Daniel Johnston, ο καλλιτέχνης της διπλανής πόρτας.
Ο Daniel ήταν ο καλλιτέχνης που θα μπορούσε να μένει στην ίδια πολυκατοικία με εμάς. Ένας outsider, που δεν σταμάτησε να δημιουργεί από το υπνοδωμάτιό του μουσικές κι εικόνες βγαλμένες από το μυαλό ενός παιδιού, ανεξαρτήτου ηλικίας. Ηχογράφησε και κυκλοφόρησε μόνος του δεκάδες κασέτες με απλά και συνάμα τόσο πολύπλοκα τραγούδια, που είναι αδύνατο να τα κατανοήσεις με επιφανειακές ακροάσεις. Φιλοτέχνησε τα εξώφυλλα με δικά του χειρόγραφα παιδικά σχέδια, γεμάτα αθωότητα και φαντασία.
Ενθουσιώδης και πιστός στο δόγμα του DIY (Do It Yourself), δεν σταμάτησε να είναι παραγωγικός και αρκετοί μουσικοί του απέδωσαν φόρο τιμής, διασκευάζοντας τα τραγούδια του αμερικανού που τα έκανε όλα μόνος κι ανεξάρτητος. Δεν δίστασε να αποκαλύψει τον πληγωμένο εσωτερικό του κόσμο, να μιλήσει για προσωπικά βιώματα αγάπης, απόρριψης και να αποδεχτεί την κατάθλιψη και τη σχιζοφρένεια που τον ακολουθούσε στη ζωή του. Κι όταν το 1992 ο Kurt Cobain εμφανίστηκε με t-shirt που απεικόνιζε την κασέτα του Daniel “Hi, How Are You” και τον μικρό του σχεδόν εξωγήινο βατραχάκο, τα πράγματα πήραν άλλη ροή.
Ακόμα και με το μικρό πέρασμά του από πολυεθνική εταιρεία, δεν άλλαξε. Συνέχισε να ζει μέσα στις σελίδες των αγαπημένων του κόμιξ και παλιών περιοδικών, να ακούει τα τραγούδια των Beatles και να βάζει στη σειρά τις φιγούρες της συλλογής του. Το ντοκιμαντέρ “The Devil and Daniel Johnston” ρίχνει λίγο – ποιητικό – φως στο σκοτάδι που τον περίκλειε. Καμία αναφορά όμως δεν μπορεί να συλλάβει έστω και ένα μικρό ποσοστό από το βασανισμένο μυαλό του και τη μούσα που τον κυνηγούσε με όλα τα θέματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε. Το χαραγμένο, σχεδόν πάντα, μισό χαμόγελο και η παιδικά βραχνή φωνή του είναι αυτά που η indie μουσική σκηνή θα μελετάει για χρόνια ακόμα. Μαζί με τους τίτλους και τα εξώφυλλα των κασετών του και φυσικά με τους στίχους του.
Ο άνθρωπος που δεν κατηγοριοποιήθηκε σε όλη τη ζωή του, είναι άκομψο σήμερα να χαρακτηριστεί underground ή bedroom artist, πόσο μάλλον ήρωας. Πέθανε πριν λίγες μέρες, στις 11 του Σεπτέμβρη και θα παραμείνει μία cult φιγούρα, ακόμα κι όταν πέσει η σκόνη των δημοσιεύσεων και των αναρτήσεων γι’ αυτόν. Ίσως όμως δοθεί έτσι το έναυσμα για κάποιους «ανήσυχους» να δημιουργήσουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο και να πάψουν να συγχέουν την τέχνη με την εμπορικότητα. Πολλοί “Daniel Johnston” ζουν ανάμεσά μας, αρκεί να έχουμε ανοιχτά αυτιά, μάτια και την καρδιά μας διαθέσιμη. Γιατί έτσι κι αλλιώς… True Love Will Find You in the End!
