Μαριάνθη Πάσχου & Αριάδνη Χατζητάτση: Το Αrt 2 Rue – Street Art Fest φωνάζει «Αlors on y va!= Λοιπόν πάμε!»
Όταν τα υπόγεια λούζονται από φως, χρώματα και μουσικές, τα μειδιάματα των μικροφώνων μοιάζουν ύποπτα. Όταν οι συνοφρυωμένες ακτίνες ετοιμάζονται για τη “μάχη” στην αρένα, γίνονται νύξεις και υπαινιγμοί, για τον επαναπροσδιορισμό του όρου «street art»! Αν όμως, δύο πολιτισμοί δίνουν τα χέρια, το αποτέλεσμα είναι η αναγέννηση της ιστορίας, της τέχνης και της δημιουργίας. Κάπως έτσι, ξεκίνησε και η ιδέα για τη διοργάνωση του πρώτου «Αrt 2 Rue – Street Art Fest», το οποίο θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 23 Μαΐου και την Κυριακή 24 Μαΐου, στον πολυχώρο «WE» και στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, αντίστοιχα. Οι δρόμοι στεγάζονται και το «Αrt 2 Rue» βολτάρει, εκφράζεται και δημιουργεί μέσα τους!
H Μαριάνθη Πάσχου είναι Υπεύθυνη Υπηρεσιών Πολιτισμού Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης και η Αριάδνη Χατζητάτση εκπροσωπεί την ομάδα CeSoir!, που διοργανώνει σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο το «Αrt 2 Rue – Street Art Fest»!
Σήμερα, οι δραστηριότητες του Γαλλικού Ινστιτούτου χωρίζονται σε τέσσερις μεγάλους τομείς: τη διδασκαλία της γαλλικής ως ξένης γλώσσας, την ενημέρωση για τις σπουδές στην Γαλλία, το εξεταστικό κέντρο και τον τομέα των τεχνών, με δεσπόζουσες τις οπτικές τέχνες. Πώς δραστηριοποιείστε στον τομέα της τέχνης; Πού στοχεύει, ως μορφωτικό και πολιτιστικό ίδρυμα; Ποιές είναι οι επιδιώξεις του;
Μαριάνθη Πάσχου: Να ξεκινήσουμε από το εικαστικό κομμάτι. Κυριότερος λόγος, για τον οποίο είμαστε εδώ ως Γαλλικό Ινστιτούτο, Mission laïque française και γαλλικό σχολείο, είναι να προωθήσουμε τη γαλλική τέχνη, τη γαλλική γλώσσα και το γαλλικό πολιτισμό. Όλα αυτά, καμιά φορά, περνάνε μέσα από την τέχνη. Ο πρώτος μας στόχος, είναι να δείξουμε γάλλους καλλιτέχνες, αλλά όχι με παθητικό τρόπο, δηλαδή απλά να φέρνουμε τα έργα τους και να τα εκθέτουμε. Αυτό που προσπαθούμε πάντα, είναι να γίνονται επαφές μεταξύ καλλιτεχνών, είτε σε μορφή εργαστηρίου, διάλεξης ή ανταλλαγής, όπως γίνεται και τώρα με το φεστιβάλ «art 2 rue». Να έρχονται σε επαφή, λοιπόν, αυτοί οι καλλιτέχνες με το ελληνικό κοινό, είτε αυτό είναι εξειδικευμένο, είτε είναι ένα κοινό που βρίσκεται σε διαδικασία εκμάθησης, που έρχεται απλά, για να δει την τέχνη και να ανακαλύψει κάτι καινούριο ή κάποιον καινούριο καλλιτέχνη. Αυτός είναι, λοιπόν, ο κύριος στόχος. Από εκεί και πέρα, άλλοι στόχοι είναι να στηρίξουμε τους νέους καλλιτέχνες, είτε είναι Έλληνες, είτε είναι Γάλλοι. Τον τελευταίο καιρό, έχουμε στηρίξει πολλούς Έλληνες, οι οποίοι είτε σπούδασαν στη Γαλλία, είτε πήγαν κάποια στιγμή της καριέρας τους, για εξειδίκευση ή για κάποια συνεργασία. Προσπαθούμε, λοιπόν, μέσω των εκθέσεων, να τους στηρίξουμε στα πρώτα τους βήματα. Τέλος, ένας ακόμα στόχος, είναι να στηρίξουμε τις εκδηλώσεις που γίνονται εδώ στην πόλη, καθώς η γαλλική παρουσία στην πόλη, δραστηριοποιείται από το 1906. Είμαστε μέρος αυτής της πόλης, είμαστε μέρος της ιστορίας της, έχουμε επαφές με όλους τους θεσμούς, οπότε τι πιο φυσιολογικό, από το να στηρίζουμε, όπως μπορούμε, οτιδήποτε γίνεται σ’αυτήν; Στηρίζουμε κάθε χρόνο το φεστιβάλ κινηματογράφου, τα Δημήτρια και όλες τις μεγάλες εκδηλώσεις της πόλης, αλλά ακόμα και πιο μικρές ομάδες, ακόμα και αν δεν είναι θεσμικές οι διοργανώσεις, όπως για παράδειγμα, ομάδες φωτογράφων που κάνουν πολλές φορές ομαδικές εκθέσεις και τους υποδεχόμαστε στον χώρο μας. Ίσως να μην μπορούμε πάντα να στηρίξουμε οικονομικά, αλλά συνήθως παραχωρούμε το χώρο, βοηθάμε στο επικοινωνιακό κομμάτι, προσπαθούμε να γίνονται επαφές και ανταλλαγές, γιατί αυτός νομίζω πως είναι ο ρόλος μας.
Τέχνη και μόρφωση είναι κλωστές του ίδιου νήματος; Αλληλεπιδρούν για τα άτομα και την υπόστασή τους στις κοινωνίες;
Μ.Π. Μιλώντας και από προσωπική πείρα, πριν ασχοληθώ με τα πολιτιστικά, ήμουν καθηγήτρια στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Αυτό που συνειδητοποιεί κανείς, όταν μεταφέρει και θέλει να διδάξει μια γλώσσα, είναι ότι περνάει μέσα από τον πολιτισμό. Δεν μπορείς να διδάξεις εκφράσεις, που πολλές φορές έχουν μια ιστορία. Η γλώσσα φέρει ιστορία πάνω της, μέσα της, αλλά και πολύ πολιτισμό. Άρα όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Όταν μιλάμε για μόρφωση, μιλάμε για ένα ολοκληρωμένο πακέτο, το οποίο έχει αυτό που λέμε «πολιτισμό». Δεν μπορείς να μάθεις τη γαλλική γλώσσα, αν δεν περάσεις από τη γαστρονομία, τη μόδα και γενικά, τους τομείς, όπου η Γαλλία έχει παράδοση. Όλα αυτά είναι μέρος της γλώσσας και καμιά φορά, δικαιολογούν το γιατί η γλώσσα πήρε αυτόν τον δρόμο. Τη συγκεκριμένη στιγμή, η Γαλλία έχει να αναδείξει πολλά στο κομμάτι της «street art» και αυτή ήταν και η αρχική μας ιδέα. Για όσους έχουν την εντύπωση, ότι η Γαλλία έχει μείνει σε κάποια άλλη εποχή, θέλω να τους πω ότι κάνουν λάθος. Έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, υπάρχουν καινούρια ταλέντα και εκφράσεις, τις οποίες προσπαθούμε να δείξουμε.
Το Γαλλικό Ινστιτούτο συμμετέχει ενεργά στα σημαντικότερα πολιτιστικά ραντεβού, υποστηρίζοντας κάθε χώρο της τέχνης. Ωστόσο, θεωρείται ότι η τέχνη, με την ευρύτερη σημασία του όρου, βρίσκεται σε κρίση και ίσως και να παραμελείται από την πολιτεία; Είναι, ίσως, αυτό ένα κίνητρο, για την έντονη δραστηριοποίηση του ινστιτούτου;
Μ.Π. Εξαρτάται από το αν μιλάμε για τη Γαλλία ή την Ελλάδα. Σίγουρα, στην Ελλάδα, αυτήν τη στιγμή, διανύουμε μια περίοδο κρίσης και φυσικά, οι πρώτοι που υποφέρουν από αυτό, είναι οι καλλιτέχνες και ο χώρος της τέχνης. Στη Γαλλία, δεν συμβαίνει αυτό ή δεν συμβαίνει σε αυτό το βαθμό. Αυτό σημαίνει ότι επειδή είμαστε οργανισμός που χρηματοδοτείται από το γαλλικό κράτος και συγκεκριμένα από το υπουργείο εξωτερικών και την «Mission Laϊque», έχουμε ακόμα την δυνατότητα να στηρίζουμε την τέχνη και να μπορούμε να δείχνουμε πράγματα. Ίσως, όχι όπως το κάναμε παλιά, αλλά μπορούμε ακόμα να το κάνουμε.
Εκλαμβάνετε την street κουλτούρα, ως κάτι ίσως διαφορετικό και ιδιάζων; Υπάρχει η ανάγκη να αγκαλιαστεί και να δοθεί βήμα και στέγη, στην κοινότητα του “δρόμου“; Θεωρείτε ότι ήταν ή και ακόμα είναι παραγκωνισμένη από την τέχνη και τους κύκλους των καλλιτεχνών;
Ο κόσμος πιστεύει ότι είναι κάτι που απευθύνεται μόνο στην ελίτ, στα σαλόνια και στα υψηλά ιστάμενα κυκλώματα ανθρώπων. Δεν είναι έτσι. Πρόκειται πραγματικά για μια παρεξηγημένη ιδέα, όπως για παράδειγμα, η ευρωπαϊκή γιορτή της μουσικής, ξεκίνησε από τη Γαλλία. Η τέχνη του δρόμου υπάρχει, στη Γαλλία, εδώ και πολλά χρόνια. Απλά, τελευταία, αναδείχθηκαν κάποιοι καλλιτέχνες στο διεθνή χώρο. Αυτός ήταν και ο λόγος που θέλαμε να κάνουμε κάτι για να δείξουμε ότι αυτή η τέχνη, είναι το ίδιο αξιόλογη με τις υπόλοιπες μορφές της. Ωστόσο, τίθεται το θέμα της ηλικίας. Υπάρχει ένα κοινό για την «street art» και υπάρχει και ένα κοινό, που είναι για άλλου είδους τέχνη. Δεν ξέρω αν βρεθεί τρόπος, κάποτε, αυτά τα δύο είδη, να συναντηθούν κάπου. Αυτό θα ήταν το ιδανικότερο, αλλά πώς θα το φανταζόμασταν; Είναι μία ερώτηση, που θέτω και εγώ στον εαυτό μου και ίσως, και σε άτομα, που σκέφτονται πάνω στην τέχνη. Όταν το grafiti είναι μία τέχνη που εκφράζεται στο δρόμο και σε εξωτερικούς χώρους, πώς θα μπορούσε να μπει σε μια gallery ή σε ένα μουσείο; Το ίδιο ισχύει και για το «skateboard» και το «breakdance». Αυτό είναι που αναρωτιέμαι και εγώ. Μακάρι να μπορούσε να γίνει.
Η διοργάνωση, ωστόσο, του «art 2 rue», είναι μια προσπάθεια, που στοχεύει στο να αγκαλιάσει και να στεγάσει αυτή την τέχνη;
Μ.Π. Βεβαίως, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε. Είναι η πρώτη μας εμπειρία και πιστεύω ότι θα πάει πολύ καλά. Τα επόμενα χρόνια, πραγματικά, πιστεύω ότι θα υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη συμμετοχή και θα αναδείξουμε και πιο πολλούς καλλιτέχνες.
Είναι κοινώς αποδεκτό, πως η Γαλλία είναι από τις χώρες που πρωτοκαθεδρεύουν στην τέχνη του “δρόμου“. Ποιά θεωρείτε ότι είναι η καθορισμένη αποστολή σας, στο επικείμενο αυτό φεστιβάλ, ως εκπρόσωποι της γαλλικής κοινότητας;
Μ.Π. Για τη δική μου αποστολή μπορώ να μιλήσω, και αυτή έγκειται, στο να προσέξω να διεξαχθεί αυτή η διοργάνωση σωστά, σε καλές βάσεις, έχοντας μια καλή συνεργασία, με όλη την ομάδα. Επίσης, αποστολή μου είναι το να είμαι σε συνεννόηση και συντονισμό και με τη διεύθυνση και με τους κύριους χρηματοδότες και υποστηρικτές μας, που είναι στη Γαλλία. Όλο αυτό ήταν ένα πολύ τολμηρό βήμα για την «Mission Laϊque Française», να τολμήσει να χρηματοδοτήσει μια τέτοια δράση. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και οι συντηρητικοί χώροι της εκπαίδευσης, έχουν καταλάβει ότι αυτή η τέχνη είναι πραγματικά αξιόλογη και πρέπει να τη δείξουμε, διότι υπάρχει κοινό, που θα την υποδεχθεί στην Ελλάδα. Είναι ένας εκπαιδευτικός, κυρίως, χώρος, που δεν διαθέτει, κάποιο πολιτιστικό τμήμα. Επειδή, όμως, εμείς έχουμε αυτήν την ιδιαιτερότητα, λειτουργώντας σαν γαλλικό σχολείο και ινστιτούτο, δραστηριοποιούμαστε και στον τομέα του πολιτισμού.
Αν λάβουμε υπόψη τα γεγονότα που συνέβησαν στo περιοδικό «Charlie Hebdo», πως βρίσκετε τη στάση που κράτησαν κάποιοι, όταν οι σκιτσογράφοι του περιοδικού, προσπάθησαν να περάσουν κάποια μηνύματα, από το δρόμο, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης;
Μ.Π. Θεωρώ πως είναι πολύ σοβαρό θέμα, πρόκειται για τρομοκρατική πράξη και τίποτα άλλο. Δεν θα μπορούσα να το αναλύσω περαιτέρω. Είναι μια πράξη, που δεν αφορά μόνο τους σκιτσογράφους. Από κει και πέρα, είναι το τι κάνουμε για να στηρίξουμε την ελευθέρια της έκφρασης. Θα υποκύψουμε σε κάθε εκφοβισμό και θα γίνουμε μια συντηρητική κοινωνία, για να μην ρισκάρουμε, ίσως, και την ζωή μας ή θα δούμε τα πράγματα αλλιώς και θα επαναστατήσουμε και θα πούμε: όχι, είμαστε σε μια χώρα, όπου η έκφραση είναι ελεύθερη και εκφραζόμαστε, όπως αισθάνεται ο καθένας;
Τα Γαλλικά ινστιτούτα σε Αθήνα, Λάρισα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη επικεντρώνονται και δίνουν μεγάλη βαρύτητα στον πολιτισμό. Υπάρχει κάποια γέφυρα συνεργασίας μεταξύ σας;
Μ.Π. Φυσικά υπάρχει όποτε είναι αυτό εφικτό. Προσπαθούμε να μοιραζόμαστε ορισμένες δράσεις και ό,τι γίνεται στην Αθήνα, να γίνεται και στη Θεσσαλονίκη. Τελευταία, για την έκθεση βιβλίου, υποδεχθήκαμε έναν Γάλλο φιλόσοφο, ο οποίος έδωσε διάλεξη στην Αθήνα για τη νύχτα της φιλοσοφίας και αμέσως μετά, έκανε το ίδιο στη Θεσσαλονίκη. Για την Biennale σύγχρονης τέχνης, που προγραμματίζεται στη Θεσσαλονίκη, θα υπάρξει και πάλι συνεργασία με την Αθήνα και θα γίνει έκθεση ενός Γάλλου καλλιτέχνη, στο λιμάνι, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και την διοργάνωση της «Biennale».
Πώς ξεκίνησε η πρωτοβουλία για τη διοργάνωση αυτού του αφιερώματος στην «street art φεστιβάλ» και πώς προέκυψε η συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο;
Αριάδνη Χατζητάτση Καταρχάς, να πούμε πως η συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, αν και το φεστιβάλ πραγματοποιείται τον Μάιο, έχει ξεκινήσει ένα χρόνο πριν. Οπότε το συζητάμε και το προετοιμάζουμε εδώ και έναν χρόνο. Η αρχική ιδέα προέκυψε, ουσιαστικά, από την ομάδα «Ce Soir!», η οποία έχει διοργανώσει, στο παρελθόν, κάποιες συναυλίες και έτσι, υπήρξε και τότε μια συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο. Θεωρήσαμε, λοιπόν, πως θα είχε ενδιαφέρον να κάνουμε κάτι μεγαλύτερο και πιο ολοκληρωμένο, ένα φεστιβάλ για την «street art» της Γαλλίας, η οποία θεωρείται πρωτοπόρος του είδους.
Το «WE», ως νέος πολυχώρος αθλητισμού και διασκέδασης, πώς θα θέλατε να σταθεί στο κοινωνικό στερέωμα; Τι θα θέλατε να εκφράσει, μέσα από τα πολιτιστικά events του και το support του, στις αθλητικές δραστηριότητες;
Α.Χ. Να πούμε αρχικά, ότι το «WE» είναι ένας πολυχώρος, στον οποίο θα φιλοξενηθεί η πρώτη μέρα του φεστιβάλ. Κάποιοι από τους ανθρώπους της ομάδας του «WE», είναι μέλη και της ομάδας «Ce Soir!», αλλά ας μην τα μπερδέψουμε αυτά τα δύο. Το Σαββάτο 23 Μαΐου, λοιπόν, θα πραγματοποιηθούν στο χώρο, επιδείξεις skate, breakdance και παράλληλα, αρκετοί graffiti artists θα δημιουργούν τα έργα τους, παρουσία του κοινού, η βραδιά θα κλείσει με μια μεγάλη συναυλία των «Α State Of Mind Soundsystem», με τον 12ο Πίθηκο. Το «WE» θα θέλαμε να φιλοξενεί, όσο το δυνατόν περισσότερες εναλλακτικές μορφές τέχνης και αθλητισμού, και γιατί όχι, να δημιουργεί και τάσεις. Αυτό είναι το πιο κρυφό μας όνειρο.
H «street art» κουλτούρα σηματοδοτούσε την παραβατικότητα και την καταπιεσμένη ελευθερία έκφρασης των καλλιτεχνών από την πολιτεία. Θεωρείς ότι αυτά τα δεδομένα έχουν μετατραπεί και η κοινωνία έχει αποδεχθεί την street κουλτούρα ως τέχνη;
Α.Χ. Το κοινό τους έχει αποδεχθεί ως καλλιτέχνες και τους έχει δώσει χώρο και χρόνο. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως έχουν γίνει πολύ μεγάλες εκθέσεις «street art», όπως πχ. στην «Tate Modern», με συμμετοχές όπως του JR ή του Banksy. Απλά νομίζω πως στην Ελλάδα, σε αυτό το κομμάτι, είμαστε ίσως λίγο πιο «συντηρητικοί» και οι περισσότεροι από τους πολιτιστικούς φορείς εδώ, δεν το έχουν κάνει ακόμα. Βλέπουμε, παρ’ όλα αυτά, έναν πολύ μεγάλο φορέα, όπως είναι το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, να υποστηρίζει μια τέτοια δράση. Οπότε, θεωρώ πως είναι θέμα χρόνου, το να γίνει κάτι τέτοιο και εδώ. Από κει και πέρα, τίθεται ένα ερώτημα: “Κατά πόσο αυτοί οι καλλιτέχνες θα θέλανε την εμπλοκή με όλους αυτούς τους φορείς και τους θεσμούς”; Διότι η «street art», ας μη ξεχνάμε, ότι πάνω από όλα, είναι μία κουλτούρα. Συνεπώς, συνεπάγεται και μία ιδεολογία. Μάλλον είναι, λοιπόν, μία ερώτηση, που θα πρέπει να γίνει πρώτα στους ίδιους τους street artists και όχι μόνο στους θεσμούς και τους πολιτιστικούς φορείς.
Αν το φεστιβάλ αποκτούσε φωνή, ποιο μήνυμα θα ήθελε να διαδώσει στην κοινωνία και τον κόσμο;
Α.Χ. Νομίζω ότι αυτό που θα θέλαμε, από αυτό δηλαδή, που πρωτοξεκίνησε η όλη ιδέα και από εμάς και από το Γαλλικό Ινστιτούτο, είναι από τη μία, ότι έχουμε τη Γαλλία, η οποία θεωρείται πρωτοπόρος, με διάφορες εκφράσεις, τάσεις και διάφορους καλλιτέχνες στην «street art» και το άλλο, αυτή η διάδραση, μεταξύ Γάλλων και Ελλήνων καλλιτεχνών. Το σημαντικό για εμάς, δεν ήταν απλά να φέρουμε κάποιους Γάλλους street artists, που θα μας δείξουν τι κάνουν, αλλά το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας μεταξύ των αθλητών και καλλιτεχνών και από τις δύο χώρες. Άρα, νομίζω πως το κεντρικό θέμα όλης της διοργάνωσης, είναι η συνεργασία και η διάδραση.
Μ.Π. Από το παρελθόν, μπορώ να φέρω άπειρα παραδείγματα. Ο κάθε πολιτισμός έχει τόσο πλούτο από μόνος του, που φανταστείτε όταν δύο μαζί βρίσκονται και ανταλλάζουν τι μπορεί να γεννηθεί. Η συνάντηση αυτών των καλλιτεχνών, θα δώσει ιδέες για πολλά καινούργια πράγματα, που ούτε οι μεν, ούτε οι δε, θα είχαν κάνει, αν δεν είχαν συναντηθεί. Αυτό είναι το σημαντικό. Πρόκειται για κάτι καινούργιο, που θα γίνει χάρη της συνάντησης αυτής. Αν θέλαμε, παρ’ όλα αυτά, να επικεντρωθούμε σε ένα μότο, αυτό θα ήταν: “Αlors on y va!= Λοιπόν πάμε!”.
Την ίδια περίοδο, που η πόλη φιλοξενεί και άλλα «street art festival», πού θεωρείτε πως μπορείτε να διαφοροποιηθείτε; Τι διαφορετικό έχετε να περάσετε, μέσα από αυτό το φεστιβάλ;
Μ.Π. Είναι αυτό που τονίσαμε και προηγουμένως. Η συνάντηση, δηλαδή, δύο πολιτισμών, η συνάντηση δύο καλλιτεχνικών σκέψεων και δημιουργιών, σε ένα χώρο. Από προηγούμενες εμπειρίες τέτοιου είδους συναντήσεων, μπορώ να σας πω ότι και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό και οι καλλιτέχνες έμειναν σε επαφή και προέκυψαν και ακόμα περισσότερα.
Α.Χ. Κάτι σημαντικό που θέλω να συμπληρώσω, είναι ότι πέρα από την πρώτη επαφή με το Γαλλικό Ινστιτούτο, υπήρχε σε όλη την διάρκεια της προετοιμασίας και του συντονισμού του φεστιβάλ, μια ομάδα εργασίας εθελοντών. Χωρίς αυτούς, δεν θα είχε γίνει τίποτα από όλο αυτό, που πάμε να στήσουμε.
Μ.Π. Η αρχική ιδέα όλης της ομάδας μας, ήταν τα παιδιά αυτά, όχι μόνο να βοηθήσουν στο φεστιβάλ, αλλά και να αποκομίσουν και κάποια εμπειρία και γνώση από όλο αυτό. Οι νέοι αυτοί εθελοντές μας, που δουλεύουν μαζί μας εδώ και κάποιους μήνες, πιστεύουμε ότι κάτι μάθανε, για το πώς διοργανώνεται μια τέτοια δράση, ποιες είναι οι κινήσεις, από τι ξεκινάμε, πως στήνουμε ένα δρώμενο, πως κάνουμε μια αφίσα, πως την προωθούμε.
______________________
*Κερδίστε προσκλήσεις για το Φεστιβάλ από το διαγωνισμό του Beater.gr!
Σάββατο 23.05 | Πολυχώρος WE
Από τις 19:00
Εισιτήρια: Προπώληση 8€ | Ταμείο: 10€
Σημεία προπώλησης:
La Doze, Βηλαρά 1, περιοχή Βαλαωρίτου
Propaganda, Ισαύρων 7, τηλ. 231 400 5392
Rover Bar, Σαλαμίνος 6, Λαδάδικα, τηλ. 2310 544304
Stereodisc Record Shop, Αριστοτέλους 4, τηλ. 2310 262912
Musicland, Μητροπόλεως 102, τηλ. 2310 264880
Κυριακή 24.05 | Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης
Είσοδος Ελεύθερη
Από τις 11:00 μέχρι τις 18:00
