εγκληματικές ενέργειες) και την προσβάσιμη πολυτέλεια των Γερμανών πολιτών (η επαγγελματική κατάσταση της Τέσα, η κοινωνική ζωή του ζευγαριού, το σπίτι τους), επιτυγχάνοντας, όμως, να αποδώσει εξίσου ρεαλιστικά τη δυστυχία και στις δύο περιπτώσεις.
Κλείνοντας, η ταινία “Μια ανάσα”, αποκαλύπτει τις προθέσεις του σκηνοθέτη, αργά και μεθοδικά. Αποτελεί ένα έργο, εύκολο να το παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε θεατής, μιας και η πορεία της ιστορίας εκτυλίσσεται σταθερά, προκαλεί έντονα συναισθήματα και ολοκληρώνεται με ένα “δυνατό” τέλος.
