Συνέντευξη με Τριαντάφυλλο Δελή και Ιωάννα Τζίκα.
Ας ξεκινήσουμε με την κλασική, κοινή, ερώτηση. Λίγα λόγια για τον εαυτό σας και για την απόφασή σας να γίνετε ηθοποιοί.
Ι. : Γεννήθηκα στην Κατερίνη, μεγάλωσα στη Γερμανία και την Κατερίνη, σπούδασα δημοσιογραφία εδώ, και στα 20 μου, αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα παιδικό μου όνειρο και να γίνω ηθοποιός. Ξεκίνησα από το εργαστήριο της Παράθλασης και αποφοίτησα από την σχολή του Ανδρέα Βουτσινά.
Τ. : Γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, δεν είχα τίποτα άλλο στο μυαλό μου πέρα από την υποκριτική, κι έγινε! Ξεκίνησα όταν ήμουν 5η δημοτικού, και από τότε δεν έχω σταματήσει. Τελείωσα, κι εγώ, την σχολή του Ανδρέα Βουτσινά.
Τι πρόκειται να δούμε στην παράστασή σας;
Ι. : Είναι η πρώτη φορά που παίζεται, αυτό το έργο, στην Ελλάδα. Ο Αλέξανδρος Κωχ, ψάχνοντας για ένα έργο, έπεσε πάνω σε αυτό, του Άρθουρ Μίλλερ, και μαζί ξεκινήσαμε, εγώ για την μετάφραση, και αυτός για την σκηνοθεσία. Με το που διάβασα το κείμενο, μου μίλησε στην καρδιά. Είναι ένα έργο, που μιλάει γα τον άνθρωπο, και προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα «πώς θα ζήσουμε, χωρίς να δολοφονούμε ο ένας τον άλλον».
Μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς να αλληλοσκοτωθούμε;
Ι. : Ναι. Όχι. Ναι. 
Φταίει η Εύα για τα προβλήματα του Αδάμ;
Τ. : Σε καμία περίπτωση δεν φταίει το Ευάκι (Γέλια). Το θέμα είναι, να βρεθεί λύση αρμονικής συνύπαρξης. Και τότε που ήταν δυο, και τώρα που είμαστε εκατομμύρια, να βρούμε να ζήσουμε ο ένας, μαζί με τον άλλον. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και μες στην παράσταση. Να βρίσκουμε τρόπους επικοινωνίας, κώδικες. Το θέατρο είναι μικρογραφία της κοινωνίας και δεν θα μπορούσαμε να παρουσιάζουμε κάτι, που δεν απευθύνεται σε αυτή.
Ι. : Η ιστορία είναι γνωστή. Ξεκινά με μια γέννηση και τελειώνει με ένα φόνο. Είναι μια φιλοσοφική κωμωδία, εξ’ ου και η προσθήκη της λέξης «business», στον τίτλο. Είναι η σκωπτική ματιά του Μίλλερ, απέναντι στη δημιουργία του κόσμου.
Το θέατρο είναι “business”;
Τ. : Στις μέρες μας, δύσκολα το θέατρο αποδίδει οικονομικά, ώστε να αποτελέσει business. Δεν αποφέρει τα χρήματα που σκόρπιζε κάποτε. Κακά τα ψέματα, κάποτε, και το θέατρο ήταν κλάδος επιχειρηματικότητας, αλλά η σαφής έλλειψη καλλιτεχνικής ευαισθησίας, τον καταβαράθρωσαν. Κάποιοι, κάποτε, χωρίς αίσθηση και ενδιαφέρον, έκαναν θέατρο μόνο για την εικόνα και το χρήμα. Σήμερα, δεν είναι έτσι. Ίσως το βλέπω πιο ρομαντικά, αλλά το θέατρο δεν είναι “business”. Είναι χώρος έκφρασης. Απόδειξη, η παράστασή μας. Νέοι άνθρωποι, σε ένα έργο επίκαιρο, αναζητούμε τρόπο να γίνουν οι σχέσεις συνεργατικές και όχι συνεταιρικές.
Ι. : Γενικά, στην Θεσσαλονίκη γίνονται εκδηλώσεις θεατρικού, και όχι μόνο, περιεχομένου, που απέχουν αρκετά από τον όρο «business». Υπάρχει μεράκι και όρεξη, να παρουσιάσεις αυτό που θέλεις, όχι γα να βγάλεις λεφτά, αλλά επειδή πιστεύεις ότι θα αγγίξει τον κόσμο.
Πώς τα καταφέρνει ένας νέος ηθοποιός στην πόλη μας;
Ι. : Με πολλή δουλειά και προσπάθεια. Δε φημίζεται το επάγγελμά μας για την σταθερότητα του. Δυο φορές το χρόνο, θα ψάξεις για δουλειά. Είμαστε αισιόδοξοι. Τα θέατρα της Θεσσαλονίκης είναι ζωντανά και θα φανεί στο χειροκρότημα.
Τ. : Είχε επικρατήσει μια νοοτροπία, ότι αν θέλεις να γίνεις ηθοποιός, πρέπει να πας στην Αθήνα. Είναι λάθος. Ζω εδώ, είμαι ηθοποιός εδώ, και δε θέλω να φύγω. Βέβαια, ποτέ μη λες ποτέ, αλλά σήμερα δε θέλω. Αύριο, δεν ξέρω. Το business plan του θεάτρου, κάποτε είχε μόνο την λέξη «Αθήνα», αλλά η φούσκα φαίνεται να έσκασε.
Θα ήθελα μια φράση, μέσα από το κείμενο, που σας αγγίζει, λίγο παραπάνω, από τις άλλες.
Τ. : Είναι μια φράση του διάβολου που λέει: «Έχει καμιά σημασία; Ας είμαστε και λογικοί». Είμαι άνθρωπος της λογικής, την έχω ανάγκη.
Ι. : Ο Τριαντάφυλλος μίλησε για την λογική, άρα εγώ θα παραθέσω την ευαισθησία. Λέει ο Θεός : «Δεν έφτιαξα τον άνθρωπο μόνο από χώμα. Αλλά από χώμα και αγάπη. Δεν μπορούν, ούτε πρόκειται να κυβερνηθούν, από χώμα και μόνο».
Θα παρακολουθήσουμε μια «αντισυμβατική» παράσταση;
Τ. : Τι πάει να πει συμβατική και αντισυμβατική; Εμείς εδώ που μιλάμε, θα μπορούσαμε να είμαστε μια συμβατική παράσταση. Ωστόσο, αυτός δεν είναι ο σαφής ορισμός. Έχουμε συνδέσει το συμβατικό με το παλαιικό, και αυτό είναι λάθος. Η παράστασή μας, είναι η ανάγκη μας να πούμε αυτό που θέλουμε. Σκοπός μας, δεν είναι να «πουλήσουμε» μια αντισυμβατική παράσταση, για να δούμε αν θα «τσιμπήσει το κοινό». Αυτό είναι «business», που λέγαμε και πριν.
Έχετε κάποιον ρόλο-απωθημένο;
Τ. : Δεν έχω κάποιο ρόλο στο μυαλό μου
Ι. : Την Μάγκυ, από την «Λυσσασμένη Γάτα», του Τ. Williams
Αφήνεστε όταν παρακολουθείτε άλλες παραστάσεις;
Ι. : Δεν μπορώ να δω παράσταση, απλά, σαν θεατής. Κάθε τεχνική λεπτομέρεια περνάει από μπροστά μου και την σκέφτομαι.
Τ. : Προσπαθώ να μην το κάνω. Καταλαβαίνω τα πάντα, αλλά πειθαρχώ. Όποια παράσταση και να δω, νιώθω τον ηθοποιό. Το άγχος του, το λάθος του και ό, τι άλλο.. Με κατακλύζουν αγωνίες, και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στο κείμενο.
Πώς αντιμετωπίζετε τις κριτικές;
Τ. : Καλοδεχούμενες, από όλους. Ο καθένας έχει κάτι να πει. Αδυνατώ, ωστόσο, να κατανοήσω την ιδιότητα του επαγγελματία κριτικού.
Η πρώτη παράσταση που σας έρχεται στο μυαλό;
Ι. : H «Goλfω», του Σίμου Κακάλα, στο Θέατρο Αυλαία.
Τ. : «Ο συγγραφέας και ο αδερφός του συγγραφέα», σε σκηνοθεσία Σπύρου Αθηναίου.
Είναι αρτιότερος ένας σκηνοθέτης, που έχει υπάρξει και ηθοποιός;
Τ. : O σκηνοθέτης φτιάχνει μια πρόταση. Ο ηθοποιός είναι η λέξη, στην πρόταση. Ο σκηνοθέτης μπορεί, ταυτόχρονα, να ξέρει ότι η λέξη είναι σημαντική για την πρόταση και τότε έχει ένα πλεονέκτημα. Ωστόσο, οι λέξεις, μόνες τους, δεν ξέρουν τι λέει όλη η πρόταση.
Πώς βλέπετε τον εαυτό σας, σε δέκα χρόνια;
Τ. : Εδώ, Θεσσαλονίκη, παίζοντας θέατρο, προσπαθώντας να αλλάξω τον κόσμο.
Ι. : Στο θέατρο, σκέτο!
Συντελεστές
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κωχ – Ιωάννα Τζίκα
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Κωχ
Βοηθός σκηνοθέτη: Ντία Ζούρα
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Σάσα Νάτση
Κίνηση: Κώστας Γεράρδος
Σκηνογραφία-φωτισμός-video mapping: Στάθης Μήτσιος
Σκηνικά: Βαγγέλης Ξόνογλου
Κοστούμια: Κατερίνα Ζούρα
Μουσική: Γιώργος Κοκονίδης
Επιμέλεια ήχου-sound design: Τάσος Καραδέδος
Φωτογραφίες: Στέλλα Δέλλιου
Επικοινωνία-Δημόσιες Σχέσεις: Λία Κεσοπούλου
Ερμηνεύουν: Αλέξανδρος Τσακίρης, Τριαντάφυλλος Δελής, Ιωάννα Τζίκα, Δημήτρης Φραγκούλης, Γιώργος Σακελλαρίου, Μάρκος Τότσκας
Παραστάσεις:
3 Οκτωβρίου – 2 Νοεμβρίου 2014
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα στις 21.15
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό 12€, μειωμένο 8€
Πληροφορίες:
www.dimiourgia2014.com και www.facebook.com/dimiourgia2014
