Τι χάσαμε από τις φετινές συναυλίες των Editors στην Ελλάδα;
Η μπάντα συμπλήρωσε 15 χρόνια πορείας και αποφάσισε να το γιορτάσει με την κυκλοφορία του πρώτου best-of δίσκου της με τίτλο “Black Gold” τον Οκτώβριο του 2019. Το άλμπουμ περιέχει αγαπημένες επιτυχίες από τις 6 προηγούμενες κυκλοφορίες τους όπως τα Papillon, Munich, An End Has A Start, Sugar, No Harm, Magazine, αλλά και νέες συνθέσεις.
To “Black Gold” ήταν προγραμματισμένο να παρουσιαστεί ζωντανά και στη χώρα μας, στο πλαίσιο της ομώνυμης ευρωπαϊκής περιοδείας των Editors, στις 27 και 28 Μαρτίου, παρ’ όλα αυτά, λόγω των γεγονότων που προέκυψαν και οι δύο συναυλίες ακυρώθηκαν. Εμείς, κάναμε μια ανάλυση στο setlist που περιελάμβανε μερικές από τις κορυφαίες στιγμές της εξαιρετικά επιτυχημένης δισκογραφίας τους, η οποία το 2005 ακολουθεί ανοδική πορεία, πουλώντας πάνω από 2.500.000 άλμπουμ, κερδίζοντας δύο πλατινένιους και έναν χρυσό δίσκο στη Μεγάλη Βρετανία.
Ας δούμε αναλυτικά τι εστί Black Gold.
Το ντεμπούτο. Οι κιθάρες. Ο ρυθμός.
Munich και Bullets από το The Back Room (2005)
Λίγους μήνες πριν την ηχογράφηση του δίσκου, το συγκρότημα «βαφτίζεται» Editors, αφήνοντας τα προηγούμενα ονόματά του (Pilot, The Pride, Snowfield). H μουσική τους είχε ήδη αρχίσει να συζητιέται στους κύκλους των agents, καθώς μάλιστα τα περισσότερα shows τους ήταν ήδη sold out. Το συμβόλαιο με την Kitcheware Records ήρθε ως φυσικό επακόλουθο. Το Bullets αποτελεί μία από τις παλαιότερες συνθέσεις των Editors και η περιοδεία τους με τους Franz Ferdinand βοήθησε στο να φτάσει στο top 30 των UK Charts. Μαζί με το Munich θεωρούνται τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, ο οποίος προτάθηκε για Mercury Prize το 2006.
Η καταξίωση. Η φωνή.
An End Has A Start, Smokers Outside The Hospital Doors και The Racing Rats από το An End Has A Start (2007):
Έχοντας ήδη καταφέρει να παίξουν στα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ της Ευρώπης με μόλις ένα δίσκο στα σκαριά τους, οι Editors έβαλαν πλώρη για τον δεύτερο. Οι επιρροές από Echo and The Bunnymen, The Cure, Joy Division, The Chameleons, Interpol κ.α. είναι εμφανείς και εδώ. Μελωδικές κιθάρες που σιγομουρμουρίζεις, σκαλωτικά ρεφρέν, η αναβίωση της post-punk σκηνής στα καλύτερά της. Η φωνή του Tom Smith με την απίστευτή της έκταση (σχεδόν 5 οκτάβες!!!) κάνει κριτικούς και φαν να παραληρούν. Το An End Has A Start πηδάει κατευθείαν στην κορυφή των UK Charts ενώ στο top 10 καταφέρνει να μπει και το Smokers Outside The Hospital Doors. Πολλοί θεωρούν τη μπάντα ως την καλύτερη βρετανική των 00s, μετά τους Arctic Monkeys, ενώ παράλληλα το 2008 θέτει υποψηφιότητα για Best British Group στα Brit Awards.
Το hit.
Papillon από το In This Light And On This Evening (2009)
Μετά τον πανικό που προκάλεσαν με τα δύο πρώτα τους άλμπουμ, οι Editors είναι έτοιμοι να εντάξουν νέα στοιχεία στον ήχο τους. Το In This Light And On This Evening φέρει αρκετά ηλεκτρονικά στοιχεία και επιρροές από συγκροτήματα όπως οι U2, Depeche Mode, The Killers κ.α. Το Papillon είναι ίσως η μεγαλύτερη ραδιοφωνική επιτυχία του συγκροτήματος, το τραγούδι που διεύρυνε το έως τώρα κοινό τους και σύστησε τον ήχο τους και σε νέα αυτιά. Δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να λείπει από τον best-of δίσκο τους, ούτε από τα live sets τους.
Η αλλαγή. Τα νέα μέλη. Το καινούριο label.
Sugar και A Ton Of Love από το The Weight Of Your Love (2013)
Το 2012 σηματοδοτεί την αλλαγή στη σύνθεση του γκρουπ, καθώς αποχωρεί ο έως τότε κιθαρίστας, Chris Urbanowicz, ενώ εισέρχονται δύο νέα μέλη, οι Justin Lockey και Elliott Williams. Οι πενταμελείς πλέον Editors δεν μένουν μόνο σε αυτές τις αλλαγές· υπογράφουν συμβόλαιο με την PIAS αλλά και μεταμορφώνουν τον ήχο τους σε κάτι πιο φρέσκο. Η παραγωγή του δίσκου έχει ξεκάθαρο στόχο να απογειώσει τα φωνητικά του Tom, ο οποίος πλέον αφήνει την κιθάρα του και στα live, ώστε να είναι ο ξεκάθαρος πρωταγωνιστής επί σκηνής και με τις κινήσεις του. Οι επιρροές από τους U2 είναι πιο εμφανείς από ποτέ.
Ο πειραματισμός. Το συνθεσάιζερ. Το συγκρότημα στην παραγωγή του δίσκου του.
No Harm και Ocean Of Night από το In Dream (2015)
To In Dream είναι ο πιο πειραματικός δίσκος των Βρετανών. Είναι η πρώτη φορά που το συγκρότημα κλείνεται στο στούντιο και έχει 100% συμμετοχή στην παραγωγή του άλμπουμ. Οι μελωδίες των συνθεσάιζερ έχουν την πρωτοκαθεδρία ενώ παράλληλα αλλάζει ολόκληρη η αισθητική της εικόνας των Editors, στο εξώφυλλο, τα βίντεο κλιπ, τις φωτογραφίες. Υπεύθυνος αυτής της μεταμόρφωσης, ο Rahi Rezvani, ο πολυτάλαντος αυτός Ιρανός φωτογράφος, ο οποίος έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τους Marina Abramovic, Marcel Wanders, Donatella Versace κ.α.
Η ωριμότητα. Η αρμονία ανάμεσα στις κιθάρες και τα ηλεκτρονικά στοιχεία.
Hallelujah (So Low), Magazine και No Sound But The Wind από το Violence (2018)
Με το Violence οι Editors επιβεβαιώνουν ότι η έως τώρα πορεία τους τούς έχει διδάξει ένα πράγμα: ξέρουν να μετουσιώνουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους σε νότες και μελωδίες. Οι ηλεκτρονικές εμμονές των τελευταίων δίσκων παντρεύονται αρμονικά και συνυπάρχουν με τα κιθαριστικά riffs του παρελθόντος. «Υπάρχει ένα συνεκτικό στοιχείο στα κομμάτια – η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, να έρθουμε κοντά ως άνθρωποι· η εγγύτητα με ένα αγαπημένο πρόσωπο ή φίλο, μία ανάγκη διαφυγής» δηλώνει στο NME ο frontman του συγκροτήματος, Tom Smith.
Οι Editors στην ψηφιακή εποχή. Dance Electronica.
…και τα καινούρια Frankenstein, Upside Down και Black Gold
Για τον best-of δίσκο τους, οι Editors επιστρατεύουν στην παραγωγή του τον Garrett “Jacknife” Lee, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί ξανά στο An End Has A Start. Τα τρία νέα κομμάτια φαίνεται να ακολουθούν την πορεία που ξεκίνησε να χαράσσει το συγκρότημα από το 2015 και μετά. Η ηλεκτρονική διάθεση ξεχειλίζει με το συγκρότημα να επιβεβαιώνει για ακόμη φορά ότι ξέρει να γράφει ποιοτικές συνθέσεις. Το Black Gold αποτελεί μια αναδρομή στην γεμάτη επιτυχίες 15ετή πορεία των Editors, αφήνοντας υποσχέσεις για ένα ακόμη καλύτερο μέλλον. Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του 21ου αιώνα.
