H πρώτη φθινοπωρινή βόλτα στου Ψυρρή!
Κείμενο/Φωτογραφίες: Κατερίνα Καρσιώτη
Σεπτέμβρης, στην όμορφη δική μας Αθήνα, σημαίνει ταράτσες με γευστικά και μουσικά κοκτέιλ, φεγγάρια, άδειοι δρόμοι, άδεια στέκια. Μία αθηναϊκή εικόνα, ολωσδιόλου διαφορετική και ξεχωριστή από αυτή που όλοι μας είμαστε εξοικειωμένοι. Λιγότερος κόσμος, λιγότερος θόρυβος, λιγότερα σπρωξίματα και αγανακτήσεις στα λεωφορεία, στα μετρό και στις αποβάθρες. Μία πόλη, που αποκτά και πάλι πνοή και μας καλεί σε νέους ρυθμούς, νέα χρώματα και νέα γεγονότα. Back to Reality, όπως συνηθίζω να λέγω κάθε χρόνο τέτοια εποχή, μετά τη λήξη του εορταστικού δεκαπενταύγουστου.
Τριγυρνώ στο κέντρο, στα καφενεδάκια της Πλάκας, για τον συνηθισμένο ελληνικό καφέ και τα μυρωδάτα και νόστιμα λουκούμια, με γεύση φιστίκι, της κύριας Μαρίκας κι έπειτα, προς Εξάρχεια μεριά, για ουζάκια και μεζέδες, την ώρα εκείνη που ο ήλιος καίει πάνω από τα κεφάλια μας, μα ο περιπτεράς, αστικός, καλοκαιρινός ήρωας, να στέκει εκεί και να μας εφοδιάζει με μπουκαλάκια νερό, για να νικήσουμε τον τελευταίο καύσωνα. Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου έχει γυρίσει από νησιά, πλαζ και εξοχικά και beach bars, μιας και οι διακοπές του έλαβαν τέλος και «απολαμβάνει», θέλοντας και μη, την αθηναϊκή αστική ραστώνη. Άλλοι, με κατσουφιασμένες φάτσες, δείχνοντας έτσι την πλήξη τους, και άλλοι, πιο ρομαντικοί, όπως τους αποκαλώ εγώ, οι οποίοι επιλέγουν να γίνουν τουρίστες στην πόλη τους, να βολτάρουν, να εξερευνήσουν, είτε απόγευμα, είτε βράδυ, συντροφιά με τα ωραία φεγγάρια.
Πρωινό ξύπνημα, κάπου στις 9μιση, καφέ στο χέρι, την καλημέρα μου στον κύριο Ορέστη, απέναντι από το σπίτι, με το όμορφο λουλουδάδικο που διαθέτει – γεμάτο ζουμπούλια, ανεμώνες, τουλίπες και ένα σωρό λουλουδικά – και επόμενη στάση, το Μοναστηράκι.
Πάμε μια βόλτα στου Ψυρρή . .
Η πρώτη οδός που μου έρχεται στο μυαλό, με ωραίες γεύσεις, μιας που η ώρα είναι μόλις 10 το πρωί, είναι η οδός Καραϊσκάκη. Τι καλύτερο από τον παραδοσιακό φούρνο του κυρ Ηλία, με το πιο νόστιμο «κουλούρι του Ψυρρή». Στέκει εκεί, από το 1975, σε μία μακρά πετυχημένη και γευστική πορεία. Οικογενειακή επιχείρηση, χρόνια τώρα, με παράδοση και μεράκι και στέκι ποικίλων συγγραφέων, συνθετών και ανθρώπων του θεάτρου. Ρεμπέτες και ρεμπέτες, με τα μπουζουκάκια τους και τον νταλκά τους, έχουν περάσει από κει, μου λέει ο ίδιος ο κύριος Ηλίας, κάθε φορά που πάω και γιομίζει από περηφάνια. Αναπολεί το ξεκίνημα, πάντα υπενθυμίζει σε όλους την επιρροή του από τον Βορρά και τη Σαλονίκη, με τα αντίστοιχα σουσαμένια κουλούρια και ατενίζει το μέλλον, με αισιοδοξία και αγάπη. Νοστιμότατους παραδοσιακούς λουκουμάδες, με πασπαλισμένη ζάχαρη, το γνωστό σε όλους μας σαλιγκάρι, με την καραμελωμένη κανέλα και φρέσκο και μυρωδάτο σταρένιο ψωμί, πάντα στην διάθεση σας.
Σε μία οδό, πλημμυρισμένη από γεύσεις, η διάθεση για νοστιμιές καλά κρατούν. Προχωράμε λίγο παραπάνω και στην γωνία της ίδιας οδού, προβάλλει το «Σερμπετόσπιτο της Νανσυ», Ναός της σοκολάτας και των πολίτικων γεύσεων. Ναός του Κιουνεφέ και του Γλυκού της Αγάπης, που αποτελούν τα πιο γνωστά και αξεπέραστα γλυκά του καταστήματος. Ιδιοκτήτες η κυρία Νάνσυ και ο σύζυγός της, Σεραφείμ. Αξιόλογοι άνθρωποι, αξιόλογοι επαγγελματίες. Η Νάνσυ, από τους πιο φιλόξενους ανθρώπους, ξεχωρίζει για τις πολύχρωμες, πουά φινετσάτες μπουτονιέρες της. Σπούδασε ιταλική φιλολογία κι έπειτα ιστορία τέχνης στη Φλωρεντία, μα ασχολήθηκε πολύ λίγο με το αντικείμενο, αφού την κέρδισαν οι γεύσεις και η αγάπη της να σερβίρει τις νόστιμες δημιουργίες της. Πλήθος κόσμου καταφτάνει, για να απολαύσει τα πολίτικα γλυκά της, με κρέμες, σοκολάτες, βύσσινα και κάθε λογής υλικά, το παγωτό καϊμάκι και η κρέμα μαδαγασκάρης, τα τυλιχτά και τα σιροπιαστά της, το φυσικό χυμό πορτοκάλι, με κανέλα και δυόσμο, τον ελληνικό καφέ, με μπόλικο καϊμάκι, συνοδευμένο μ’ ένα ζαχαρωτό τσάρλεστον. Στο τρανζίστορ να παίζει» Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες του Καλογιάννη» και τα παρτέρια με τα λουλούδια στα πλακόστρωτα, να μην έχουν σταματημό.
Κατευθυνόμαστε προς τα κάτω, εκεί που η οδός Καραϊσκάκη συναντάει την οδό Θεκλας, εκεί που πατάμε παύση στις γεύσεις και τα χρώματα, τα πινέλα, τα δέρματα και τα σανδάλια, έχουν τον πρώτο λόγο. Ο καλλιτέχνης των σανδαλιών, εν ονόματι Παντελής Μελισσινός, στεγάζει εκεί το εργαστήριό του. Μία επιχείρηση ξακουστή, από γενιά σε γενιά, και πολυσυζητημένη. Πλήθος καλλιτεχνών, Ελλήνων και ξένων, έχουν προμηθευτεί τα χειροποίητα μοναδικά σανδάλια του Μελλισινού. Κάποια από αυτά, τα ζωγραφίζει με μοτίβα από τα έργα του – ο ίδιος έχει σπουδάσει ζωγραφική στην Ν.Υορκη – και κάτω από τα πέλματά του, θα βρείτε γραμμένη την φράση «Steps of Love», μία συμπυκνωμένη οδοιπορική φράση, όπως μας λέει χαρακτηριστικά. Ένας αξιαγάπητος άνθρωπος, ένας τσαγκάρης καλλιτέχνης, ο οποίος έχει κάτι από την στόφα ενός αλχημιστή, αφού κατέχει τον τρόπο να συνδυάζει την τέχνη, με πράγματα της καθημερινότητας. Η τέχνη του Παντελή Μελλισινού, είτε αυτή είναι ζωγραφική, είτε θέατρο ή μουσική, είναι όπως δηλώνει «επηρεασμένη από την αρχαία ελληνική μυθολογία, όταν αυτή ξεφεύγει από τον κλασσικισμό και συναντά την street art της Ν.Υορκης και τους αφρικάνικους ήχους».
Και τώρα «Back to Monastiraki station», εκεί πάνω από την πλατεία Αββησυνίας, με τα παλιατζίδικα και τον αγαπημένο μου κυρ Στέλιο, με τις φλωρεντινές πολυθρόνες και τα Philips 60s πικ απ του, εκεί ανάμεσα στα χαντράδικα, μία στοά γεμάτη βινύλια, Cds, ήχους και λέξεις, δίνει την δική της πνοή. Στην στοά της Ηφαίστου 20, το δισκοπωλείο του Ζαχαρία κυριαρχεί και η jazz, funk, soul, afro, folk και electro μουσική παρελαύνουν, η μία πίσω από την άλλη. James Brown, στο κομμάτι «People get up kai drive your funky soul», να μας συντροφεύει και να μας μαγεύει, στις πιο όμορφες στιγμές. Ο Shawn Lee, στο κομμάτι «Kiss the Sky», με στίχο «Its not too late to keep the world from dying, its not too late to spread the love you have», να μας θυμίζει πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή και η μουσική και η αγάπη θα κάνει τον κόσμο καλύτερο. Ο γίγαντας Fela kuti, με το κομμάτι «Lover», να μας φέρνει στη μνήμη καλοκαιρινούς εραστές και έρωτες, και με τον Tonny Allen, στο κομμάτι «African Message», να αναζητούμε μαράκες, θάλασσες και τουρμπάνια.
Αθηναϊκές βόλτες, Αθηναϊκές γεύσεις, Αθηναϊκά φεγγάρια, μουσική πάντα να ηχεί…
Enjoy the life guys!
