“Doctor Strange” | Καθόλου παράξενο που μας ενθουσίασε!

Το σύμπαν της Marvel είναι μεγάλο και αχανές, όπως έχουν αποδείξει οι ταινίες των τελευταίων χρόνων, ειδικά σε fans όπως και του λόγου μου, που δεν πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια με τη μύτη χωμένη στα comics, αλλά μυήθηκαν αργότερα με την εμφάνιση του Iron Man και του Thor στις μεγάλες οθόνες (δηλ. γύρω στο 2008). Ίσως οι πρώτες ταινίες να μην έχουν αυτό το κάτι που χαρακτηρίζει τις πιο πρόσφατες και για μένα να πέρασαν λίγο πιο απαρατήρητες, αλλά έβαλαν κάποιες βάσειςκαι συνέβαλαν στο να δημιουργηθεί σιγά-σιγά αυτός ο κόσμος, μέσα στον οποίο όλοι και όλα συνδέονται με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο και οι πιστοί ακόλουθοι ψάχνουν πάντα να βρουν αυτές τις αμυδρές, καμιά φορά, συνδέσεις ανάμεσα στις ταινίες. Είτε είναι το κλασικό πια cameo του Stan Lee, είτε είναι ο πύργος του Tony Stark με το μεγάλο «Α» στην ταινία του Scott Derrickson, “Doctor Strange”.

Ο πολυάσχολος κύριος Benedict
Προσωπικά, αγνοούσα την ύπαρξη του Dr Strange, μέχρι να δω το τρέιλερ της ταινίας πριν από κάτι μήνες, με τον Benedict Cumberbatch να φιγουράρει ως πρωταγωνιστής. Ήταν ο τελευταίος άνθρωπος που περίμενα να δω σε τέτοιο ρόλο, για κάποιο λόγο που πλέον δε θυμάμαι. Βέβαια, μετά την εμφάνισή του στο “Sherlock”  του BBC, για το οποίο έχει ξεχάσει μάλλον ότι έχει γυρίσματα και έχει να πατήσει τρία χρόνια στο στούντιο (η σειρά, εν τέλει, θα κάνει το comeback την 1^η Ιανουαρίου του 2017), έχει πάρει σβάρνα όλες τις μεγάλες παραγωγές, ενώ υποδύεται και τον Άμλετ στο θέατρο, τον ελεύθερό του χρόνο. Έτσι, μπήκε κι αυτός στο club των ηθοποιών που έχουν αποδείξει ότι η φήμη που έρχεται μετά τα 30, είναι εκείνη που κάνει μεγαλύτερη αίσθηση (π.χ.Christian Bale, Chris Pratt, Martin Freeman, Chris Evans).

Λίγα λόγια για την υπόθεση
Η ταινία περιστρέφεται γύρω από τον Stephen Strange, έναν διάσημο και ταλαντούχο νευροχειρούργο, με πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, εγωισμό και την πεποίθηση ότι είναι το επίκεντρο των πάντων (πάνω κάτω, δηλαδή, μια παρόμοια φάση με τους περισσότερους ρόλους που έχει υποδυθεί ο Cumberbatch, αλλά ας μην κολλήσουμε σ’ αυτό). Όλη του η ζωή είναι η καριέρα του, όμως μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, στο οποίο τραυματίζει σοβαρά τα νεύρα των χεριών του, φαίνεται ότι αυτή τελειώνει, καθότι δεν μπορεί να πιάσει ούτε στυλό, πόσο μάλλον νυστέρι. Αφού εξαντλεί όλες τις ιατρικές πιθανότητες και τεχνικές, νόμιμες και μη, για να διορθώσει τη ζημιά, μαθαίνει για ένα μέρος στο Νεπάλ, ονόματι Καμάρ-Ταζ, όπου υποτίθεται θεραπεύουν το σώμα, αφού πρώτα θεραπεύσουν  το πνεύμα. Μη έχοντας τίποτα άλλο να χάσει, αφού τα έχει χάσει πραγματικά όλα, από υπόληψη, λεφτά, θέση, μέχρι το ρομαντικό του ενδιαφέρον για την Christine (Rachel Mac Adams), κάνει το ταξίδι που του αλλάζει τη ζωή. Εκεί θα βρει την «Αρχαία» Tilda Swinton, η οποία θα του αποκαλύψει τα μυστικά και τις δυνατότητες του πολυδιάστατου σύμπαντος. Ο Strange θα κληθεί, εν τέλει, να επιλέξει αν θα χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του για να σώσει την ανθρωπότητα ή για να επιστρέψει στην παλιά του ζωή και δόξα.

Ευχαριστούμε, Marvel Studios
Μετά από το αναζωογονητικό “Guardians of the Galaxy” και το χλιαρό “Ant–Man”, έχουμε ακόμα μια ταινία που πραγματεύεται τη δημιουργία ενός ήρωα, εισάγοντάς τον έτσι στον κόσμο της Marvel. Αυτή η origins ταινία είναι ακριβώς αυτό που ηλπίζαμε να δούμε: πλάνα βγαλμένα από καλειδοσκόπιο, ίσως και κάποιο trippy όνειρο, που εξερευνούν το αχανές σύμπαν και τις αμέτρητες διαστάσεις του, πανίσχυροι μάγοι που μπορούν να δίνουν σχήμα την πραγματικότητα γύρω τους κατά βούληση, μυστικισμός και ξόρκια, κάτι από το “Inception” του Nolan, κάτι από τη «Φαντασία» του Disney, όλα αυτά συμβάλουν στο να δημιουργηθεί μια ταινία που έλειπε από καιρό. Καλή η επιστημονική φαντασία, δε λέω, αλλά η φαντασία (σκέτο) και η μαγεία είναι αυτό που φέρνει στο τραπέζι το “Doctor Strange”, από την αρχή μέχρι το τέλος. Το αποτέλεσμα ανεβαίνει σε ακόμα πιο ψηλό επίπεδο, με το σχεδόν στρατηγικά τοποθετημένο χιούμορ (όχι σαν τα βεβιασμένα αστεία του Tony Stark, που προσωπικά με έχουν κουράσει), τον Cumberbatch και την Swinton που ξεχωρίζουν αισθητά, επισκιάζοντας σχεδόν τους υπόλοιπους, και την μαγική μουσική επένδυση από τον Michael Giacchino, που για κάποιο λόγο μου έφερε στο μυαλό “Stranger Things”. Η ταινία περιλαμβάνει πάρα πολλά στοιχεία που θα μπορούσαν να αποβούν καταστροφικά και να οδηγήσουν σ’ ένα πολύ κακό, ίσως και ψεύτικο, αποτέλεσμα, όμως ο σκηνοθέτης Scott Derrickson καταφέρνει, όχι μόνο να τα ενσωματώσει ομαλά, αλλά να τα αναδείξει και να τα κάνει τον πυρήνα της υπόθεσης, γύρω από τον οποίο περιστρέφονται οι χαρακτήρες.

Φιλικές Συμβουλές για το τέλος:
– Δείτε το στον κινηματογράφο.
– Όπως πάντα, να μείνετε στις θέσεις σας μετά το τέλος της ταινίας. *wink*
– «Ξέχασε ό,τι νομίζεις ότι ξέρεις.»

Στοιχεία ταινίας:
Διάρκεια: 155’
Σκηνοθεσία: Scott Derrickson
Σενάριο: Jon Spaihts, Scott Derrickson
Πρωταγωνιστούν: Benedict Cumberbatch, Chiwetel Ejiofor, Rachel McAdams,
Michael Stuhlbarg, Mads Mikkelsen και Tilda Swinton

Trailer:

[youtube id=”HSzx-zryEgM” mode=”normal” autoplay=”no”]