Οι αποκαρδιωτικές φωτογραφίες του Martin Usborne.
Όταν ήταν μικρός, ο Usborne έμεινε κλειδωμένος στο αυτοκίνητο- μια εμπειρία που τον επηρέασε βαθιά. “I don’t know when or where or for how long, possibly at the age of four, perhaps outside a supermarket, probably for fifteen minutes. The point is that I wondered if anyone would come back. In a child’s mind, it is possible to be alone forever.” Ο φόβος της εγκατάλειψης αποτυπώνεται στο βιβλίο με τίτλο The Silence of Dogs in Cars, που θα εκδοθεί από το Hoxton Mini Press και παντρεύει το ενδιαφέρον του φωτογράφου για την ευζωία των ζώων, μέσα από μια διερεύνηση της ανθρώπινης μοναξιάς.
Το βιβλίο περιέχει φωτογραφίες με εγκατελειμένα, μοναχικά σκυλιά που περιμένουν και συχνά αντικρύζουν τον φακό με θλίψη. Μια αποτύπωση που αντανακλά στην προσωπική εμπειρία του φωτογράφου και στον τρόπο που μεταχειρίζεται ο άνθρωπος το ζώο. “The dog in the car is a metaphor, I suppose, not just for the way that animals (domestic and wild) are so often silenced and controlled by humans but for the way that we so often silence and control the darker parts of ourselves: the fear, the loneliness that we all feel at times.”
“I like the idea of darkness with humour. I’m drawn to chiaroscuro shadows, to colours emerging from near blacks to the possibilities that lie in hidden corners. At the same time, I don’t want to disappear up my own arse, which is also, presumably quite dark. I recognise that in the darkness there has to be light, some humour.” Ο Martin εξηγεί πως εμπνεύστηκε τις φωτογραφίες από τους δικούς του φόβους και ανησυχίες. “However dramatic those battles felt, there is also ridiculousness when you look back. Depression can lead to intoxication with the self, which can get you into some insane mental contortions, like the biggest dogs in the smallest cars. We all take ourselves too seriously.”
