Το project του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης «Περιφράξεις|Διασχίσεις» ολοκληρώνεται!

Το project του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης με τίτλο «Περιφράξεις|Διασχίσεις» («Enclosures|Pass-throughs»), το πρώτο μέρος του οποίου παρουσιάστηκε στις 21 Ιουνίου 2019 περιλαμβάνοντας τρεις καλλιτεχνικές δράσεις, συνεχίζεται και ολοκληρώνεται τώρα με άλλο ένα τρίπτυχο εκδηλώσεων που θα διεξαχθούν επίσης στους υπαίθριους χώρους του ΜΜΘ. Μέσα απ’ όλες αυτές τις δράσεις, το Μέγαρο θέτει ως κεντρικό προβληματισμό τις έννοιες των περιφράξεων, των ορίων και των συνόρων, στην πραγματική αλλά και στη συμβολική τους διάσταση, έχοντας στόχο μεταξύ άλλων να εγκαινιάσει και έναν καλλιτεχνικό –και όχι μόνο– διάλογο για τα ζητήματα του αστικού δημόσιου χώρου.

«Περιφράξεις | Διασχίσεις» β΄ μέρος
14 Σεπτεμβρίου 2019
Είσοδος ελεύθερη

1. Εδαφικές Ποιητικές (Ι: συνειδητο-ποίηση)
neon φως, κείμενο, πέτρες, χώμα
Πλατεία Μ1-Μ2 | ώρες 11.00-22.00

Βασίλης Ψαρράς

Το έργο αποτελεί μια τοποειδική (site specific) εγκατάσταση μικτής τεχνικής από neon κείμενο και πέτρες, η οποία θα είναι τοποθετημένη στην πλατεία ανάμεσα στα δύο κτίρια του Μεγάρου, και συγκεκριμένα κάτω από το εξωτερικό κλιμακοστάσιο του κτιρίου Μ2. Το κείμενο αυτό είναι ένας στίχος, ειδικότερα μια πρόταση από την ποιητική συλλογή «Τούνδρα» (2017) του καλλιτέχνη, η οποία «απεδαφικοποιείται» από τον αρχικό της χώρο (βιβλίο) και «μεταφυτεύεται» στη νέα της τοποθεσία ως φωτεινός in-situ σπόρος. Το αρχιτεκτονικό στοιχείο της σκάλας, χώρος μετάβασης, ανόδου και καθόδου, λειτουργεί ως ένα φωτεινό χωρικό σχόλιο, μια άνω τελεία τοποθέτησης της σκέψης στον δημόσιο χώρο.

2. Step-in
site & time specific performance
Μ2 – Αίθριο αίθουσας Μ. Σαλτιέλ | ώρα 19.00-20.15

Ελεονώρα Σιαράβα – Per_Dance Πλατφόρμα Χορογραφικής Έρευνας
Σύλληψη-Χορογραφία: Ελεονώρα Σιαράβα
Performers: Ευαγγελία Βασδάρη, Γιώργος Πανόπουλος, Βίκυ Χατζή
Sound design & live performance: Γεωργία Παζαρλόγλου

Το «Step-in» είναι ένας συνδυασμός performance-χορογραφικής εγκατάστασης και ηχητικού έργου, που θα πραγματοποιηθεί σε έναν «άγνωστο» χώρο του Μεγάρου, το αίθριο της αίθουσας Μωρίς Σαλτιέλ στον 5ο όροφο του κτιρίου Μ2, έναν κύβο χωρίς οροφή, με ψηλούς τοίχους από λευκό μάρμαρο. Έτσι, το έργο προσκαλεί τον θεατή να εισέλθει σε ένα λευκό κουτί-καμβά που κλείνει μέσα του σώματα, μορφές, ήχους, κινήσεις σε διάφορες περιοχές του φάσματος του χωροχρόνου. Ξεκινά το απόγευμα και τελειώνει μετά τη δύση του ήλιου, για να καλύψει σαν ομίχλη τη διάσχιση της ημέρας μέσα στο βράδυ. Τα σώματα των χορευτών ως δισδιάστατες παιγνιώδεις μορφές κινούνται πάνω στις επιφάνειες του χώρου και τις «διαπερνούν». Συναντιούνται, τέμνονται, διεισδύουν η μία μέσα στην άλλη ως αναπαραστάσεις του εσωτερικού, του εξωτερικού, του ενδιάμεσου.

3. f_RAM_e
συνομιλία σύγχρονης μουσικής, χορού, ζωγραφικής, video art
Πλατεία Μ1-Μ2 | ώρα 21.00-21.45

6daEXIt improvisation ensemble
(Iωάννα Βαλσαμάρα, Οδυσσέας Γκάλλιος, Γιάννης Δημητρούδης, Λίνα Κουκούλη, Φώτης Λαζίδης, Δάφνη Μαντούση, Δήμητρα Παύλου, Αλέξης Πορφυριάδης, Αθηνά Σωτήρογλου, Γιώργος Χωλόπουλος)
Χορογράφος, χορεύτρια: Δροσιά Τριαντάκη

Όπως δηλώνει και το όνομά του, το έργο αντλεί έμπνευση από την έννοια του κάδρου, μέσα στο οποίο μπορεί να εγκλωβιστεί όχι μόνο ένας άνθρωπος, αλλά και η ίδια η έννοια της τέχνης. Η ομάδα των μουσικών δημιουργεί σε πραγματικό χρόνο μια γραφική παρτιτούρα αυτοσχεδιάζοντας πάνω σε προετοιμασμένο καμβά. Ακολουθεί η εκτέλεση της γραφικής παρτιτούρας, που συνεχίζει να δημιουργείται, ενώ μια χορεύτρια απομονώνεται στο «σκηνικό» κάδρο προσπαθώντας να διερευνήσει τρόπους διαφυγής από αυτό, να δημιουργήσει διάρρηξη του πλαισίου. Όλα αυτά τα στοιχεία αλληλεπιδρώντας μεταξύ τους θέτουν τους όρους διάσχισης του πλαισίου της τέχνης στη μορφή που τη γνωρίζουμε.

Έκθεση οπτικού και ηχητικού υλικού
«Περιφράξεις | Διασχίσεις» α’ μέρος
14.9.2019, ώρες 18.00-23.00
Κτίριο Μ2

Κατά τη διάρκεια των τριών δράσεων που θα εκτυλίσσονται στους εξωτερικούς χώρους του Μεγάρου, το κοινό θα μπορεί παράλληλα να επισκεφθεί στους εσωτερικούς χώρους του κτιρίου Μ2 μια έκθεση με οπτικό και ηχητικό υλικό από τις δράσεις της 21ης Ιουνίου 2019, ώστε να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα του project.

Υπενθυμίζεται πως οι τρεις δράσεις της 21ης Ιουνίου («Out on the Inside» των Σάββα Μεταξά, Δανάης Γιαννακοπούλου, «Αποχαιρετισμός» του EscapeLab – Ερευνητικό εργαστήριο του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, «Fence» των Μιχάλη Σιώνα, Δημήτρη Μαρωνίδη, Χρήστου Γούσιου), χρησιμοποιώντας ευφάνταστα τις δυνατότητες του ήχου, κατόρθωσαν να δείξουν τη διαπερατότητα και τη σχετικότητα των ορίων. Η performance «Fence» μάλιστα είχε ολοκληρωθεί με την απομάκρυνση του ανατολικού τμήματος της περίφραξης του Μεγάρου, αποδίδοντας έναν επιπλέον δημόσιο χώρο στους πολίτες και καταδεικνύοντας έμπρακτα την επιθυμία του Οργανισμού για άνοιγμα στον κόσμο και κατάργηση των κάθε λογής περιχαρακώσεων.

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το δελτίο Τύπου είναι από το α’ μέρος του project «Περιφράξεις|Διασχίσεις» (21 Ιουνίου 2019).

Σχετικά με την έννοια της περίφραξης

Η περίφραξη είναι μία γραμμή που προσδιορίζει ένα όριο, μία διάκριση. Η ανέγερσή της στοχεύει να προστατεύσει ό,τι περιβάλλεται, να οριοθετήσει το «μέσα», το «έξω» και το «ανα-μεταξύ». Η περίφραξη ρυθμίζει χρήσεις και υπαγορεύει αντιλήψεις του χώρου και της ανθρωπογεωγραφίας του μέσα, έξω και πέρα από τη γραμμή που εγγράφεται στο αστικό ανάγλυφο.

Η περίφραξη είναι ένα πορώδες σύν-ορο, όπου ό,τι περικλείεται γειτνιάζει και συναντιέται με ό,τι αποκλείεται. Το σύνορο εγείρει ερωτήματα όπως, «τι χωρίζει;», «γιατί χωρίζεται;», «τι υπάρχει πέρα από αυτό;». Η περίφραξη ως σύν-ορο ενεργοποιεί την αναμέτρηση με το μεταίχμιο και τη μεθοριακή ζώνη, μπορεί να κινητοποιήσει ή να αποθαρρύνει την επιθυμία της διάσχισής της, την περιέργεια για ό,τι συνορεύει, για το πέρασμα «αλλού».

Η περίφραξη είναι ένα υλικό αντικείμενο που καθοδηγεί τις διαδρομές των σωμάτων στον αστικό ιστό. Διαγράφει τα όρια του επιτρεπτού, του επιτρεπτού υπό όρους και του δυνητικά απαγορευμένου. Ως υλικό αντικείμενο είναι φθαρτό στην πορεία του χρόνου, παραμορφώνεται και αποκτά ρωγμές που διαρρηγνύουν τη συνοχή του.

Η περίφραξη μπορεί να εννοηθεί, επομένως, ως μια ανοιχτή σκηνή. Στην περίφραξη-σκηνή καλούμαστε να αναστοχαστούμε πάνω στα τα όρια του εαυτού, να πειραματιστούμε με το μεταίχμιο, να διεκδικήσουμε την πόλη και τη δημόσια σφαίρα μέσα από δημιουργικές και κριτικές διασχίσεις. Ταυτόχρονα, ως μια σκηνή σε καθεστώς συνεχούς φθαρτότητας η περίφραξη μπορεί να εμπνεύσει την προσμονή της διάσχισης και την ελπίδα για το πέρασμα σε εναλλακτικές καθημερινότητες του εαυτού και του κόσμου.