Το Beater και η Ιωάννα Λογάρου, βρέθηκαν την Δευτέρα 3 Νοεμβρίου στη συνέντευξη Τύπου της Isabelle Huppert στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εκεί όπου η θρυλική Γαλλίδα ηθοποιός μίλησε με ηρεμία, χιούμορ και εντυπωσιακή διαύγεια για την τέχνη της, τους ρόλους που την καθόρισαν, τις γυναίκες στο σινεμά και τον κόσμο γύρω μας. Με αφορμή την πρεμιέρα της νέας της ταινίας «The Richest Woman in the World» του Thierry Klifa, η Huppert ήταν το τιμώμενο πρόσωπο του φετινού TIFF66, με ένα μεγάλο αφιέρωμα, συγκεκριμένα 15 ταινιών που καλύπτουν πάνω από τέσσερις δεκαετίες κινηματογραφικής πορείας. Ξεκινώντας από το The Piano Teacher και το Elle μέχρι το White Material, το 8 Women και το Story of Women, λαμβάνουμε μία απολαυστική δόση λίγων από των καλλιτεχνικών κατορθωμάτων της θρυλικής αυτής ηθοποιού. Η συνάντηση με την Huppert ήταν μια εμπειρία που φανέρωσε την ηρεμία και την ευφυΐα που την χαρακτηρίζει, καθώς μιλούσε χαμηλόφωνα, χωρίς καμία διάθεση εντυπωσιασμού, με εκείνη τη χαρακτηριστική της αυτοσυγκράτηση που κάνει κάθε της φράση να αποκτά βαρύτητα. Διέθετε μια ενέργεια που απέπνεε την αίσθηση πως δεν «έπαιζε», αλλά ήταν απλώς παρούσα, με βλέμμα που παρατηρούσε τους πάντες σαν να τους διάβαζε.
Η πρεμιέρα του The Richest Woman in the World και οι ποικίλοι ρόλοι της Isabelle
Η πρεμιέρα της ταινίας στο Ολύμπιον είχε όλα όσα συνοδεύουν ένα μεγάλο φεστιβαλικό γεγονός, πλήθος θεατών, συγκίνηση και αδιαμφισβήτητα μία αίσθηση προσμονής. Η ταινία του Klifa, με τη Huppert στον ρόλο της Marianne Farrère, μιας γυναίκας που έχει κυριολεκτικά τα πάντα εκτός από γαλήνη, αποτελεί ένα ψυχολογικό πορτρέτο για την απομόνωση που είναι πιθανό να γεννήσει η εξουσία και η υπερβολή. Η Huppert, όπως πάντα, κινείται ανάμεσα στη σιωπή και την ένταση, δημιουργώντας έναν χαρακτήρα που μοιάζει πανίσχυρος και ταυτόχρονα αβάσταχτα εύθραυστος.
Όταν η κουβέντα έφτασε στη διαδικασία της ερμηνείας, η Huppert εξήγησε τη σχέση της με τους χαρακτήρες, τονίζοντας πως μπαίνει πολύ γρήγορα σε ρόλους, ιδιαίτερα όσους φαίνονται άγνωστοι και ξένοι για εκείνη, αλλά εξίσου γρήγορα αποδεσμεύεται από αυτούς τους ρόλους. Ουσιαστικά εξέφρασε την απόσταση που έχει από τους χαρακτήρες της, προκειμένου να μην φυλακιστεί σε αυτούς, έτσι ώστε αν έχει κάνει σωστά τη δουλειά της, ο ρόλος να μείνει μέσα στην ταινία, όχι μέσα της. Αυτή η ικανότητα του να αφήνεις πίσω τον ρόλο σου, ήταν ίσως το πιο ουσιαστικό μήνυμα της συζήτησης, καθώς εξηγεί την φιλοσοφία που ακολουθεί η Huppert, διατηρώντας την ενεργή, τολμηρή και απρόβλεπτη μετά από δεκάδες ερμηνείες.
Ανάμεσα στα όσα ανέφερε, μίλησε επίσης και για την ταινία Migration (1988) του Aleksandar Petrović, μια από τις πιο ξεχωριστές συνεργασίες της. Μάλιστα, μοιράστηκε μαζί μας την δυσκολία των γυρισμάτων, τονίζοντας την ένταση, τις απαιτήσεις, αλλά ταυτόχρονα και για τη μαγεία του να δουλεύεις σε τόπους μακριά από τη Γαλλία. Για την Isabelle, το να βρίσκεται σε άλλες χώρες και πολιτισμούς αποτελεί μία πρόκληση, σωματική και ψυχική, καθώς η προσωρινή αλλαγή από την πατρίδα δίνει μία αίσθηση πως αναπνέεις διαφορετικά, ότι βλέπεις τον εαυτό και τον ρόλο σου αλλιώς.
Οι γυναίκες και η θέση τους στο σινεμά
Σε μια ερώτηση για το γιατί οι ηρωίδες που υποδύεται η Isabelle είναι πάντα δυνατές, συχνά αμφιλεγόμενες και απρόβλεπτες, η Huppert απάντησε με βεβαιότητα:
«Πάντα ήθελα στις ταινίες να είναι η γυναίκα το κέντρο. Να δείχνει δύναμη και ανεξαρτησία από τους άντρες.» Η δήλωση αυτή συνοψίζει κάτι που η Huppert υπηρετεί σταθερά εδώ και χρόνια, καθώς και υποστηρίζει αδιάκοπα την ιδέα πως η γυναίκα δεν είναι σύμβολο, αλλά πρωταγωνίστρια της δικής της αφήγησης. Η ίδια ανέφερε επίσης πως στάθηκε τυχερή στις συνεργασίες της και δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει φαινόμενα σεξισμού λόγω του φύλου της, σημειώνοντας όμως πως αυτό δεν σημαίνει ότι ο χώρος είναι απαλλαγμένος από τέτοιες συμπεριφορές.
Για τον Χίτσκοκ και το χιούμορ της
Όταν τη ρώτησαν ποιον σκηνοθέτη από το παρελθόν θα διάλεγε να συνεργαστεί, η Huppert απάντησε με το γνωστό, κομψό της χιούμορ: «Θα ήθελα να παίξω σε μια ταινία του Hitchcock, ίσως στο Vertigo. Αλλά μάλλον δεν είμαι αρκετά ξανθιά για τον Χίτσκοκ», είπε γελώντας, μια ατάκα που προκάλεσε γέλια και ανέδειξε τον αυτοσαρκασμό της Huppert χωρίς ωστόσο να χάνεται ίχνος από το κύρος της. Μάλιστα, σε αντίστοιχη ερώτηση για το αν θα ήθελε να συνεργαστεί με κάποιον Έλληνα σκηνοθέτη, απάντησε πως δεν έχει βρεθεί ακόμα κάποιος που να αισθανθεί την επιθυμία του να υπάρξει μέρος της ταινίας του.
Για την Παλαιστίνη και την ανθρώπινη τραγωδία
Στο τέλος της συνέντευξης η ηθοποιός ήρθε αντιμέτωπη με ένα σοβαρό ερώτημα που αφορούσε την Παλαιστίνη, μιας και ο πόλεμος στην Γάζα έχει προκαλέσει πολύ θόρυβο και οδύνη παγκοσμίως. Χωρίς να κάνει καμία μακροσκελή δήλωση, η Isabelle είπε πως:
«Κανένας θόρυβος δεν είναι αρκετός για τα δεινά του κόσμου». Η φράση της έμεινε να αιωρείται στην αίθουσα και επικροτήθηκε με χειροκροτήματα από όλους μας, μιας και τα λόγια της ήταν λιτά, αλλά ουσιαστικά.
Η Isabelle Huppert δεν αφήνει ποτέ πίσω της τη Θεσσαλονίκη χωρίς ένα τελευταίο αποτύπωμα. Αύριο θα βρίσκεται στο Elle, όπου θα βραβευτεί για τη διαδρομή της, ολοκληρώνοντας με λαμπρότητα την παρουσία της στο TIFF66 και αφήνοντας το κοινό με την αίσθηση ότι η ισχύς της τέχνης και της προσωπικότητας της παραμένει αναλλοίωτη.
