Η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία!

[*πασίγνωστο ελληνικό απόφθεγμα, που λέγεται κοροϊδευτικά, όταν θέλουμε να δώσουμε τέλος σε ατέρμονες συζητήσεις για διάφορα πράγματα. Πολιτικά, θρησκευτικά, οικονομικά κ.α. Με αυτήν την κουβέντα, τελειώνουμε τη συζήτηση και σιωπούμε ή ξεκινάμε για κάτι άλλο…]

Δευτέρα πρωί. Οι καλοκαιρινές αχτίδες του ήλιου τρυπώνουν στο δωμάτιό σου από το παντζούρι, που πάντα αφήνεις ελάχιστα ανοιχτό. Σηκώνεσαι. Δύο κουταλιές καφέ, λίγο χτύπημα, πέντε παγάκια και μια γρήγορη ματιά στο ψυγείο, μήπως βρεις κάτι γλυκό να φας. Δε γίνεται να ξυπνήσεις αλλιώς. Θες μια γερή δόση σακχάρου, συνδυαστικά με την καφεΐνη. Δε χρειάζεται να ψάξεις και πολύ, αφού κακά τα ψέματα, έχεις να δεις γεμάτο το ψυγείο σου αρκετό καιρό. Βρίσκεις δύο κομμάτια μπακλαβά. Η αλήθεια είναι πως δε θυμάσαι ξεκάθαρα πως έφτασε εκεί, αλλά ένα κομμάτι μπακλαβά φαίνεται καλύτερη ιδέα για πρωινό, από τα χθεσινοβραδινά αποφάγια σου.

Κάθεσαι αναπαυτικά στην καρέκλα του γραφείου σου, παρέα με τον υπολογιστή σου πάντα, και αφού βάλεις το μουσικό χαλί να παίζει, αρχίζει η πρώτη ενημέρωση της ημέρας. Συμφωνία, eurogroup, τράπεζες, μισθοί, πτώχευση, ευρωπαίοι, οικονομολόγοι… Πες μου δέκα λέξεις για το καλοκαίρι του 2015. Σταμάτησα στις οχτώ, γιατί δε μου άρεσε πολύ σαν ιδέα, γι’ αυτό το καλοκαίρι.

Έχεις πετάξει, ήδη, τον μπακλαβά στην άκρη και συνεχίζεις να πίνεις τον πικρό καφέ σου. Για να αποφύγεις λίγο όλη αυτή τη βαβούρα των ειδήσεων των τελευταίων ημερών, ρίχνεις και δυο βλέφαρα στο facebook, να δεις τι κάνουν οι ‘’φίλοι’’ σου. Εκεί, η σελίδα έχει γεμίσει από ένα “χασταγκ”, <μένουμε Ευρώπη> λέει, και προσκλήσεις για τις ομότιτλες εκδηλώσεις. Μοιάζει σχεδόν αστείο, που είναι γραμμένα έτσι απλά, σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, με “χασταγκ” και λατινικά γράμματα,  χρησιμοποιώντας μόνο κάτι κουμπάκια, με τυπωμένα γράμματα επάνω.

Ποια η ουσία, λοιπόν; Να διαβάζουμε τα νέα στις οθόνες μας και να ζούμε με το <φόβο> μήπως πτωχεύσουμε κάθε εβδομάδα; Να βρω τις δραχμές που είχα μαζέψει την τελευταία φορά που είπα τα κάλαντα, το 1998; Ξυπνάς το πρωί και πηγαίνεις στη δουλειά σου. Γυρνάς σπίτι, έχοντας βάλει στην τσέπη σου τρία χρωματιστά κομμάτια χαρτί, λεφτά που δεν υπάρχουν καν. Και λίγο πριν πέσεις για ύπνο μόνος σου, δίνεις και πέντε like, γιατί είσαι “φίλος”. Αύριο, στο repeat.

Επειδή έχεις ακούσει πολλά και θα ακούσεις ακόμα περισσότερα, από μεγαλύτερους σοφούς, αλλά και από μικρότερους έξυπνους – αυτούς που αποκαλείς τρελούς – η συμβουλή δεν είναι άλλη, από το να βρεις την ουσία. Και δε μιλάω για την ουσία της ζωής, αυτό είναι κάτι πολύ βαθυστόχαστο. Για την ουσία στα απλά πράγματα. Βγες από την οθόνη της τηλεόρασης, του υπολογιστή και του κινητού σου. Πάνε μια βόλτα, μόνος σου ή με παρέα, στη θάλασσα, στο βουνό, περπάτησε ή πάρε το ποδήλατο σου, που κάθεται παραπονεμένο στο μπαλκόνι τόσο καιρό. Να σε χτυπήσει καθαρός αέρας, μήπως και συνέλθεις. Μη το γελάς, στην πόλη δεν αναπνέουμε. Πότισε κανένα δεντράκι και, σε παρακαλώ, ρίξε μια ματιά ψηλά στον ουρανό. Βρες έναν άνθρωπο, να τον κοιτάς σα μικρό παιδί και μη ξεχνάς να χαμογελάς, με την πρώτη ευκαιρία. Μορφώσου για εσένα και βρες μια δουλειά, που να την αγαπάς. Αν ζεις στη μιζέρια του “δε μπορώ να βρω δουλειά”, δημιούργησε εσύ μια. Βρες τον τρόπο, αφού μπορείς!

Και στην τελική, αν όλα αυτά σου φαίνονται τελείως ουτοπικά, μιας και δε ζούμε σε ροζ συννεφάκια, φρόντισε να περνάς καλά, με όποιον τρόπο σε ευχαριστεί. Καν’ το τώρα και για όσο προλαβαίνεις. Ό,τι έγινε, έγινε. Κακώς μεν, αλλά αν μπορούμε να αλλάξουμε κάτι, ας αρχίσουμε πρώτα από εμάς. Βρες το δικό σου δρόμο, λοιπόν, και περπάτησέ τον με θάρρος. Και όταν γυρίσεις σπίτι, στο ψυγείο σε περιμένει ένα κομμάτι μπακλαβά… γωνία!

…Ελλάδα, ήλιος… Πες μου άλλες οχτώ λέξεις για το καλοκαίρι…