5+1 θεατρικές παραστάσεις που αξίζει να δεις στη Θεσσαλονίκη!
Στην ερώτηση «τί είναι θέατρο» η απάντηση δεν είναι πολλή απλή! Η εύκολη απάντηση θα ήταν η ετυμολογία από ένα οποιοδήποτε λεξικό. Ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα θεῶμαι, που σημαίνει βλέπω, παρατηρώ. Είναι η δραματική τέχνη που, ακολουθώντας ορισμένες συμβάσεις, αναπαριστάνει μπροστά σε κοινό μια σειρά γεγονότων με τη χρησιμοποίηση ανθρώπων (ηθοποιών) που μιλούν και δρουν. Είναι επίσης το κτίριο, η αίθουσα ή η κατασκευή που προορίζεται για θεατρικές παραστάσεις (λεξικό Τριανταφυλλίδη).
Το θέατρο είναι όμως πολλά περισσότερα… Είναι η μια συνεχόμενη αλληλεπίδραση μεταξύ κοινού και ηθοποιών, που μοναδικό σκοπό έχει να σε βάλει στη θέση του πρωταγωνιστή για να αντιληφθείς τί νοιώθει εκείνη τη στιγμή. Το θέατρο είναι ελευθερία! Μία ευκαιρία να μεταφράσεις το κείμενο του συγγραφέα & τη σκηνοθετική προσέγγιση μέσω του δικού σου πρίσματος. Απαλλαγμένο από το «στενό» κινηματογραφικό πλάνο, δίνει την ευκαιρία στο θεατή να παρατηρεί όχι μόνο το προφανές, αλλά κυρίως να αναζητεί την δικιά του αλήθεια!
Έτσι, επιλέξαμε 5+1 παραστάσεις που αξίζει πραγματικά να δεις, αν ζεις ή αν πρόκειται να επισκεφθείς την πόλη της Θεσσαλονίκης, για να βρεις και εσύ τη δικιά σου αλήθεια:
«ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ» Η θαυμαστή και αξιοθρήνητη τραγωδία, ΚΘΒΕ
Σε έναν κόσμο που καθορίζεται από τις συμβάσεις, τους καταναγκασμούς, την εχθρότητα και το μίσος, ο έρωτας των δύο νέων ξεπροβάλει σαν επαναστατική πράξη, σαν μια πράξη που εμπεριέχει το απόλυτο και αναπόφευκτα θα οδηγηθεί στον θάνατο. Γιατί πόσο εφικτό είναι να ενσωματωθεί το ιδανικό σε μια κοινωνία, αν προηγουμένως δεν φθαρεί ή δεν υποκύψει στα ανθρώπινα μέτρα; Η παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου επιχειρεί να αναδείξει όλα τα ζωτικά θέματα που θίγει ο Σαίξπηρ, όπως η ανισοτιμία στον έρωτα, η πίστη, η τιμή και η υπόληψη, οι ρόλοι της οικογένειας και της κοινωνίας, το χάσμα των γενεών, η δύναμη της εξουσίας, η σκιά του θανάτου… Ταυτόχρονα, μέσα από την ευρηματικότητα και τη φρέσκια ματιά του, «φωτίζει» αυτή την παράξενη χώρα που κατοικούν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, εστιάζοντας στην εναλλαγή ρυθμών και διαθέσεων αλλά και στην έντονη χρήση της μουσικής και της χορογραφημένης κίνησης. Ένα ζευγάρι επαναστατεί, πηγαίνοντας κόντρα στην παράδοση. Κι όλα μοιάζουν να βγαίνουν από ένα όνειρο που παίρνει την εκδίκησή του, θυμίζοντάς μας ότι όλοι κάποτε είμαστε παιδιά και μετά γινόμαστε μεγάλοι.
More Info: εδώ
______________________
«Μαιευτήριο», Θέατρο Αυλαία
Μετά από 15 sold-out παραστάσεις και τη θερμότατη υποδοχή του κοινού της Θεσσαλονίκης, η σκληρή αλληγορία που περιγράφει την απώλεια της προσωπικής ελευθερίας του ανθρώπου και του κοινωνικού ελέγχου, επιστρέφει για να μάς θέσει και πάλι αντιμέτωπους με τις βεβαιότητες μας. Τώρα που οι άνθρωποι του δυτικού κόσμου παρακολουθούμε σχεδόν υπνωτισμένα και με “ενσυναίσθηση” τo τραγικό μέσα από την οθόνη, η σκοτεινή κωμωδία του σημαντικού Έλληνα συγγραφέα και ακτιβιστή Θανάση Τριαρίδη, έρχεται να προβληματίσει, να διχάσει και κυρίως να ξεβολέψει τον καθισμένα άνετα θεατή, φέρνοντας τον αντιμέτωπο επιτέλους με τις ευθύνες του.
More info: εδώ
______________________
«Ο Συρανό», Θέατρο Αριστοτέλειον
Ένας αφηγητής (Γιώργος Νανούρης), μας οδηγεί στον κόσμο του έμμετρου ρομαντικού δράματος του Εντμόντ Ροστάν, όπου κεντρικός ήρωας είναι ο ασυμβίβαστος ιππότης και ποιητής Συρανό ντε Μπερζεράκ (Μιχάλης Σαράντης), που είναι ερωτευμένος με τη Ρωξάνη (Λένα Παπαληγούρα). Θεωρεί όμως πως εκείνη δεν θα αισθανθεί ποτέ το ίδιο, μιας και νιώθει άσχημος εξαιτίας της μεγάλης μύτης του, που αποτελεί χρόνια το αντικείμενο χλευασμού του. Τη Ρωξάνη πολιορκεί και ο πλούσιος Κόμης Ντε Γκις (Δημήτρης Λιόλιος). Εκείνη όμως είναι ερωτευμένη με τον όμορφο Κριστιάν (Ιάσονας Παπαματθαίου), από τον οποίο λείπει και το πνεύμα και η ευφράδεια. Ο Συρανό συμφωνεί με τον Κριστιάν να γίνει η σκιά του, η φωνή και οι λέξεις του, ώστε να τον βοηθήσει να την κατακτήσει. Ουσιαστικά μ΄αυτόν τον τρόπο εκφράζει τα δικά του αισθήματα στην αγαπημένη του. «Απόψε είναι όλα όμορφα, τερπνά και μαγεμένα. Στα λέω αυτά και με ακούς. Εσύ! Ακούς εμένα!»
More Info: εδώ
______________________
«Λαπωνία», Θέατρο Κολοσσαίον
Δύο οικογένειες συναντιούνται στη Λαπωνία για να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα. Όμως η χαρούμενη ατμόσφαιρα διαταράσσεται όταν ένα απ’ τα παιδιά λέει στο άλλο ότι ο Άγιος Βασίλης είναι ένα ψέμα που δημιουργούν οι μαμάδες κι οι μπαμπάδες! Και τότε οι γονείς τους καλούνται να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα… Η «Λαπωνία» είναι μία σύγχρονη κωμωδία που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην χώρα μας.
More Info: εδώ
______________________
«Το Ξενοδοχείο των Δύο Κόσμων», Θέατρο Σοφούλη
Το έργο ασχολείται με την έννοια της ανθρώπινης ύπαρξης και της επιλογής, θέτοντας ερωτήματα γύρω από την ελευθερία της βούλησης, την τύχη και το πεπρωμένο. Οι χαρακτήρες, καθένας με τις δικές του ιστορίες και προσωπικά βιώματα, ανακαλύπτουν σταδιακά τις αλήθειες για τη ζωή τους και τις επιλογές που έκαναν, καθώς και το τι πραγματικά έχει σημασία όταν η ζωή φτάνει στο τέλος της. Ο Σμίθ, με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, προσφέρει μια βαθιά και συγκινητική ματιά στην ανθρώπινη κατάσταση, συνδυάζοντας χιούμορ και συγκίνηση, και παρακινεί το κοινό να αναλογιστεί τη σημασία της ζωής, την αξία της αγάπης και την αποδοχή του αναπόφευκτου.
More Info: εδώ
______________________
«Φθινοπωρινή Ιστορία», Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
Ο κλεισμένος στον εαυτό του χειρουργός Ροντιόν Νικολάγιεβιτς, διοικητικός υπεύθυνος ενός “ησυχαστηρίου” σε παραλία κοντά στη Ρίγα, καλεί στο γραφείο του τη Λύντια Βασίλιεβνα, μια κυρία μεταιχμιακής ηλικίας, για να της συστήσει ευγενικά την τήρηση του κανονισμού λειτουργίας του ιδρύματος, τον οποίο αυτή παραβαίνει κατ’ εξακολούθηση. Η φαινομενική αφέλεια -άλλη μορφή τρυφερότητας- η ειλικρίνεια και η ευρηματικότητα της Λύντια αποκαλύπτονται σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια στις επόμενες συναντήσεις της με τον Ροντιόν και ανάμεσά τους αναπτύσσεται αυτό που σε νεότερες ηλικίες θα ονομαζόταν “έρωτας”, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ορίζεται με τον ηπιότερο όρο “αίσθημα”.
More Info: εδώ
