Καμία ελπίδα για την «Τριλογία της Απόκλισης: Ανταρσία» (ή αλλιώς «Τρις κι ο κούκος»)
(Παρόλο που δεν το συνηθίζω, το κείμενο που ακολουθεί περιέχει “σπόιλερς” και για τις δύο ταινίες του σίκουελ. You have been warned.)
Τα δυστοπικά μυθιστορήματα κερδίζουν, συνεχώς, όλο και μεγαλύτερο έδαφος, όπως για παράδειγμα το “The Hunger Games”, το “The Maze Runner” και τώρα το “Divergent Trilogy”. Όσοι, λοιπόν, είναι φαν του συγκεκριμένου είδους λογοτεχνίας, όπως και η αφεντιά μου, χαίρονται όταν μαθαίνουν για τη μεταφορά ενός τέτοιου βιβλίου στη μεγάλη οθόνη, καθώς έχουν μεγάλη περιέργεια για το πως θα δοθούν σκηνές και περιστατικά, που αφού δεν είναι ρεαλιστικά και τα πλάθουν με τη φαντασία τους, θέλουν να τα δουν να υλοποιούνται και στον κινηματογράφο. Για την εν λόγω σειρά βιβλίων, όμως, έπρεπε να μείνουμε στη φαντασία.
Για να πούμε την αλήθεια, το θέμα φαινόταν από την πρώτη ταινία. Όσοι έχουν διαβάσει τα βιβλία, καταλαβαίνουν τι εννοώ. Όσοι δεν έχουν δει τις δύο ταινίες, μην τις δείτε και διαβάστε τα βιβλία. Γι’ αυτούς που έχουν δει τις ταινίες, θα αναφερθώ, πολύ επιλεκτικά, σε μερικά σημεία.
- Στο πρώτο βιβλίο, λοιπόν, γνωρίζουμε τον Γουίλ (ποιον;), ο οποίος γίνεται πολύ καλός φίλος με την Τρις (εντάξει, αυτήν τη ξέρω) κι έπειτα, αγόρι της Κριστίνα (ποιανής;). Όταν, λοιπόν, προς το τέλος του βιβλίου, όλη η φατριά της Γενναιότητας βρίσκεται υπό τον έλεγχο ενός μικροτσίπ, με σκοπό να επιτεθούν στη φατριά της Απάρνησης, ο προαναφερθείς Γουίλ, στρέφει το όπλο του προς την Τρις, έτοιμος να πατήσει τη σκανδάλη. Η Τρις, η οποία ως Διαφορετική, δεν επηρεάζεται από το εν λόγω τσιπ, προσπαθεί με φωνές να τον συνεφέρει και όταν βλέπει ότι αυτό είναι μάταιο, τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Αυτόν τον θάνατο, λοιπόν, που η Τρις κάνει ενάμισι βιβλίο να ξεπεράσει, εμείς το βλέπουμε σαν κάτι που οκ, έγινε. Προχωράμε παρακάτω.
- Στη δεύτερη ταινία, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι την έχει επηρεάσει πιο πολύ, απ’ ότι νομίζαμε. Διότι, όχι απλά σκότωσε τον καλύτερό της φίλο, ο οποίος δεν είχε συναίσθηση του τι έκανε, αλλά κουβαλάει αυτό το μυστικό, νιώθοντας ότι έχει προδώσει και έχει βλάψει οποιονδήποτε βρίσκεται κοντά της. Αλλά και πάλι, σ’ εκείνο το σημείο, μας ενδιαφέρει πιο πολύ να μπει σε τροχιά η υπόθεση, παρά να δώσουμε συγχωροχάρτι στην Τρις.
- Ο χαρακτήρας της Τζανίν, που υποδύεται η Kate Winslet, στα βιβλία είναι, θα λέγαμε, ακριβοθώρητος. Όχι, σαν τις ταινίες που κάθε δύο σκηνές, τσουπ(!), την βλέπουμε. Ενώ αντίθετα, ο Μάρκους (ποιος;), ο πατέρας του Τομπάιας (ποιανού;) aka Φορ (ααα! ε πες έτσι), παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, καθώς είναι, σχεδόν πάντα, με την Τρις και το γιο του. Στις ταινίες τον βλέπουμε συνολικά 10 λεπτά. Έτσι, για να μη μας μένουν απωθημένα. Αλλά πώς να το κάνουμε; Αφού έχουμε την Kate Winslet στο cast, πρέπει να τη δείξουμε.
- Πολύ κακή είναι, επίσης, και η απόδοση του χαρακτήρα του Τομπάιας. Ο Theo James υποδύεται έναν χαρακτήρα, που συγγνώμη κύριε σκηνοθέτα, εγώ δεν τον είδα στο βιβλίο. Ο Τομπάιας, που διάβασα εγώ, ήταν ήρεμος, γενναίος, δυναμικός και έβαζε μυαλό στην Τρις, η οποία στο δεύτερο βιβλίο, πήρε την κάτω βόλτα. Δεν ήταν μια γλάστρα, με όπλο. Λέω εγώ τώρα. Βέβαια, ο ελληνικής καταγωγής ηθοποιός, κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, με ό,τι του έχει δοθεί. Να τα λέμε κι αυτά.
- Και λέω «έβαζε μυαλό στην Τρις», γιατί η πρωταγωνίστριά μας, στο δεύτερο βιβλίο, ήταν χαμένη στο διάστημα και βυθισμένη στον πόνο. Φερόταν τελείως απερίσκεπτα, ενώ παρουσίαζε και ουκ ολίγες αυτοκτονικές τάσεις. Αλλά το είδαμε αυτό στην «Ανταρσία»; Όχι, δεν το είδαμε. Εμάς μας παρουσίασαν μια πρωταγωνίστρια, που δίνει τη λύση με τη γενναιότητα της. Αμ, ρωτήστε και τον Τομπάιας τι τράβηξε, όμως.
- Ας πάει στο καλό, λοιπόν, η Τζανίν και ο Μάρκους. Τους το χαρίζω. Καταλαβαίνω την ανάγκη να προωθηθούν κάποιοι ηθοποιοί πιο πολύ από άλλους ή να μπουν σκηνές δράσης, εκεί που, κανονικά, δεν υπήρχαν, αλλά οι δύο ταινίες από την «Τριλογία της Απόκλισης» θύμιζαν πολύ αμυδρά, στα πάντα τους, τα βιβλία που διάβασα, τόσο από άποψη υπόθεσης, όσο και από άποψη χαρακτήρων.
- Και βέβαια, το κερασάκι στην τούρτα, ήταν το τέλος της «Ανταρσίας». Στο παρακάτω σενάριο, διαλέξτε την απάντηση, που σας φαίνεται πιο λογική.
Εκεί που κάθεστε ήσυχα και πίνετε τον καφέ σας, ξαφνικά, σε οθόνες της πόλης, εμφανίζεται μια γυναίκα, η οποία σας λέει ότι η πόλη σας δημιουργήθηκε ως πείραμα, από ανθρώπους έξω από αυτήν, κι εσείς είστε τα πειραματόζωα. Ότι δεν είστε μόνοι σας στον κόσμο, όπως σας λένε τόσο καιρό οι γηραιότεροι, αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι ακόμα, έξω από αυτά τα τείχη, που σας έχουν κλείσει. Τι κάνετε
α) Συνεχίζετε να πίνετε τον καφέ σας.
β) Πανικοβάλλεστε και τρομοκρατείστε, καθώς συνειδητοποιείτε ότι όλη σας η ζωή είναι βασισμένη σ’ ένα ψέμα και κατευθύνεστε, τόσο καιρό, χωρίς να το ξέρετε, από ανθρώπους, που επίσης δεν ξέρετε.
γ) Τρέχετε χαρούμενοι και ήρεμοι προς τα τείχη, προκειμένου να βρείτε άλλους ανθρώπους έξω από αυτά και να τους πείτε τι ωραία που νιώθετε ως πειραματόζωα. Και βέβαια, να βρείτε και τους ενορχηστρωτές αυτής της ενέργειας και να τους σφίξετε το χέρι, να τους δώσετε συγχαρητήρια, που ήλεγχαν τη ζωή σας, να τους τρατάρετε ένα γλυκό ντοματάκι, βρε αδερφέ!
Ενδεικτικά, στο βιβλίο γίνεται το (β), αλλά στην ταινία, το (γ), κι αυτό, πραγματικά, στη συνέχεια του σίκουελ, δεν ξέρω πως θα το συμμαζέψουν. Το (α) δεν ξέρω αν έχει γίνει κάπου. Το έβαλα για παραπλάνηση πιο πολύ.
Σε γενικές γραμμές, οι συντελεστές της ταινίας τα βάλανε κάτω και ακολούθησε, όπως φαντάζομαι, ο παρακάτω διάλογος:
-Λοιπόν παιδιά, τα πολλά λόγια είναι φτώχια: έχουμε την Kate Winslet, έχουμε την Shailene Woodley, έχουμε τον μορφονιό Theo James, οπότε θα σας πω εγώ τι θα κάνουμε. Θα βάλουμε τους τίτλους των βιβλίων στις ταινίες και θα βγάλουμε, σχεδόν, όλους τους χαρακτήρες. Θα εστιάσουμε σε 3-4 και στον μορφονιό. Θα βάλουμε δράση, να φαν’ κι οι κότες, και θα κακογράψουμε, τόσο πολύ, το σενάριο, που δε θα το αναγνωρίζει ούτε η συγγραφέας.
Συμφωνείτε;
-Ναι!
-Θα μπορούσα μήπως να…;
-Ωραία! Στο θέμα μας τώρα: ποιος παρήγγειλε με πεπερόνι και ποιος με μπέικον;
