Kit Kido: Λυρικές ιστορίες [σε] ψηφιακά ηχοτοπία.

Η Kit Kido είναι μια σύγχρονη τραγουδίστρια και τραγουδοποιός που συνενώνει λυρικές ιστορίες με ψηφιακά ηχοτοπία. Noir synth ήχοι, κιθάρα και μια νοσταλγία βγαλμένη από τα 90s συνθέτουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για τις δυστοπικές της ιστορίες αγάπης. Με το ταλέντο και τις μουσικές της σπουδές καταφέρνει έξοχα να φέρει την πραγματικότητα κοντά στην ιδιαίτερη φαντασία της.

Πριν από μερικές εβδομάδες, η Kit Kido κυκλοφόρησε το ομότιτλο ντεμπούτο άλμπουμ της, μια συλλογή από κομψά pop τραγούδια, που έχουν κάτι νέο και φρέσκο να προσφέρουν στη σύγχρονη αγγλόφωνη ελληνική μουσική σκηνή. Με αφορμή την κυκλοφορία του δίσκου, κάναμε μια κουβέντα με την Kit σχετικά με τις σπουδές και τις επιρροές της, τη σημασία της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου για τη μουσική της και άλλα πολλά γύρω από το άλμπουμ και όχι μόνο.

Ποια είναι η ιστορία πίσω από το όνομα που έχεις επιλέξει, το Kit Kido;

Όταν ζούσα ακόμη στην Ολλανδία, είχαμε ένα συγκρότημα, τους Tuur Moens & Syndicate. Ήμασταν μεγάλο syndicate, δέκα άτομα. Ο μπασίστας της μπάντας (Tie Pereira) με φώναζε Kit. Ακόμη δεν ξέρω γιατί (γιατί όχι Kat;). Όταν ήρθε η ώρα να ξεκινήσω το προσωπικό μου project, ήξερα πως με τίποτα δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω το όνομά μου για διάφορους λόγους. Αλλά ένας σημαντικός είναι ότι τις μισές φορές το γράφουν λάθος. To Kit μου άρεσε, μου θύμιζε και τον KITT του Knight Rider που μου ταίριαζε στην αισθητική κατεύθυνση που έψαχνα. Ήθελα όμως ένα όνομα που θα λειτουργούσε και σαν τοτέμ και σαν πανοπλία, όχι μόνο σαν ψευδώνυμο. Αγαπημένο μου βιβλίο είναι το The Sheltering Sky (Τσάι στη Σαχάρα) με ηρωίδα την Kit. Την ίδια περίοδο, είχα πάθει μια μικρή εμμονή με το Kill Bill. Το όνομα προέκυψε ουσιαστικά από αυτές τις δύο εκ διαμέτρου αντίθετες ηρωίδες, Kit Moresby και Beatrix Kiddo, οι οποίες συνδυαστικά είναι η Kit Kido.

Εάν έπρεπε να συστηθείς στον κόσμο με μία φράση, εξηγώντας το στυλ και τη μουσική σου, τι ακριβώς θα έλεγες;

Dark and gloomy bubblegum.

Ο ομότιτλος δίσκος σου κυκλοφόρησε στα μέσα Μαΐου αποσπώντας εξαιρετικά σχόλια. Πώς σε κάνει να αισθάνεσαι αυτό;

Χαρούμενη που κυκλοφόρησε. Ήταν μια επιθυμία ετών.

Τα οκτώ αυτά τραγούδια συνιστούν ένα σύνολο που έχει κάτι να μας πει, τόσο για την Kit Kido όσο και για την Κατερίνα. Τι είναι αυτό όμως;

Θα προτιμούσα τα οκτώ αυτά τραγούδια να λένε κάτι για εσένα. Ναι, κάπου εκεί μέσα τους υφαίνεται και μια ιστορία· αλλά ας κάνει την ανάγνωση ο καθένας με τα δικά του μάτια.

Πώς ξεκίνησε η δημιουργία του άλμπουμ σου; Τι ήταν αυτό που σου έδωσε έμπνευση και ώθηση;

Η ιδέα του άλμπουμ ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια στην Ολλανδία. Στην αρχή, ήταν μια αρκετά θολή ιδέα. Ήξερα απλώς ότι ήθελα να γράψω και να ξανατραγουδήσω κάτι δικό μου. Ένιωθα λίγο παγιδευμένη στο χώρο της τζαζ. Παγιδευμένη, επίσης, ήταν και η φωνή μου. Κυριολεκτικά μπλόκαρα κάθε φορά που έπαιζα.

Το πρώτο κομμάτι που έγραψα και ένιωσα ουσιαστικά ελεύθερη ήταν το «House of Sand», το οποίο έγραψα αρχικά σαν μια σειρά από λούπες. Έχει λίγους στίχους, δομή verse-chorus, όπως ένα folk song, και είναι αρκετά απλό αρμονικά. Το έγραψα παίζοντας με το VoiceLive Touch της TC Helicon. Χωρίς προσδοκίες, χωρίς κανόνες και περιορισμούς· απλώς έκατσα και έπαιξα με διάφορες ιδέες και προέκυψε. Αυτό το παιχνίδι, του «και ό,τι προκύψει», είχε γίνει μια μακρινή ανάμνηση, κάτι που έκανα κάποτε πριν σπουδάσω. Υποτίθεται η μουσική είναι παιχνίδι –«παίζω μουσική», όπως λέμε– και ιδανικά με αυτή τη διάθεση θα έπρεπε να την προσεγγίζουμε. Για εμένα αυτό χάθηκε μέσα στο ακαδημαϊκό πλαίσιο. Έμαθα πάρα πολλά για τη μουσική στις σπουδές μου, αλλά φοβάμαι πως η προσέγγιση κυρίως μαστίγιο και καθόλου ή ελάχιστο καρότο σκότωσε τη διάθεσή μου για παιχνίδι. Και η πικρή αλήθεια είναι πως γι’ αυτό το «παιχνίδι» επέλεξα να σπουδάσω μουσική. Το songwriting και στη συνέχεια η παραγωγή μου έδωσαν ακριβώς αυτό: ένα ατελείωτο playground.

Διάβασα πως το single σου «Stranger Danger» αντλεί έμπνευση από την ταινία American Psycho, από το ομώνυμο βιβλίο του Μπρετ Ίστον Έλις. Πώς προέκυψε αυτή η σύνδεση και τι θέλεις να αναδείξεις μέσω αυτού;

Τα περισσότερα τραγούδια που έχω γράψει πατάνε σε μια πραγματική ιστορία και σε μία φανταστική, πολύ συχνά κλεμμένη από τον κινηματογράφο. Κάπως έτσι προέκυψε και αυτή η σύνδεση. Το American Psycho λειτούργησε σαν springboard για να δημιουργηθεί το κομμάτι. Ήμουν ανάμεσα στον Bateman και τον Manson. Τελικά, κέρδισε ο Bateman· πολύ πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας. 

Με ποιο από τα κομμάτια σου ταυτίζεσαι περισσότερο ή, έστω, ποιο κομμάτι θα ξεχώριζες για κάποιον συγκεκριμένο λόγο;

Πολύ κοντά στην καρδιά μου έχω το «Bonnie & Clyde». Δεν ξέρω αν ταυτίζομαι περισσότερο, αλλά είναι η αδυναμία μου.

Σύνθεση, τραγούδι, jazz, electro-pop… Ποιο είναι το πάθος σου από όλα αυτά;

Η κινητήρια δύναμη πίσω από όλα είναι το τραγούδι. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το songwriting δεν αποτελεί πάθος μου. Απλώς αν ήταν να διαλέξω ανάμεσα στο να μην ξανατραγουδήσω ποτέ ή να μην ξαναγράψω ποτέ θα διάλεγα το δεύτερο. Θα προτιμούσα να τραγουδάω τα τραγούδια άλλων από το να μην τραγουδάω καθόλου. Ευτυχώς δε χρειάζεται να κάνω αυτή την επιλογή.

Υπάρχει κάποιου άλλου είδους ενασχόληση που εξάπτει τη φαντασία και την περιέργειά σου; Πώς αυτή επηρεάζει το καλλιτεχνικό σου εγχείρημα;

Το ανέφερα κατά κάποιο τρόπο και πιο πάνω. Έχω μια αδυναμία στον κινηματογράφο. Πολύ συχνά εξάπτει τη φαντασία μου και αποτελεί έναυσμα για δημιουργία.

Ποια στοιχεία της προσωπικότητάς σου θέλεις να εκφράσεις μέσα από το έργο σου; Υπάρχουν άλλα, τα οποία δε φαίνονται, που είναι όμως εξίσου χρήσιμα;

Δεν ξέρω τι φαίνεται και τι δε φαίνεται μέσα από το έργο μου. Αυτό οι ακροατές το ξέρουν καλύτερα. Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι προσπάθησα να γράψω με ειλικρίνεια, αφήνοντας πίσω μου ψευδείς περιορισμούς που ένιωθα για χρόνια λόγω του φύλου μου.

Θεωρείς πως η συνεργασία είναι ένα βελτίωσης για εσένα ή προτιμάς τη solo δουλειά; Ποια θεωρείς πως είναι τα θετικά και τα αρνητικά σε κάθε περίπτωση;

Η συνεργασία με τον σωστό άνθρωπο μπορεί να σε απογειώσει. Γενικά, δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει να δουλεύω μόνη μου. Προτιμώ να αναπτύσσω ιδέες με άλλους. Το μοναδικό προτέρημα που μπορώ να σκεφτώ στη solo δουλειά είναι ο χρόνος· σίγουρα γλιτώνεις χρόνο αν δουλεύεις και αποφασίζεις μόνος σου.

Τι έπεται για την Kit Kido μέσα στο επόμενο διάστημα;

Έπαιξα πρόσφατα στο ARTΕΜΕΙΣ Festival στο Μαρούσι στις 16/7, όπου παρουσιάσαμε τα κομμάτια του δίσκου. Παράλληλα, δουλεύουμε με τον Ekelon τη μουσική για ένα θρίλερ μικρού μήκους.

______________________

Περισσότερα για την Kit Kido εδώ!