In-Edit festival: Let’s rewind!
Ο χρόνος στο In-Edit festival δεν ακολουθεί μια γραμμική πορεία. Μέσα από τα ντοκιμαντέρ μεταφερόμαστε σε άλλες δεκαετίες, σε άλλες εποχές, ταξιδεύουμε σε όλον τον κόσμο, γνωρίζουμε ιδιαίτερες και ιδιοφυείς φιγούρες της μουσικής, νοσταλγούμε, σιγοτραγουδάμε και συγκινούμαστε. Γινόμαστε μέλη μιας ετερόκλητης παρέας μουσικών και καλλιτεχνών, παρακολουθούμε παρασκηνιακά τη δημιουργία άλμπουμ και την πορεία ανθρώπων που διαμόρφωσαν μοναδικά την παγκόσμια μουσική σκηνή, σκαλώνουμε σε τραγούδια που είχαμε να ακούσουμε χρόνια και κολλάμε με νέα και άγνωστα. 18 ντοκιμαντέρ μετά, το κοινό της Θεσσαλονίκης που καθημερινά έδινε ραντεβού στην αίθουσα του Ολύμπιον, βίωσε μια εβδομάδα-γιορτή- ωδή στα μουσικά ντοκιμαντέρ, γιατί μόνο στο In-Edit festival θα δεις τόση μουσική.
Let’s rewind. Στα highlights της φετινής διοργάνωσης, κεντρική θέση καταλαμβάνει δικαιωματικά το συγκινητικό «Nick Cave: One More time with feeling». Μια ασπρόμαυρη καταγραφή της διαδικασίας ηχογράφησης του τελευταίου δίσκου «Skeleton Tree», μετά από την απώλεια του γιου του. Ανατριχιαστικοί στίχοι, σκοτεινές και γλυκόπικρες μελωδίες, ένας συντετριμμένος Cave που νιώθει την ανάγκη να δημιουργήσει, συνθέτουν ένα ντοκιμαντέρ που συγκλονίζει τον θεατή.
Aλλά και ο Leonard Cohen συγκλόνισε με τον δικό μελωδικό τρόπο στο «Bird on a Wire». Μια σχετικά ατυχής περιοδεία, ατέλειωτα χιλιόμετρα, διαφορετικοί σταθμοί και ένας Cohen που μιλάει για τις ιδέες και τα τραγούδια του. Το ντοκιμαντέρ καταλήγει μαζί με τον Cohen και τους μουσικούς του στην Ιερουσαλήμ, που μας αποχαιρετά με μια βαθιά συναισθηματική ερμηνεία του «So Long Marianne».
Η συγκίνηση δίνει τη σκυτάλη στο χιούμορ, την ειρωνεία και τον κυνισμό με τον Frank Zappa να δηλώνει πως είναι διάσημος αλλά οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι δουλειά κάνει. Στο «Εat That Question» δομείται το προφίλ του πρωτοποριακού καλλιτέχνη μέσα από τα λόγια και τα τραγούδια του. Ο Zappa ήταν, είναι και θα είναι ο Zappa, μιας και κανένας άλλος χαρακτηρισμός δεν καλύπτει τις πτυχές της προσωπικότητας και της τέχνης του.
Η αίθουσα του Ολύμπιον επίσης φιλοξένησε τους δύο βασικούς εκπροσώπους της Britpop, Oasis και Blur. Παρά την «ταμπλοϊκή» διαμάχη τους, οι Oasis και οι Blur ένωσαν και διαμόρφωσαν τον βρετανικό ήχο, έγραψαν τραγούδια-ύμνους, γέμισαν στάδια και μας έκαναν να αναπολήσουμε τη δεκαετία του ’90. Η ιστορία γράφτηκε και από τις δύο δαιμόνιες μπάντες.
Γυρνώντας ακόμα πιο πίσω στο χωροχρόνο ακολουθήσαμε τους Beatles στις τρελές περιοδείες τους σε όλον τον κόσμο, σιγοτραγουδήσαμε τα θρυλικά τραγούδια τους και φύγαμε χαμογελώντας, γιατί αυτό συμβαίνει όταν ακούς τα «μπιτλικά» άσματα.
Τέλος, διασκεδάσαμε με τον πνευματώδη χαρακτήρα του Danny Fields, είδαμε τι πραγματικά σημαίνει να έχεις γούστο και αυτί στη μουσική, ενώ παράλληλα ακολουθήσαμε και την πορεία του πρωτοπόρου μπασίστα Jaco Pastorius, που το παίξιμό του επηρέασε όλες τις επόμενες γενιές και δεν περιορίστηκε από καμία ταμπέλα μουσικού είδους.
Η αυλαία του φετινού IN-EDIT έχει πέσει και τα πάρτι έχουν τελειώσει, ωστόσο το ραντεβού ανανεώνεται για την επόμενη χρονιά. Θα τα πούμε ξανά στην αίθουσα του Ολύμπιον για άλλη μια εβδομάδα, όπου όλο το μουσικό παρασκήνιο θα ξεδιπλωθεί για άλλη μια φορά μπροστά στα μάτια μας.
