«Τετράδιο», τα ποιήματα της Παρασκευής.

Θα ’θελα να ’χα
Μια αγάπη μόνο
Να ’βλεπα ήλιο και ξαστεριά

Να ’χα μονάχα
Μόνο έναν πόνο
Και μια ημέρα όλο πουλιά

Θα ’θελα να ’χα
Μια αγάπη μόνο
Να ’βλεπα ήλιο και ξαστεριά

Να ’χα μονάχα
Μόνο έναν πόνο
Και μια ημέρα όλο πουλιά

Θα ’θελα να ’χα
Δύο αστέρια
Να μη τα βλέπω πια μακριά

Να ’χα δικά μου
Δυο άσπρα χέρια
Και έναν ήλιο στην παγωνιά

Θα ’θελα να ’χα
Μια αγάπη μόνο
Να ’βλεπα ήλιο και ξαστεριά

Να ’χα μονάχα
Μόνο έναν πόνο
Και μια ημέρα όλο πουλιά

Θα ’θελα να ’χα
Μια αγάπη μόνο

Πώς Να Ξεχάσει Κανείς Την Αυγή

Λυσσομανάει ο αγέρας τα φύλλα πέφτουν
παντού συντρίμμια ρημώσαν τη γη
και τα πουλιά ακόμη δε στέκουν
στην ερημιά αυτή τη σκληρή

Πώς να ξεχάσει κανείς την αυγή
μέσα απ’ το χιόνι προβάλει ένα χέρι
ένα γερμένο κεφάλι πιο κει
φιλούσε τη γη

Φριχτή θυμάμαι εκείνη τη νύχτα
οι σφαίρες πέφταν σαν νάταν βροχή
δεν πέφτουν φύλλα κάτω απ’ τα δένδρα
πέφτουν αμέτρητα κορμιά καταγής

Από την ποιητική συλλογή «Τετράδιο» (1971)
Γιάννης Πουλόπουλος, 29 Ιουνίου 1941 – 23 Αυγούστου 2020