«Χαρτάκια», το ποίημα της Παρασκευής.

Ο χρόνος προϋποθέτει πως γνωριζόμαστε
τέτοια αυθαιρεσία

______________

τα ρολόγια της τσέπης
του χεριού
και του τοίχου

κάτω απ’
το δόγμα
μιας αμοιβαίας καταστροφής

______________
περασμένα μεσάνυχτα
ψέλισσα «ελευθερία»
κι έβαλα το ξυπνητήρι στις 7

______________

ρίγος παλιομοδίτικο

μετριέται
με την οκά

______________

ο χρόνος είναι εξόφθαλμα προφανής
ρώτα την πέτρα να σου πει

αυτή ξέρει

______________

πού τον βρίσκεις
πού τον χάνεις

όλο στα χαρτοπαίγνια

και στις παιδικές χαρές

______________

παντού δρομάκια αδίστακτα
να βγάζουν καρφί
στο κορμί της

______________

έπειτα ο νοτιάς με τα κρόσια του
κι εκείνο το αδυσώπητο

α φ ά ν ι σ έ με

______________

με κινδυνο να εξαϋλωθώ
κοιτάζω την ώρα

______________

[κατά παράβαση
ξερίζωσα τον λεπτοδείχτη]

Από τη συλλογή «χαρτάκια» (2016)
Γιώργου Πρεβεδουράκη