Γιατί είμαστε ακόμα κολλημένοι με το “Jimmy’s Hall” του Ken Loach!
Ο γνωστός, στρατευμένος πολιτικά, Βρετανός σκηνοθέτης, Κεν Λόουτς, επιστρέφει με μία συγκλονιστική ιστορία, εμπνευσμένη από τη δράση του ακτιβιστή σοσιαλιστή Τζίμι Γκράλντον. Μέσα από τη νέα του ταινία, μας μεταφέρει στην επαρχιώτικη ζωή των κατοίκων ενός χωριού, μέσα στις καταπράσινες κοιλάδες της Ιρλανδίας, δέκα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο, που δίχασε τη χώρα.
Το 1932, λοιπόν, την εποχή της μεγάλης οικονομικής κρίσης, ο Τζίμι, ενώ έχει διωχτεί από τη χώρα του και μένει για αρκετά χρόνια στη Νέα Υόρκη, επιστρέφει στο χωριό, όπου γεννήθηκε, φέρνοντας έναν καινούριο αέρα αλλαγής. Προσπαθώντας να επουλώσει τις πληγές του πολέμου, αναλαμβάνει να ξαναφτιάξει το πολισμικό-πνευματικό κέντρο της περιοχής, όπου οι κάτοικοι μπορούν να μάθουν να ζωγραφίζουν, να διαβάζουν ποίηση, να ακούν μουσική, να χορεύουν και να διασκεδάζουν.
Το άνοιγμα του κέντρου αυτού, βρίσκει πολλούς υποστηρικτές στην νεολαία της περιοχής, αλλά και πολλούς εχθρούς στις τοπικές αρχές. Οι πολιτικοί, ο στρατός, η εκκλησία και οι μεγάλοι γαιοκτήμονες ενώνονται και αντιδρούν στην λειτουργία του, χαρακτηρίζοντάς το «κομουνιστικό μανιφέστο». Αρχίζουν έτσι έναν νέο «πόλεμο» και με τη βία, τον μόνο τρόπο που γνωρίζουν, καταφέρνουν να κλείσουν το κέντρο. Παρόλα αυτά, όσα έμαθαν οι κάτοικοι του χωριού εκεί μέσα, δεν μπορούν να καταστραφούν, μιας και όπως αναφέρουν: «Ο χώρος αυτός εκφράζει αυτό που είμαστε, είναι τα πάντα για εμάς. Εκεί μέσα μάθαμε να χορεύουμε και να ονειρευόμαστε. Να αγαπάμε και να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας!»
Τελικά, ο Τζίμι αναγκάζεται να ξαναφύγει από τη χώρα και γίνεται έτσι ο πρώτος άνθρωπος, που απελάθηκε από την Ιρλανδία και δεν του επιτράπηκε ποτέ από την κυβέρνηση, να επιστρέψει ξανά στη χώρα του. «Ποιο το έγκλημά του; Το ότι έμαθε να σκέφτεται και να ρωτάει;», αναρωτιέται η μητέρα του. Δυστυχώς, οι κοινωνίες δεν είναι πάντα δίκαιες και οι άνθρωποι, που έχουν συγκεντρωμένη την εξουσία στα χέρια τους, τρέμουν τον λαό, όταν αυτός έχει μόρφωση.
Μια ανθρώπινη και συγκινητική ταινία, με αφηγηματική ειλικρίνεια, που αφοπλίζει. Καταφέρνει, περνώντας σημαντικά πολιτικά μηνύματα, να αναδείξει τον προσωπικό αγώνα, την αυτοθυσία και την αλληλεγγύη. Μέσα σε ήχους τζαζ και σουίνγκ, οι ήρωες εκφράζουν την ελευθερία του πνεύματος, αλλά και της ζωής…
