Kmyle: Η εγκάρδια προσέγγιση ενός αποκαλυπτικού rave.
Μια σπουδαία μουσική προσθήκη μας παρουσίασε η οικογένεια της Skryptöm, σηματοδοτώντας παράλληλα την επανεμφάνιση ενός εξαιρετικού παραγωγού στο label. Ο Kmyle βρίσκεται με μια ακόμα κυκλοφορία στον κατάλογο, μετά τα 5 χρόνια από το τελευταίο και ολοκληρωμένο album του, το Northern Landscapes. Ο λόγος, λοιπόν, γίνεται για το «οργισμένο» Apocalypse Basement Dance το οποίο, με συσσωρευμένη ενέργεια κι ένταση, εξαπολύει στα ηχεία την ορμητική δυναμική από μια περίοδο εγκλεισμού, αβεβαιότητας κι ανυπομονησίας. Το EP, ως ένας πετυχημένος «techno εξορκισμός», καταφέρνει εκτός του να παρασύρει από άποψη παραγωγής και σύνθεσης, να μεταβιβάσει την λυτρωτική του υπόσταση σε κάθε πάτημα του play.
Μετατρέποντας το αρνητικό σε κάτι το δημιουργικό, «τυλιγμένο» σε μια αποκαλυπτική, χαοτική ατμόσφαιρα, μας προσκαλεί να χορέψουμε και να αφήσουμε κατά μέρος, έστω και για λίγο, την γύρω καταστροφή. Η παρακάτω συζήτησή μας, λοιπόν, αγνόησε τα αρνητικά κι εστίασε στην ανακάλυψη του καλλιτεχνικού του κόσμου, του οράματος της κυκλοφορίας, την σημασία της μουσικής και κάποια κομμάτια από το προσωπικό – παραγωγικό του ταξίδι. Ο ίδιος μάλιστα μπόρεσε, ανάμεσα στις περιγραφές και τις επεξηγήσεις, να μας υπενθυμίσει κάτι με διαχρονική σημασία, που αναδύεται δειλά δειλά στις μέρες μας. Ήταν, αναμφίβολα, μια ιδανική συγκυρία για μια συζήτηση που, τολμώ να πω, προσθέτει στον φάκελο «Αγαπημένα» έναν προσγειωμένο και συναισθηματικό παραγωγό.
Πώς ξεκίνησες με την μουσική παραγωγή και τι σε οδήγησε στην ηλεκτρονική μουσική;
Άρχισα πάρα πολύ νέος ακούγοντας εκπομπές στο Γαλλικό ραδιόφωνο όπως η skyrave και σύχναζα σε δισκάδικα στη διαδρομή μου για το σχολείο, όπου κι εκεί περνούσα τον περισσότερό μου χρόνο. Τότε, παράλληλα, ξεκίνησα να πηγαίνω και στα clubs τα Σαββατοκύριακα. Από τότε μου έγινε εμμονή.
Τι σε κάνει αυτό το είδος να νιώθεις;
Η ηλεκτρονική μουσική με κάνει να αισθάνομαι το ότι είμαι ζωντανός. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να συνευρίσκεσαι με όλους μαζί σε ένα συλλογικό trance σε ένα πάρτι.
Τι πυροδοτεί την παραγωγική σου διάθεση;
Όλα τριγύρω μου: Οι καταστάσεις, η ρουτίνα και τα πράγματα στη ζωή μου, είτε καλά είτε κακά μου χρησιμεύουν.
Θα ήθελες να περιγράψεις τη δημιουργική σου διαδικασία;
Όπως ένας ζωγράφος, διαλέγω τα χρώματα και τα εργαλεία μου και μ’ αυτά προσπαθώ να εκφραστώ.
Πώς μετατρέπεις τις ιδέες και τις σκέψεις σου σε μουσική;
Για ‘μένα η μουσική είναι μια γλώσσα. Μια διαφορετική διάλεκτος μέσα από την καρδιά μου.
Πόσο καλά γνωρίζεις τον εαυτό σου; Και σαν μουσικός και σαν άτομο.
Δεν με γνωρίζω ως μουσικό και, όποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο, λέει ψέμματα. Όμως, προσπαθώ να γνωρίσω τον εαυτό μου ως άτομο και κάθε μέρα μαθαίνω νέα πράγματα και εξελίσσομαι. Αντίστοιχα, η μουσική μου εξελίσσεται κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Τι θεωρείς ως προσωπική βελτίωση και ποιες είναι οι ενέργειές σου πάνω σ’ αυτό;
Πιστεύω πως υπάρχει μια βελτίωση στη σχέση μου με την κακοποίηση των ζώων ή, τουλάχιστον, υπάρχει μια σοβαρή επίγνωση του συγκεκριμένου θέματος στη γενιά μας. Προσπαθώ να μην καταναλώνω προϊόντα που σχετίζονται με τέτοιου είδους βασανιστήρια και γνωρίζω πως είναι δύσκολο να το λάβεις υπ’ όψιν, αλλά το προσπαθώ.
Έχεις καθόλου δεύτερες σκέψεις, γενικά;
Ως μουσικός, κάθε μέρα με αμφισβητώ. Στην ίδια την μουσική σίγουρα έχω, είναι παθολογικό (χαχαχα), αλλά το να αμφισβητείς τον εαυτό σου σου επιτρέπει να προχωρήσεις και να γίνεσαι καλύτερος μέρα με την μέρα.
Βρίσκεις τον εαυτό σου να συγκρίνεται με άλλους;
Ο καθένας φτιάχνει την μουσική του, είμαστε όλοι διαφορετικοί και, για ‘μένα, δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί καλλιτέχνες. Δεν βλέπω το λόγο να συγκρινόμαστε, είναι αντιπαραγωγικό.
Τι από τα δύο προτιμάς: να δουλεύεις μόνος ή σε ομάδα; Και γιατί;
Το να δουλεύεις ομαδικά είναι σαφώς καλύτερο, γιατί για ‘μένα είναι αναγκαίο να δουλεύω μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον σαν αυτό των Astropolis και Skryptöm, να έχω αυτοπεποίθηση και να περνάμε χρόνο μαζί. Το να δουλεύεις μόνος στην μουσική θεωρώ πως είναι λιγάκι εγωιστικό.
Ποιο ήταν το σημείο καμπής στην καριέρα σου; Τι σε οδήγησε σε αυτό και πώς ήταν η επόμενη μέρα;
Για να είμαι ειλικρινής, υπήρξαν πάρα πολλά, μιας και κάθε στιγμή είναι ιδιαίτερη. Αλλά, αυτή που μου έρχεται κατά νου είναι ένα live b2b με τον φίλο μου Laurent Garnier στην Τουλούζ, την πόλη μου. Ήταν μια σπουδαία στιγμή χαράς για όλους μας, ένιωθα τόσο ωραία!
Πώς ξεκινάς και τελειώνεις ένα κομμάτι;
Δύσκολη ερώτηση αυτή. Καμιά φορά ξεκινώ με beats, άλλες πάλι με μελωδίες ή ακόμα και καμιά φορά γύρω από διάφορες ατμόσφαιρες. Δεν έχω κανόνες σε αυτό. Το πιο σημαντικό είναι για ‘μένα να εκφράζω τα συναισθήματά μου.
Ήρθα σε επαφή με τη δουλειά σου από το Morning Lobotomy. Πόσο έχεις προχωρήσει από τότε και τι έχεις μάθει από αυτό το «ταξίδι»;
Σε ευχαριστώ γι’ αυτό! Ήταν μια ιδιαίτερη κυκλοφορία. Έκτοτε, συνεχίζω να προσπαθώ να μοιραστώ στιγμές, να εμπνέομαι και να εξελίσσομαι διαρκώς. Έμαθα, επίσης, πολλά για την μουσική βιομηχανία και ξεκίνησα το προσωπικό μου label Kmyle Records 2 χρόνια πριν. Ήταν ένα μεγάλο βήμα!
Ερχόμενοι στο παρόν, ένα νέο EP μόλις κυκλοφόρησε με τον τίτλο Apocalypse Basement Dance. Πώς κατέλαβες την ιδέα και ποια είναι η διαδρομή μέσα από τα κομμάτια του;
Η covid πανδημία μας επηρέασε και μας εκνεύρισε όλους και, μάλιστα, ήταν καταστροφική για πολλούς καλλιτέχνες. Δεν ντρέπομαι να πω πως κι εγώ με την σειρά μου φρίκαρα κι έτσι, το EP που δημιούργησα σε αυτή τη σκοτεινή περίοδο είναι ο καρπός αυτής της οργής, όλης της ενέργειας που εγκλωβίστηκε μέσα μου κι έπρεπε κάπως να βγει. Προσπάθησα να μετατρέψω όλο αυτό σε κάτι καλό.
Αν μπορούσες να επιλέξεις ένα κομμάτι από αυτά για μια ταινία, πώς θα ήταν αυτή και ποιο θα επέλεγες;
Το Vostok πιστεύω ταιριάζει ιδανικά για κάτι τέτοιο. Θα ήταν μια ταινία επιστημονικής φαντασίας στην οποία θα πηγαίναμε στο διάστημα ώστε να επιστρέψουμε κάποια χρόνια πριν, για να μπορέσουμε να διορθώσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Πώς συνδέεται το Basement Dance με τα Valhalla, Prometheus και Vostok; Και με τι ακριβώς σχετίζεται το Mayhem;
Τον τελευταίο χρόνο κρατούσα στο μυαλό μου την εικόνα ενός υπόγειου rave αντιστασιακών, όπου θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να χορεύουμε παρά το χάος. Δηλαδή, σαν κάτι από σκηνή του Matrix! Το Train to Valhalla σχετίζεται με την ιδέα του ότι δεν ξέρουμε προς τα πού οδεύουμε, με φουλ όμως ταχύτητα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Τέλος, το Mayhem, όπως υπαινίσσεται και το όνομά του αντιπροσωπεύει το χάος που αντιμετωπίζουμε. Όλα όσα γίνονται στριφογυρίζουν ταχύτατα μέσα στα κεφάλια μας, με συνέπεια να εκρήγνυται το μυαλό μας. Όπως και να ‘χει, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι και θετικό, δεν είναι όλα τόσο σκοτεινά! (χαχα)
Δοκίμασες κάτι διαφορετικό σε αυτά τα κομμάτια; Θα το θεωρούσες ως μια πρόκληση;
Πάντοτε δοκιμάζω νέες τεχνικές, όργανα και ήχους, οπότε κάθε μέρα είναι και μια πρόκληση.
«Είμαι περήφανος που έχω επιβιώσει από το παρελθόν μου και μπορώ να ζω με αυτά που έχω δημιουργήσει.»
Είσαι εσωστρεφής ή εξωστρεφής; Και τι το κάνει αυτό καλό ή κακό για ‘σένα;
Είμαι εσωστρεφής. Πιστεύω πως είναι καλό, γιατί πάντα παρατηρώ και σκέφτομαι πολύ πριν κάνω το οτιδήποτε.
Τι σε κάνει πραγματικά χαρούμενο;
Όταν κάνω αυτό που αγαπώ, με τα άτομα που αγαπώ.
Παίζει ρόλο η μουσική στην καλή σου διάθεση; Και με ποιους τρόπους;
Είναι ζωτικής σημασίας! Χρειάζεται να ακούω και να παίζω μουσική, όπως χρειάζομαι το νερό για να ζήσω. Δεν ξέρω γιατί, είναι στο αίμα μου.
Τι άλλο σε ενδιαφέρει πέραν της μουσικής;
Αρκετά πράγματα, όπως οι επιστήμες, ο πολιτισμός, οι τέχνες μα περισσότερο ο κινηματογράφος, μιας και είμαι παθιασμένος με την επιστημονική φαντασία τύπου Blade Runner κτλ. Επίσης, όταν δεν είμαι σε περιοδεία, μου αρέσει να περνάω χρόνο με αυτούς που αγαπώ και να αθλούμαι, με δραστηριότητες όπως η ποδηλασία στο βουνό ή το σκι.
Έχεις κάποιο μέρος ή κάποια ανάμνηση με την οποία είσαι ιδιαίτερα συνδεδεμένος;
Όταν ήμουν μικρός ζούσα στο Μόντρεαλ. Είναι τρομερά ζωηρή ανάμνηση αυτή, γιατί είναι μια απίστευτη χώρα και με εξέπληξε το πόσο ανοιχτόμυαλος ήταν ο κόσμος εκεί.
Είσαι άνθρωπος του μυαλού ή της καρδιάς;
Καμία αμφιβολία: Της καρδιάς. Για καλό και για κακό.
Σκέφτηκες ποτέ τον τρόπο που αφήνεις το στίγμα σου; Στην σκηνή ή γενικά.
Ταπεινά, πιστεύω πως δεν αφήνω κάποιο στίγμα στην techno σκηνή. Προσπαθώ να εκφραστώ αληθινά και με βάθος. Κάποιοι λαμβάνουν αυτά τα συναισθήματα, κάποιοι όχι.
Ένα μήνυμα που θα ήθελες να μοιραστείς;
Βασικά, η φιλοσοφία μου σχετίζεται με την αγάπη και με το να μοιράζομαι. Να αγαπάς αυτό που κάνεις και τους ανθρώπους τριγύρω σου, να είσαι όσο ταπεινός μπορείς και να προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο που μπορείς για τους άλλους.
______________________
Περισσότερα για τον Kmyle στο προφίλ του στο Soundcloud και στους υπόλοιπους συνδέσμους.
Kmyle: The heartfelt approach to an apocalyptic rave.
Skryptöm family recently presented us with a great addition in its catalogue, marking at the same time the reappearance of an excellent producer on the label. Kmyle is back on the list with another release, 5 years after his debut full-length album Northern Landscapes. We are talking, of course, about the “furious” Apocalypse Basement Dance which, with accumulated energy and intensity, unleashes on the speakers the storming dynamic of a period of confinement, uncertainty and impatience. The EP, as a successful “techno exorcism”, manages, in addition to entice in terms of production and composition, to transfer its redemptive essence in each Play button press.
Turning the negative into something creative, “wrapped” in an apocalyptic, chaotic atmosphere, he invites us to dance and put aside for a while the surrounding catastrophe. Our discussion below, therefore, ignored the problems and focused on the discovery of his artistic world, his vision of the release, the importance of music and some parts of his personal – productive journey. In fact, he was able, among the descriptions and explanations, to remind us of something of timeless significance, which is timidly emerging nowadays. It was, undoubtedly, an ideal occasion for a discussion that, I dare say, adds to the “Favorites” folder a down-to-earth and emotional producer.
How did you start with music production and what led you to electronic music?
I started really young by listening to French radio shows like skyrave and hanging out in a vinyl shop on the way to school, where I spent most of my time. Also, at the same time, I started going out to clubs on weekends. It has, then, become an obsession.
What does this genre make you feel like?
Electronic music makes me feel the fact of being alive. There is no better feeling than communing all together in a collective trance in a party.
What initiates your productive mood?
Everything around me: The situations, my routine and things in my life, good or bad I use that.
Would you like to describe your creative process?
I’m like a painter, I choose my colours and my tools to try to express myself.
How do you transform your ideas and thoughts to music?
For me the music is a language. Another dialect from my heart.
How well do you know yourself? Both as a musician and as a person.
I don’t know myself as a musician, whoever claims that is a liar. But I try to know myself like a person and everyday I learn more things about me to grow up. And so, my music evolves in this way .
What do you consider as improvement and what are your actions towards it?
I think that there is an improvement in relation to animal abuse or at least there is a real awareness on this subject of our generation. I try not to consume products related to this suffering and I know it’s difficult to be aware on that, but I try .
Are you having any second thoughts, in general?
As a musician, everyday I doubt myself. On music I certainly do, it’s pathological (hahaha), but questioning yourself allows you to move forward and be better every day.
Do you find yourself comparing with others?
Everyone makes their own music, we are all different and, for me, there are no good or bad artists. Basically, I don’t see why we should compare us, it’s unproductive.
Which one do you prefer: working alone or in a team? And why?
Working in a team is much better, because it’s essential for me to work in a family stuff like Astropolis and Skryptöm, to be more confident and share some time together. Whereas working alone in music is a little bit selfish I think.
What was the turning point in your career? What led you to it and what was the next day like for you?
There have been many to tell the truth, as each moment is special. But, the one that comes to mind is when I played b2b live with my friend Laurent Garnier in my town Toulouse. It was a great moment of joy for everyone, felt so good!
How do you start and end a track?
It’s a difficult question. Sometimes I start with beats, sometimes with a melody or just around some textures. I don’t have any rules. The most important thing is to express my emotions.
I got to know your work since the release of Morning Lobotomy. How far have you gone from there and what have you learned through this “trip”?
Thanks for that! This release was very special. Since then, I continue to try to share moments, to inspire myself and trying constantly to evolve. I also learned a lot about the music industry and I started my own label Kmyle Records 2 years ago. It was a big step!
Coming over to the present, a new EP is released with the title Apocalypse Basement Dance. How did you perceive the idea and what is the course of its tracks?
The covid time has affected and frustrated us all, being even disastrous for some artists. But, I’m not ashamed to say that I too freaked out, so this EP that I created during this dark period is the fruit of this rage, of all the energy contained in me and which had to come out. I tried to turn it all into something good.
If you were called to select one track of them for a movie, what would the movie be like and which one would you choose?
For me Vostok fits perfectly for that. It would be a sci-fi film where we will go into space to return to Earth a few years before, to be able to fix the problems we have today.
How is the Basement Dance connected to Valhalla, Prometheus and Vostok? And what is Mayhem about?
Last year, I always kept in mind the image of a subterranean rave of resistance fighters, where we could continue to dance despite the chaos. A bit like in a Matrix scene! Train to Valhalla represents the idea that we don’t know what we are going towards, but we are going full speed ahead, whatever the outcome. Like a train that is hurtling towards the gates of Valhalla. Mayhem, as its name suggests, represents the chaos we all face. Everything that happens spins very quickly in our heads, blowing our mind. Nevertheless, the outcome can be happy, all is not so dark! (haha)
Have you tried anything different for these tracks? Would you consider it a personal challenge?
I always try different techniques, differents instruments and sounds, so every day is a challenge.
“I’m proud to survive from the past and to live with what I create.”
Are you an introvert or extrovert? And what makes it good or bad for you?
I’m an introvert. I think it’s good, because I am always observing and I think a lot before doing something.
What makes you feel truly happy?
When I do what I love, with people I love.
Does music play a part in your positive mood? And in which ways?
It’s vital! I need to play and listen to music, like I need water to live. I don’t know why, but it’s in my blood.
What else interests you besides music?
I’m interested in a lot of things like sciences, culture, arts but a little more with cinema, because I’m passionate about sci-fi style like Blade Runner etc. Also, when I’m not on tour, I like to spend time with those I love and practice sports such as mountain biking or even skiing.
Do you have a place or a memory you are most connected to?
When I was little I lived in Montreal. This memory is very vivid for me, because it is such a magnificent country and I was surprised by the open-mindedness of people there.
Are you a person of mind or of heart?
No doubt: Heart. For better and for worse.
Have you ever considered how you are making your impact? To the scene or in general.
To be humble, I don’t think that I make an impact on the techno scene. I just try to express myself truly and deeply. Some people receive these emotions, some not.
A message you would like to share?
Basically in my philosophy, it’s all about love and sharing. Love what you do and people around you, be as humble as possible and try to do your best for each other.
______________________
Find more about Kmyle at his Soundcloud profile and on the following links.
