«Το μεσημεριάτικο φως», το ποίημα της Παρασκευής.

Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο
στις βιτρίνες των μαγαζιών
η άσφαλτος
ήταν μια σελίδα γραμμένη με μελάνι μενεξεδί
γεμάτη ιστορίες βαποριών που δεν έχουν πια
όνομα
δεν αγαπούσα τίποτα άλλο
εκτός από τα μάτια μου που σ’ έβλεπαν
ξέροντας πως η ζωή μας έφυγε
ή θα φύγει
αγκαλιασμένη με τη μοναξιά του Αρχάγγελου Μιχαήλ
σε κείνη την εκκλησιά του Μιστρά
δική μου και δική σου.

Το μεσημεριάτικο φως έπεφτε κάθετο
στις βιτρίνες των μαγαζιών
ώσπου ήρθε η ώρα και
έκλεισαν.

Από την ποιητική ανθολογία «Τα Ποιήματα 1944-1984» του Νίκου Καρύδη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.