Η Σtella μεγάλωσε ακούγοντας ευλαβικά «Nirvana»!

Η Σtella αποτελεί το χαρακτηριστικό παράδειγμα τραγουδοποιού, που επιβεβαιώνει πως η εγχώρια pop, δεν έχει παρακμάσει. Ένα τέτοιο παράδειγμα, που καταδεικνύει πως ένα album, που στηρίζεται κατά βάση σε ηλεκτρονικούς ποπ ήχους της δεκαετίας του ’80, μπορεί να απογειώσει παλαιότερες μουσικές φόρμες και να τις μετουσιώσει σε φρέσκες και σύγχρονες ηχητικές κατευθύνσεις. Οι πολυεπίπεδες μελωδίες, συνοδευόμενες από την επιβλητική φωνή της Στέλλας Χρονοπούλου, επαναπροσδιορίζουν την εκλεκτική ποπ και δίνουν μια νέα διάσταση στον ορισμό του ποπ καλλιτέχνη.

Με αφορμή, λοιπόν, την κυκλοφορία του πρώτου της προσωπικού album, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί της και ιδού, η Σtella που γνώρισα.

Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στη Γλυφάδα, ένα προάστιο κοντά στο βουνό και τη θάλασσα, παράλληλα. Το σπίτι μας είναι πολύ κοντά στο βουνό, αλλά ταυτόχρονα, φαίνεται και η θάλασσα στο βάθος. Τώρα, τα τελευταία τρία χρόνια, ζω στο κέντρο και μου αρέσει που έχουν εκμηδενιστεί οι αποστάσεις, μιας που όλα είναι κοντά και δεν χρειάζεται να διανύω μεγάλες αποστάσεις.

Το 2005, αποφοίτησα από τη σχολή  Καλών Τεχνών. Για μισό χρόνο, πήγα αναγνωριστικά στην Αγγλία και συγκεκριμένα, στο Λονδίνο, αλλά αποφάσισα να επιστρέψω στην Ελλάδα, καθώς δεν τρελάθηκα με την προοπτική να ζω στο εξωτερικό.  Άλλωστε, μετά τη σχολή, προέκυψαν και αρκετές δουλειές , με αποτέλεσμα η ζωή μου να μπει σε μια συγκεκριμένη ρότα, γεγονός που με απέτρεψε από το να ξαναγυρίσω στην Αγγλία. Για περίπου πέντε χρόνια, λοιπόν, δούλευα σε περιοδικά και κάπου προς το τέλος του 2009, όταν ξεκίνησε και η κρίση, άρχισα να συνεργάζομαι με τους «Expert Medicine».Θυμάμαι χαρακτηριστικά να λέω στον τότε διευθυντή μου, πως δεν θέλω να δουλεύω τόσο εντατικά, γιατί θέλω να διευρύνω τους ορίζοντές μου, μέσα από άλλους τομείς και κυρίως μέσα από τον τομέα της μουσικής.  Παράλληλα, όσο προχωρούσε η κρίση, τόσο μειωνόταν και η εργασία μου, με αποτέλεσμα να μου δοθεί η δυνατότητα να ασχοληθώ, αποκλειστικά, με τη μουσική.  Όλες αυτές οι συγκυρίες λειτούργησαν βοηθητικά στην full time απασχόλησή μου με τη μουσική, αν και είχα καταλάβει, από νωρίς, πως το επάγγελμα του μουσικού, ήταν το επάγγελμα που ήθελα να ακολουθήσω.

Στα εφηβικά μου χρόνια, άκουγα ευλαβικά «Nirvana», φανατικά «Radiohead» και «Guns ‘N’ Roses», χωρίς αυτό να σημαίνει πως στα εφηβικά μου ακούσματα δεν συμπεριλαμβάνεται η Whitney Huston και η Sheryl Crow. Θυμάμαι, πολύ χαρακτηριστικά, τα δύο πρώτα βινύλια που αγόρασα, από ένα δισκάδικο που είχαμε στη Γλυφάδα, στο οποίο με πήγαινε ο πατέρας μου με το αυτοκίνητο. Θυμάμαι, ακόμα, και τον ιδιόμορφο ιδιοκτήτη του μαγαζιού. Λοιπόν, το ένα ήταν album των «The Doors» και το άλλο album της «Whitney Huston» . Αν και τελείως διαφορετικά, απολάμβανα εξίσου και τα δύο. Άλλωστε, πιστεύω πως και εγώ βρίσκομαι κάπου ανάμεσα σε «Doors» και Whitney Huston.

Το ταξίδι για να φτάσω, αισίως, στην κυκλοφορία του πρώτου μου προσωπικού album, ήταν αρκετά μεγάλο. Δεν βίωσα εύκολες καταστάσεις, κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια και μόχθο, για να δημιουργήσω αυτό που αρχικά φανταζόμουν, το οποίο θα μπορούσε να είναι απλό, αλλά αποδείχθηκε πως μόνο απλό δεν ήταν, καθώς δεν συναντάς πάντα ανθρώπους, με τους οποίους μπορείς να συνεργαστείς και να εμπιστευθείς, ώστε να σε κατευθύνουν. Πολλές φορές βίωσα καταστάσεις, που με έκαναν να αμφισβητήσω αυτό που έκανα . Αλλά τελικά, κατέληξα να πιστεύω πως έτσι έπρεπε να έρθουν τα πράγματα. Εν τέλει, για το πρώτο μου album, νομίζω πως τα πήγα καλά.

Από το 2011 και μετά, άρχισα να γράφω συστηματικά, αν και όλο αυτό ξεκίνησε σχετικά απότομα. Πίστευα πως ήταν η στιγμή μου και γι’ αυτό μου βγήκε τόσο αβίαστα. Είχα πολύ όρεξη και πολύ έμπνευση και αφοσιώθηκα, πλήρως, στο κύμα της μουσικής.  Έγραφα τόσο δικά μου τραγούδια, όσο και τραγούδια με τον Αλέξη για τους «Fever Kids». Οι «Fever Kids» ακόμα υπάρχουν, αλλά δεν έχουμε κυκλοφορήσει κάτι τον τελευταίο χρόνο. Σκοπεύουμε να κάνουμε και κάτι άλλο, έχουμε και μερικά τραγούδια,  αλλά περιμένουμε τις κατάλληλες συνθήκες.

Δεν θα μπορούσα να περιγράψω εύκολα το album, σε κάποιον που το ακούει για πρώτη φορά. Πολλοί αναγνωρίζουν τη λέξη pop. Πιθανότατα να έλεγα πως είναι ένας pop δίσκος. Έχω επηρεαστεί από πάρα πολλά και διαφορετικά πράγματα, κυρίως από ανθρώπους, εμπειρίες, σχέσεις  και το κοντινό μου περιβάλλον και γι’ αυτό δεν μπορώ να το προσδιορίσω απόλυτα, όπως επίσης δεν  μπορώ να καταδείξω και τις ομοιότητες με άλλους δίσκους ή καλλιτέχνες.  Δεν είμαι καλή στο να βάζω τίτλους.  Θεωρώ πως η ψυχολογική κατάσταση του ακροατή, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην κατανόηση και αποδοχή του δίσκου. Η ψυχολογία του ανθρώπου είναι αυτή που προσδιορίζει και την εμπειρία που προσφέρει το «Σtella».

Γράφω στίχους, μόνο στα αγγλικά. Όταν ήμουν πιο μικρή, είχα γράψει μερικά τραγούδια στα ελληνικά. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα  ήταν πολύ στενάχωρο και μελό, εξαιτίας της ηλικίας. Τα ελληνικά, επειδή είναι και η γλώσσα μας, έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Ό,τι λες, μετράει διαφορετικά. Γι’ αυτό το βρίσκω αρκετά δύσκολο να γράφω στίχους στα ελληνικά.  Πάντως, θα ήθελα να τραγουδήσω στα ελληνικά τραγούδια άλλων καλλιτεχνών, με συγκινούν πολύ!

Στα live βιώνω συναισθηματική φόρτιση. Οι συναυλίες είναι λίγο περίεργες, γιατί δεν ξέρεις τι ακριβώς θα συναντήσεις. Όταν βγαίνω να τραγουδήσω live, βιώνω μια ιδιαίτερη συνθήκη, που δεν βιώνω στην υπόλοιπη ζωή μου. Το καλύτερο live ήταν σε ένα χώρο στο Βοτανικό, πριν από ένα χρόνο. Ο χώρος λεγόταν «Ανάμεσα» και οι ιδιοκτήτες του ήταν πολύ αξιόλογοι. Είχε πάει πολύ καλά και για τον κόσμο και για εμένα. Είχα νιώσει πως αυτό που έγινε, ήταν πολύ ξεχωριστό.

Μου αρέσει που υπάρχει αυτή η κινητικότητα στην ανεξάρτητη ελληνική μουσική σκηνή. Τα συγκροτήματα είναι περισσότερα, ο κόσμος τα αγκαλιάζει περισσότερο. Πολλές φορές, υπάρχει και αλληλεγγύη μεταξύ κοινού και μουσικών. Γίνονται αρκετές αξιόλογες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια.

Αν είχα την ευκαιρία να διοργανώσω το δικό μου φεστιβάλ, θα διάλεγα παλαιότερους καλλιτέχνες. Μολονότι δεν  ακούω όση μουσική άκουγα παλαιότερα, από «σύγχρονες» μπάντες, θα διάλεγα τους «Who Made Who». Αν είχα τη δυνατότητα να διαλέξω και καλλιτέχνες που έχουν φύγει, θα διάλεγα τον«Michael Jackson». Επίσης, θα διάλεγα τη Madonna», αλλά στην περίοδο που μεσουρανούσε, τον«George Michael», τη«Whitney Huston» και τους «Fleetwood Mac».

Τα μελλοντικά μου σχέδια περιλαμβάνουν την προώθηση του δίσκου και διάφορες συνεργασίες. Θα πραγματοποιηθούν, στη συνέχεια, και μερικά live, σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, τα οποία αναμένεται να ανακοινωθούν. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα βγει ένα video clip για το«Last Minute Boy». Σχέδια για εξωτερικό, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν. Θα ήθελα, πάντα, να έχω ως βάση μου την Ελλάδα. Λίγο πιο μακριά στο μέλλον, υπάρχει και η σκέψη για έναν δεύτερο δίσκο. Έχω, ήδη, μερικά κομμάτια στο μυαλό μου και περιμένω, και πάλι, τη διαδικασία των ηχογραφήσεων.

Διαβαστε εδώ το album review της Βικτώριας Γκουντώνη στο δίσκο της Σtella!

*Το «Σtella» κυκλοφορεί από την Inner Ear, σε βινύλιο, cd, και digital download.

**Η Chinawoman, η Καναδή τραγουδοποιός με τις Ρώσικες ρίζες που τείνει να γίνει η αγαπημένη του ελληνικού κοινού, επιστρέφει στη χώρα μας για δύο συναυλίες, την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη (Fix Factory of Sound) και το Σάββατο 28 Νοεμβρίου στην Αθήνα (Fuzz Live Music Club). Special guest και τις δύο βραδιές θα είναι η Σtella, η οποία με το ομώνυμο ντεμπούτο album της να ακούγεται όλο και περισσότερο αποτελεί το πλέον ανερχόμενο όνομα της εγχώριας electro-pop σκηνής!

Η προπώληση και για τις δύο συναυλίες ξεκινάει στα 15 ευρώ και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Μετά την εξάντλησή τους, θα συνεχιστεί στα 17 ευρώ, ενώ στο ταμείο η τιμή θα είναι 20 ευρώ.

Διάθεση: Tηλεφωνικά στο 11 876, στα καταστήματα Public, Seven Spots, Παπασωτηρίου, Ιανός, Reload, Media Markt και το www.viva.gr.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου | Fix Factory of Sound (26ης Οκτωβρίου 15, Θεσσαλονίκη / τηλ. 2310 500670 & 2310 504014 /www.fixfactoryofsound.gr)

Σάββατο 28 Νοεμβρίου |  Fuzz Live Music Club (Πειραιώς 209 & Πατριάρχου Ιωακείμ 1, Ταύρος, Αθήνα, 210 3450817, www.fuzzclub.gr). Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00.