Λένα Παπαληγούρα, ποια είναι η σχέση σου με την Κατερίνα του Αύγουστου Κορτώ;

Η Λένα Παπαληγούρα πέρα από εξαιρετική ηθοποιός είναι και όσο υπέροχη και κουλ περσόνα την φαντάζεστε. Φέτος, παίζει στην Αθήνα και το Θέατρο ΒΕΜΠΟ τη «Δασκάλα με τα χρυσά μάτια», της είναι όμως αδύνατον να κλείσει λογαριασμούς με την «Κατερίνα». Ο ρόλος που την έχει σημαδέψει περισσότερο από κάθε άλλον είναι βασισμένος στο ομώνυμο βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ. Ο συγγραφέας μοιράζεται σε αυτό την ιστορία της μητέρας του, μίας γυναίκας που πάλεψε μια ζωή με την ψυχική αρρώστια. Η «Κατερίνα» που αγαπήθηκε από το κοινό όσο λίγες παραστάσεις, ανεβαίνει ξανά στις 13 και 14 Ιανουαρίου στη Θεσσαλονίκη και το Θέατρο Αυλαία. Με αυτήν την αφορμή, μιλήσαμε λοιπόν με την Λένα Παπαληγούρα. Δες παρακάτω τι μας είπε και κλείσε έγκαιρα το εισιτήριο σου.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ενσαρκώνεις έναν πραγματικό χαρακτήρα;
Σίγουρα είναι ένα επιπρόσθετο άγχος, μία παραπάνω αγωνία, πόσο μάλλον όταν ξέρεις ότι τα πρόσωπα τα οποία γνώρισαν αυτόν τον άνθρωπο είναι εν ζωή και θα δουν και την παράσταση. Αλλά αναγκαστικά, επειδή εγώ δεν γνώριζα την Κατερίνα, βασίστηκα στο βιβλίο και αναγκάστηκα να «ξεχάσω» ότι ήταν ένα αληθινό πρόσωπο και να την πλάσω με την φαντασία μου όπως θα έκανα και με κάθε άλλο ρόλο.

Είχες φόβους ή δισταγμούς όταν σου προτάθηκε το συγκεκριμένο έργο;
Μου προτάθηκε από την αρχή για ένα αναλόγιο στον Ιανό, για μία βραδιά και αυτός ήταν ο μόνος μου δισταγμός ότι θα κάναμε πολλή δουλειά και ότι θα παίζαμε μόνο μία βραδιά. Που να ήξερα ότι θα παίζαμε πέντε χρόνια. Γενικά δεν είχα δισταγμό, γιατί με συνεπήρε το υλικό από την πρώτη στιγμή. Είναι φανταστικό το βιβλίο και από την πρώτη στιγμή το αγάπησα, όπως επίσης όλοι οι συνεργάτες και η ιδέα του Γιώργου Νανούρη. Δεν είχα κανέναν δισταγμό, όχι.

Μίλησε μας λίγο για την Κατερίνα όπως την γνώρισες εσύ.
Εγώ την γνώρισα μέσα από το βιβλίο του Αύγουστου και μετά με την πολλή έρευνα που έκανα. Νομίζω ότι ήταν ένα πρόσωπο πολύ βασανισμένο. Το κύριο χαρακτηριστικό της όμως ήταν ότι ήξερε να δίνεται στην αγάπη. Και να δίνει αγάπη και να παίρνει αγάπη και για μένα αυτό είναι κάτι που απαιτεί ταλέντο. Δηλαδή θέλω να πω ήταν ένα άτομο πολύ ευφυές, το οποίο ίσως κι αν είχε γεννηθεί σε μία άλλη εποχή ή η οικογενειακή της συνθήκη ήταν διαφορετική, να είχε σωθεί. Δηλαδή να μπορούσε να είναι λειτουργική και να ζούσε μεν με την αρρώστια αλλά με φάρμακα, με θεραπείες κ.τ.λ. Δυστυχώς η Κατερίνα άργησε να αντιμετωπίσει αυτό που συνέβαινε οπότε βασανίστηκε πάρα πολύ.

Πόσο αλλάζει ένα βιβλίο όταν παίρνει σάρκα και οστά πάνω στο θεατρικό σανίδι;
Φοβερά! Νομίζω ότι το κοινό είναι αυτό που πρέπει να μας το πει αυτό. Άνθρωποι που διάβασαν το βιβλίο και που είδαν και την παράσταση. Σίγουρα μιλάμε για ένα άλλο είδος τέχνης. Φεύγει από την ανάγνωση και γίνεται σκηνική πράξη, οπότε έχουμε να κάνουμε με κάτι τελείως διαφορετικό. Το δύσκολο για εμένα σε αυτά είναι ότι όταν διαβάζει κανείς ένα βιβλίο έχει την φαντασία του ανοιχτή και μπορεί να φανταστεί τα πρόσωπα όπως τα θέλει. Όταν όμως βλέπει μία παράσταση αναγκαστικά πρέπει να «συμβιβαστεί» με τη δική σου προσέγγιση για τα πρόσωπα αυτά. Οπότε νομίζω ότι καλό είναι ή τουλάχιστον εμένα μου αρέσει, οι ερμηνείες που κάνουν οι ηθοποιοί που παίζουν σε μία παράσταση να είναι όσο το δυνατόν ανοιχτές, για να μπορεί ο καθένας μέσα σε αυτές να αφήσει και τη δική του φαντασία ελεύθερη και να ονειρευτεί σύμφωνα με την προσωπικότητα του.

Σε τι πιστεύεις ότι έγκειται η επιτυχία της ιστορίας αυτής της γυναίκας και κατόπιν και της παράστασης;
Νομίζω σίγουρα είναι η γενναιοδωρία του Αύγουστου που έγραψε την προσωπική του ιστορία με τόση ευαισθησία και τόση γλαφυρότητα και έχει πάρα πολύ αλήθεια μέσα το μυθιστόρημα αυτό και δεν μπορεί να μην σε συγκινήσει και να μην σε συναρπάσει. Για εμένα το πρώτο είναι αυτό και το δεύτερο είναι το ίδιο το θέμα γιατί είναι ένα θέμα ταμπού για το οποίο δεν συζητάμε τόσο πολύ και όμως είναι ένα θέμα που βασανίζει πάρα πολύ κόσμο. Και όσον αφορά την παράσταση, που με ρώτησες, νομίζω ότι έχει να κάνει πρώτον με το γεγονός ότι το ίδιο το υλικό μας συνεπήρε έτσι ώστε κι εμείς να προσπαθήσουμε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για να το υπηρετήσουμε με τη μεγαλύτερη αλήθεια και αφοσίωση και δεύτερον είναι αυτό που λένε ότι η χημεία των συντελεστών και η στιγμή μας ήταν από τις ωραίες στιγμές. Για εμένα τουλάχιστον ήταν σαν ένα δώρο.

Γιατί ηθοποιός;
Δεν ξέρω, έχω μια ζωγραφιά από την πρώτη δημοτικού που λέω ότι θέλω να γίνω ηθοποιός οπότε μάλλον είναι κάτι που το ήθελα έτσι ασυνείδητα. Νομίζω είναι ένας τρόπος να επικοινωνείς μέσα από κείμενα και ρόλους με τους ανθρώπους και ένας τρόπος να ξεφεύγεις από την πραγματικότητα. Θέλω να πω, μεγαλώνοντας η φαντασία και η αθωότητα είναι κομμάτια που τα ξεχνάμε, αλλά ευτυχώς εμείς οι ηθοποιοί οφείλουμε να τα θυμόμαστε γιατί για την δουλειά μας είναι απαραίτητα υλικά.

Έχεις θεατρικά όνειρα ή υποκριτικά απωθημένα;
Φυσικά και έχω, αλίμονο αν δεν έχεις όνειρα! Δεν τελειώνει ποτέ αυτό. Απλώς έχουν να κάνουν περισσότερο με την συνεργασία και με τη διαδικασία παρά να σου πω έναν ρόλο ας πούμε. Εννοείται ότι ονειρεύομαι ρόλους, απλώς είναι η συνθήκη μέσα στην οποία καλείσαι να ερμηνεύσεις έναν ρόλο και όχι τόσο ο ρόλος αυτός κάθε αυτός.

Εκτός από την «Κατερίνα» παίζεις και σε μία άλλη θεατρική παράσταση στην Αθήνα, τη «Δασκάλα με τα χρυσά μάτια», μίλησε μας λίγο γι’αυτό.
Είναι επίσης μυθιστόρημα, είναι αστείο αυτό ότι έχουμε να κάνουμε με δύο μυθιστορήματα. Είναι τελείως διαφορετική παράσταση με την έννοια ότι είναι επί σκηνής πολλοί άνθρωποι. Στη «Δασκάλα με τα χρυσά μάτια» έχουμε να κάνουμε, κατά τη γνώμη μου, με μία πολύ καλή διασκευή από τον Πέτρο Ζούλια, που συνοψίζει όλη την πλοκή του μυθιστορήματος χωρίς να στερεί τίποτα από τις εικόνες και τις περιγραφές του και ταυτόχρονα διατηρεί τους χυμούς των χαρακτήρων. Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι γιατί σε μία πολύ δύσκολη χρονιά η παράσταση μας είναι γεμάτη και το μόνο που κάνουμε είναι να ευγνωμονούμε για τις στιγμές που ζούμε.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου; Σκέφτεσαι να αποχαιρετήσεις την Κατερίνα;
Με την Κατερίνα νομίζω ότι θα έχω πάντα ανοιχτούς λογαριασμούς. Την είχα αφήσει για πολύ καιρό, τώρα μας προτάθηκε από την Θεσσαλονίκη να έρθουμε και επειδή ήταν μία περίοδος που μπορούσαμε, το σκεφτήκαμε, το θέλαμε όλοι και είπαμε να το κάνουμε. Δεν ξέρω αν ποτέ θα κλείσει αυτός ο κύκλος. Σίγουρα ξαναδουλεύεται και αναπροσαρμόζεται και αν και η παράσταση είναι η ίδια, έχει αλλαγές. Γιατί όπως ωριμάζουμε εμείς, ελπίζω να ωριμάζει και η δουλειά μας. Δεν νομίζω όμως ότι τελειώνουν έτσι τόσο εύκολα μία παράσταση που μας σημάδεψε τόσο πολύ. Δεν ξέρω αν θα τη δείτε στην Αθήνα γιατί για εμένα είναι κάπως δύσκολο αυτή την περίοδο. Η Κατερίνα απαιτεί πολύ μεγάλο ψυχικό φορτίο από εμένα και δόσιμο και αυτή η παράσταση που παίζω τώρα το απαιτεί, οπότε για την ώρα δεν ξέρω για την Αθήνα. Ενδεχομένως να επισκεφτούμε κάποιες άλλες πόλεις που έχουν ζητήσει πολύ την παράσταση εδώ και πολύ καιρό και κάπως το νιώθω εγώ σαν χρέος να το πάμε. Όλο λέμε να το πάμε και δεν το κάνουμε και τώρα λέμε ότι ίσως το βάλουμε μπρος.

______________________

«Κατερίνα» του Αύγουστου Κορτώ

Κατερίνα
βασισμένο στο “Το Βιβλίο της Κατερίνας”
Συγγραφέας: Αύγουστος Κορτώ
Ιδέα-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης
Ερμηνεία: Λένα Παπαληγούρα
Μαζί της στην σκηνή και ο Γιώργος Νανούρης

Θέατρο Αυλαία τηλ. 2310 230 013
Δευτέρα 13 και Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2020
Ώρα έναρξης: 21:15
Διάρκεια Παράστασης: 70 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Τιμές εισιτηρίων : 17 € & 13 € (φοιτητικό – άνεργοι κλπ)
Προπώληση: Ταμείο θεάτρου (τηλ.2310 230 013) & viva.gr