Ο Ennio τα ‘χε 400! Όλες οι μουσικές πλευρές του διάσημου συνθέτη

Γέννημα θρέμμα της Ρώμης, των δρόμων της και των χρωμάτων της, ο ήχος του Ennio Morricone είναι αναγνωρίσιμος μέσα από τετρακόσια ως πεντακόσια μουσικά θέματα για ταινίες που δημιούργησε. Κοντά στο τέλος (2016) κέρδισε κι ένα Όσκαρ μουσικής για τη μουσική του στο “The Hateful Eight” ως φόρος τιμής τόσο στον ίδιο όσο και στον σκηνοθέτη Quentin Tarantino (είχε προηγηθεί μια δεκαετία πριν ένα πρώτο «τιμητικό» βραβείο, προφανώς πάνω στην αγωνία να τον προλάβουν εν ζωή). Στο μυαλό των περισσοτέρων μένει το όνομά του δίπλα στις σειρές από γουέστερν του Sergio Leone και τις ταινίες των Bernando Bertolucci, Brian De Palma, Paolo Pasolini κ.ά.

Παρόλο που όλοι θα θυμούνται τον Ennio για αυτές τις κινηματογραφικές του επενδύσεις, που ήταν υπερβολικά πολλές κι αρκετά επιτυχημένες, δεν ήταν το μόνο σημείο καλλιτεχνικής του δράσης και σίγουρα αυτό για το οποίο ήταν περήφανος. Περισσότερα από 150 έργα που ο ίδιος αποκαλούσε «σοβαρή κι απόλυτη μουσική» κι αγγίζανε τα όρια της σύγχρονης κλασικής κι avant garde σκηνής, είναι μια παρακαταθήκη για ιδιαίτερη μελέτη. Αυτή η πλευρά του, που ελάχιστοι κριτικοί και δημοσιογράφοι ασχολήθηκαν μαζί της, ήταν μια από τις αγαπημένες του τόσο ζωντανά όσο και σε βινυλιακές κυκλοφορίες. Με τρομπέτα και φλάουτο και ως μέλος μια εναλλακτικής κολεκτίβας, ο Ennio έδειξε την άλλη του πλευρά μέσα από πειραματικές προσπάθειες ενταγμένες στα πλαίσια της τότε ευρωπαϊκής musique concrete, θορυβώδης και πειραματικής σκηνής.

Το 2018-19, έτος που γιόρταζε τα 60 χρόνια στη μουσική πραγματοποίησε μια σειρά συναυλιών με τελευταία στις 11 Ιανουαρίου του 2020 στην αγαπημένη του πόλη τη Ρώμη μαζί με τον γιό του κι επίσης μουσικό συνθέτη Andrea Morricone.