Ο Δημήτρης Μυστακίδης, το «Μόρσο» και οι ιστορίες που θέλει να πει.

Μετρά σχεδόν τριάντα χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με τη μουσική. Στο μυαλό των περισσοτέρων, είναι συνυφασμένος με την λαϊκή κιθάρα, ωστόσο ο Δημήτρης Μυστακίδης είναι πολλά περισσότερα. Θεωρείται αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο έμπειρους πολυοργανίστες μουσικούς της ελληνικής σκηνής. Τόσο ο λόγος του, όσο και η μουσική του κρύβουν ορμή, ειλικρίνεια και ευαισθησία, καθιστώντας την καλλιτεχνική του παρουσία σήμερα πολύ σημαντική.

Με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου του δίσκου, με τίτλο Μόρσο, αλλά και τις εμφανίσεις του στην Θεσσαλονίκη με την Υπερασπίσου το Νερό την Κυριακή που μας πέρασε, αλλά και την προσωπική του συναυλία στον Μύλο το επερχόμενο Σάββατο 8 Απρίλη, είχαμε μια πολύ όμορφη κουβέντα με τον Δημήτρη Μυστακίδη, γύρω από την ρεμπέτικη μουσική, τη σημασία των συνεργασιών, τον πολιτικό ρόλο του καλλιτέχνη, την προσωπική ευθύνη, το Φεστιβάλ Λαϊκής Κιθάρας, τις ελληνικές μουσικές εκπομπές και άλλα πολλά ενδιαφέροντα.

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας από τον νέο σας δίσκο Μόρσο, που κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβρη. Τι σημαίνει ο τίτλος και τι σημαίνει γενικότερα ο δίσκος αυτός για την δισκογραφία σας;

Μόρσο είναι ένας τρόπος σύνδεσης, ο οποίος χρησιμοποιείται κυρίως στην ξυλουργική τέχνη. Είναι το σχήμα που πρέπει να πάρουν δύο ξύλα, ώστε να επιτευχθεί μια ένωση χωρίς να μεσολαβούν άλλα υλικά, όπως κόλα κ.α.. Δίνεις, δηλαδή, ένα θηλυκό σχήμα στο ένα ξύλο, ένα αρσενικό σχήμα στο άλλο ξύλο. Το ένα μπαίνει μέσα στο άλλο κι έτσι επιτυγχάνεται μια δυνατή σύνδεση. Ονόμασα αυτόν τον δίσκο Μόρσο, γιατί με αυτόν δείχνω ποιος είμαι. Ήθελα πολύ ο κόσμος που με ακούει και έρχεται στις συναυλίες ή στις παραστάσεις, να ξέρει ποιον πάει να δει και ποιον πάει ν’ ακούσει, τι πιστεύει δηλαδή αυτός ο άνθρωπος για όλα τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία μας. Πιστεύω ότι η μουσική και η δράση μας σαν επαγγελματίες μουσικοί στην σκηνή, εκτός από καλλιτεχνική, είναι και πολιτική δράση. Μην σου πω, είναι πρώτα πολιτική δράση και μετά καλλιτεχνική! Αλλά ας πούμε ότι είναι και τα δύο. Οπότε, ήθελα ο κόσμος να ξέρει ποιος είμαι και σε αυτόν τον δίσκο. Έβαλα τραγούδια που δηλώνουν ξεκάθαρα τι πιστεύω, δηλώνοντας στην ουσία το «σχήμα» μου. Όποιος θελήσει να πάρει το αντίστοιχο «σχήμα» για να επιτευχθεί η σύνδεση, καλώς! Όποιος δεν θέλει, καλή καρδιά!

Μουσικά, το album έχει μια λαϊκή ραχοκοκαλιά, στοιχεία ρεμπέτικης και παραδοσιακής μουσικής, αλλά παράλληλα συνδυάσατε και άλλα πιο μοντέρνα ηχοτοπία, από ψυχεδελικά, μέχρι ηλεκτρικά και industrial. Πώς ήρθε η έμπνευση για αυτό το «πάντρεμα»;

Αυτά τα πράγματα τα είχα πολύ καιρό μέσα μου, μιας και ακούω και παίζω και άλλες μουσικές, πέρα από τα ρεμπέτικα. Απλά αυτά βγήκαν στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια. Όταν μιλάνε για μένα ή γράφουν για μένα, λένε «λαϊκή κιθάρα», αλλά δεν είμαι μόνο αυτό. Τόσα χρόνια έχω παίξει με πολύ κόσμο, σε πάνω από 120-130 δίσκους, και δεν ήμουν ποτέ μόνο λαϊκός κιθαρίστας. Επειδή το Μόρσο είναι η πρώτη δουλειά που έγραψα εγώ τα τραγούδια και μπορούσα να κάνω ό,τι θέλω, έβαλα και πράματα που είχα στο μυαλό μου πάρα πολύ καιρό.

Αυτή η λαϊκή ραχοκοκαλιά που είπες, υπάρχει σε όλα τα τραγούδια. Όσον αφορά το ηχητικό περιβάλλον, παίζω αρκετά με αυτό ήδη από τον προηγούμενο δίσκο. Μου αρέσει, είναι παιχνίδι για μένα και μου αρέσει πάρα πολύ να δοκιμάζω πράγματα.

Έχετε κάποιο αγαπημένο τραγούδι από τον δίσκο;

Δεν νομίζω ότι μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Καταρχάς, είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι στο οποίο δεν παίζει πρώτο ρόλο η μουσική. Όλα τα τραγούδια ξεκίνησαν αφού γράφτηκαν οι στίχοι. Έτσι, το βασικό στοιχείο ήταν η ιστορία που ήθελα να πω. Όλες οι ιστορίες που λέω μέσα στο δίσκο είναι πολύ σημαντικές για μένα, οπότε δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο.

Μέσα στον δίσκο απολαμβάνουμε και τις συμμετοχές από δύο μεγάλες καλλιτέχνιδες και φωνές, την Μάρθα Φριτζήλα και την Ελένη Βιτάλη. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;

Έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές και στο παρελθόν. Όταν έγραψα τα τραγούδια αυτά, και το Από μικρή και το Μοίρασμα, σκέφτηκα ότι θα τους πήγαιναν πάρα πολύ. Θεωρώ ότι ξέρω και τις δύο αρκετά καλά. Τόσο τις ευαισθησίες τους, όσο και το πώς σκέφτονται σαν κοινωνικά όντα και όχι μόνο σαν ερμηνεύτριες. Νομίζω ότι ήταν πολύ σοφή η επιλογή μου.

Ειδικά, οι στίχοι στο τραγούδι Από Μικρή με τη Μάρθα Φριτζήλα είναι αρκετά έντονοι.

Είναι μια βαθιά πραγματική ιστορία. Δεν είμαι στιχουργός. Πρώτη φορά γράφω στιχάκια, οπότε νομίζω ότι έγραψα πάρα πολύ απλά και αυτό που ήθελα να πω, το είπα με απλά λόγια. Δεν είναι ποιητικά. Θα έλεγα ότι μοιάζουν με τη στιχουργική στο hip hop, απλά έγίναν τραγούδια.

Αισθάνομαι πως είστε ένας καλλιτέχνης που αγαπά γενικότερα τις συνεργασίες. Ποιες ξεχωρίζετε σε αυτήν την πολύχρονη πορεία σας;

Όλες είχαν κάτι πολύ σημαντικό και κάτι πολύ ωραίο. Βασικά, περνάμε καλά παντού και είμαστε πολύ τυχεροί με τη δουλειά που κάνουμε. Εάν μου ζητούσες να ξεχωρίσω μία, θα ήταν η πιο μακροχρόνια από όλες, αυτή με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Για πάρα πολλούς λόγους, και καλλιτεχνικούς και ανθρώπινους. 20 χρόνια σχεδόν παίζουμε μαζί.

Έχετε κάποιες νέες φωνές που ξεχωρίζετε αυτό το διάστημα από τη νέα γενιά καλλιτεχνών και τραγουδιστών/τριών;

Τα παιδιά που ήδη έχουν ξεκινήσει και κάνουν τις δικές τους πορείες, όπως η Νεφέλη Φασούλη και η Μαρία Παπαγεωργίου κ.α. κάνουν ωραία πράματα. Υπάρχουν και πάρα πολλές άλλες καταπληκτικές φωνές, που δεν έχουν ξεχωρίσει ακόμη. Μια τέτοια φωνή είναι η Αλκυόνη, μια καταπληκτική τραγουδίστρια που τώρα ξεκινά και κάνει πολύ ωραίες δουλειές από μόνη της. Είναι πάρα πολλές οι καλές φωνές που προσπαθούν να κάνουν κάτι και να ξεχωρίσουν. Και θα το πετύχουν! Όσο κυνηγάς αυτή τη δουλειά -εάν αξίζει, θα βγει. Και τα παιδιά αυτά πραγματικά αξίζουν.

Πάμε λίγο στιχουργικά τώρα. Νιώθω πως αυτά τα 42’ και 8’’ του δίσκου δεν είναι απλά μουσική, αλλά μια «διαμαρτυρία» σχετικά με την έμφυλη βία, τη ξενοφοβία, τον αποκλεισμό κ.α.. Τι είναι αυτό που πραγματικά σας παρακινεί για να μιλήσετε για τέτοια ζητήματα στα τραγούδια σας

Σαν γενιά, η δική μου των 50άρηδων, έχουμε μεγάλη ευθύνη για αυτό που τραβάτε εσείς. Αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη απέναντι στα παιδιά μου και στα παιδιά όλου του κόσμου για το χάλι στο οποίο ζείτε. Έτσι, αποφάσισα ότι για όλα αυτά τα πράγματα που με ενοχλούν και που θεωρώ ότι φταίμε που ακόμη συμβαίνουν, πρέπει να κάνουμε κάτι.

Το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίσεις το τι συμβαίνει, να αποδεχτείς ότι φταις γι’ αυτό και να κάνεις ό,τι μπορείς για να το διορθώσεις. Τώρα είμαι στο τρίτο βήμα, προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ για να το διορθώσω και να διορθωθώ.

Πόσο σεξιστικά ή πατριαρχικά φερόμαστε; Συνειδητοποίησα μετά από πολλή σκέψη ότι έχω ενσωματωμένες πολλές συμπεριφορές που είναι σεξιστικές και πατριαρχικές, οπότε προσπαθώ να τις αλλάξω. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να συνειδητοποιήσεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Ήταν τόσο καλά φορεμένες πάνω μας, που έπρεπε από κάποιον εξωγενή παράγοντα να καταλάβουμε πώς φερόμαστε. Εμείς το θεωρούσαμε φυσιολογικό, δεν το σκεφτόμασταν καν. Η καραντίνα βοήθησε πάρα πολύ σε αυτό, είχαμε πάρα πολύ χρόνο να σκεφτούμε πώς είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε. Γι’ αυτό και γράφτηκαν όλα τα κομμάτια του δίσκου μέσα σε αυτό το διάστημα.

Βλέπουμε τελευταία τη μουσική κοινότητα στο πλευρό «αδικημένων» και άλλων ομάδων που έχουν πληχθεί λόγω συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών. Πού στέκεται ο Δημήτρης Μυστακίδης σαν άνθρωπος αλλά και σαν καλλιτέχνης σε αυτό;

Όπως είπα πριν, θεωρώ ότι έχουμε μεγάλη ευθύνη για όλα αυτά που συμβαίνουν. Προσπαθώ μέσα από την τέχνη, που είναι και το μοναδικό εργαλείο που έχω, να αφυπνίσω τον κόσμο, να τον κάνω να ταρακουνηθεί, ώστε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα. Οπότε, με αυτή τη λογική, προσπαθώ και συμμετέχω σε ό,τι θεωρώ ότι υπάρχει αδικία.

Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι μέσα από τη μουσική έχω ζήσει μια πάρα πολύ ωραία ζωή. Η μουσική, η αγάπη και η αποδοχή που μου δείχνει ο κόσμος και η κοινωνία, με βοήθησαν. Θεωρώ ότι οφείλω να δώσω κάτι πίσω, είναι σαν να χρωστάω. Εγώ δεν θέλω να χρωστάω, θέλω να κάνω ό,τι μπορώ και να δώσω πίσω την αγάπη που πήρα. Γιατί με αγάπη γίνονται όλα. Ακόμη και αυτές οι συναυλίες διαμαρτυρίας γίνονται με το αίσθημα της αγάπης. Αυτό υπερτερεί και όχι του μίσους ή της κακίας. Εύχομαι να μην φτάσουμε ποτέ στο σημείο που θα υπερτερεί το μίσος.

«Υπαρασπίσου το Νερό», μια ανοιχτή συναυλία με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τη Φωτεινή Βελεσιώτου, το Φοίβο Δεληβοριά και τους Χειμερινούς Κολυμβητές. Πείτε μας μερικά πράματα για αυτήν την μουσική εκδήλωση-διαμαρτυρία.

Εκείνο που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να ενώσουμε τις φωνές μας και να καλέσουμε πολύ κόσμο για να αντισταθούμε σε ένα παράλογο πράγμα που πάει να γίνει απ’ αυτή την κυβέρνηση, που είναι εμμέσως η ιδιωτικοποίηση του νερού. Και όταν μιλάμε για νερό, μιλάμε για ζωή. Δηλαδή, σαν να παραδίδουμε τις ζωές μας σε ιδιώτες, μεγαλοεργολάβους και πάει λέγοντας. Είναι παράλογο, γιατί έχει αποδειχθεί ότι πουθενά στον πλανήτη δεν έχει δουλέψει αυτό το μοντέλο. Κάνουμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε, μια συναυλία, καλώντας τον κόσμο να ενώσουμε τις φωνές μας, για να καταλάβουμε ότι είμαστε πάρα πολλοί που αντιδρούμε σε αυτό το πράμα.

Τι σημαίνουν για εσάς το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι; 

Θα στο απαντήσω πάλι πολιτικά. Είναι μία φράση που άκουσα από έναν δημοσιογράφο, τον Δημήτρη Μανιάτη, που είναι και φίλος και λέει το εξής: «Το ρεμπέτικο είναι ίσως το δεύτερο πράμα που έχει να υπερηφανεύεται ο ελληνικός λαός ως επίτευγμα για τα τελευταία εκατό χρόνια. Το πρώτο είναι το ΕΑΜ». Αυτό! Κλείνω εκεί την απάντηση.

Τηλεόραση παρακολουθείτε; Για παράδειγμα, εκπομπές σαν τα «Νούμερα» του Φοίβου Δεληβοριά ή το «Μουσικό Κουτί» του Νίκου Πορτοκάλογου και της Ρένας Μόρφη; Θα πηγαίνατε σαν καλεσμένος;

Παρακολουθώ ελάχιστα τηλεόραση, αλλά παρακολουθώ αυτές τις εκπομπές. Έχω πάει σαν καλεσμένος μάλιστα στο «Μουσικό Κουτί». Ωστόσο, δεν έχει παιχτεί ακόμη, θα παιχτεί μετά το Πάσχα.

Πώς νιώθετε που έχουμε μουσικές εκπομπές που αποτελούν πλατφόρμα να παρουσιαστούν όλα τα είδη ελληνικού ρεπερτορίου;

Με χαροποιεί εννοείται. Αλλά θέλω να σου πω τι θεωρώ ότι συμβαίνει: έχουμε συνηθίσει να βρισκόμαστε σε μια στείρα αντιπαράθεση με οτιδήποτε υπάρχει τριγύρω μας, χωρίς να προσπαθούμε να βρούμε δημιουργικές λύσεις. Το αναφέρω με αφορμή την προσπάθεια που έκανα πριν από μερικά χρόνια με κάποιους ακόμη ανθρώπους, όπου προσθέσαμε την λαϊκή κιθάρα στον εθνικό κατάλογο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς. ‘Επειτα, ξεκινήσαμε το φεστιβάλ λαϊκής κιθάρας και διάφορα άλλα πράματα, για τα οποία έχουμε πάρει χρηματοδότηση από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Παντού, άσχετα από την πολιτική εξουσία, υπάρχουν άνθρωποι που όταν τους προτείνεις κάτι καλό που μπορεί να πραγματοποιηθεί και δεν τους προκαλεί, δεν βρίσκεις πάντα κλειστές πόρτες. Θεωρώ, λοιπόν, ότι και ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Νίκος Πορτοκάλογλου με τον τρόπο που έστησαν τις εκπομπές τους, παραδώσαν υπέροχα προϊόντα στον κόσμο, και αυτό είναι που πρέπει να κάνει η δημόσια τηλεόραση. Έτσι, μόνο θετικά μπορεί να είναι τα σχόλια για αυτές τις εκπομπές. Υπάρχουν πολλές καλές εκπομπές, απλά δεν προβάλλονται τόσο. Δεν ξέρω βέβαια και κατά πόσο ενδιαφέρουν τον κόσμο, για να μην τα ρίχνουμε όλα αλλού. Δικές μας επιλογές είναι όλα.

Μιας και αναφερθήκατε στο Φεστιβάλ Λαϊκής Κιθάρας, η φετινή διοργάνωση αναμένεται στις 5-6-7 Μαΐου. Τι να περιμένουμε φέτος;

Είναι η δεύτερη χρονιά που γίνεται. Από τότε που μπήκε η λαϊκή κιθάρα στην άυλη πολιτιστική κληρονομιά, κάθε χρόνο αυτό το κομμάτι του Υπουργείου βγάζει προσκλήσεις για να γίνουν κάποιες κινήσεις που αφορούν τα στοιχεία που έχουν προστεθεί στον πολιτιστικό κατάλογο. Κατέθεσα λοιπόν εκεί ένα αίτημα, όπου οι άνθρωποι δέχτηκαν και μας χρηματοδότησαν, με ένα -μικρό αρχικά- ποσό που, ωστόσο, μας βοήθησε να ξεκινήσουμε.

Πέρυσι, λοιπόν, ήταν η πρώτη χρονιά και πήγε καταπληκτικά. Φέτος, θα κινηθεί με άξονα την σύγχρονη δημιουργία πάνω στο παλιό υλικό. Δηλαδή, δεν θα παίξουμε μόνο ρεμπέτικα. Θα υπάρχει η έκθεση λαϊκής κιθάρας, θα υπάρχουν τα ιστορικά όργανα, σεμινάρια, και διαλέξεις. Παράλληλα, στο κομμάτι των συναυλιών δώσαμε και ένα μέρος σε σύγχρονους συνθέτες που δημιουργούν με βάση το παλιό υλικό. Ακόμα, θα έχουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, θα παρουσιάσουμε τρία οργανικά κομμάτια του, που με πολύ πρωτότυπο τρόπο πλέκει παλιό υλικό, ενώ θα έχουμε και τρεις συναυλίες με σύγχρονα έργα καλλιτεχνών με βάση το παλιό υλικό.

Διδάσκετε και μουσική. Ποια είναι η σημαντικότερη συμβουλή που δίνετε στους ανερχόμενους μουσικούς; Και ποια είναι η συμβουλή που κάποτε είχατε δεχθεί εσείς στο παρελθόν και ακόμη κρατάτε;

Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια συμβουλή που πήρα. Όσον αφορά τη συμβουλή που θα έδινα εγώ, θέλω να πω το εξής: νομίζω ότι εάν θέλεις να παίξεις κι έχεις μέσα σου αυτό το «σκουλήκι» της μουσικής και του παιξίματος, δεν γίνεται να μην παίξεις. Σε τρώει, σε διαλύει αυτό το πράγμα, εάν δεν το κάνεις.

Στην πορεία της ζωής μου έχω δει παιδιά, παλιούς συναδέλφους που άλλαξαν δουλειά για τους δικούς τους λόγους και τα παράτησαν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο, δεν κάνουν καλά το άλλο. Υποφέρουν, δεν είναι εύκολο πράμα. Έτσι, αυτό που λέω και εγώ στους μαθητές μου είναι το εξής απλό: «εάν μπορείς, μην παίζεις». Εάν μπορείς να μην παίξεις, πάει να πει ότι δεν είσαι γι’ αυτό, έτσι το βλέπω.

Τι πλάνα έχετε για άνοιξη και το καλοκαίρι, μετά το live σας στον Μύλο;

Έχουμε κάποιες δικές μου παραστάσεις με το Μόρσο, όπου ουσιαστικά παρουσιάζουμε τον νέο δίσκο. Είναι με διαφορετική μπάντα απ’ ό,τι έπαιζα μέχρι τώρα. Θα συνεχίσουμε και το καλοκαίρι, με λιγότερα πράματα όμως, γιατί θα είμαι στε περιοδεία με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, οπότε, δεν έχω άμεσα σχέδια προσωπικά για κάτι καινούριο. Αυτό που θέλω είναι αυτή η ψηφιακή εκπαιδευτική πλατφόρμα που έχω ξεκινήσει μέσα στην καραντίνα να ολοκληρωθεί, να δοθεί στο κοινό και να περάσει το καλοκαίρι με παιξίματα. Από χειμώνα βλέπουμε. Δεν κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια. Ας περάσει το καλοκαίρι ήρεμα, μεγαλώνουμε κιόλας… (γέλια). Θέλει και λίγη ησυχία. Το είχε πει πολύ ωραία ο Αλκίνοος (Ιωαννίδης): «για να κάνεις εμφανίσεις, προϋποθέτει να εξαφανιστείς».

______________________

Ο νέος δίσκος του Δημήτρη Μυστακίδη κυκλοφορεί από τη Fishbowl Music Tank, ενώ είναι διαθέσιμιο για ακρόαση και αγορά μέσα από εδώ.

Ο Δημήτρης Μυστακίδης έρχεται με τις μπάντες το Σάββατο 8 Απριλίου στο Club του Μύλου λίγο μετά τις 21:00. Με τα τραγούδια από το νέο του δίσκο Μόρσο, με ρεμπέτικα (εννοείται!), με τραγούδια του Θεσσαλού ποιητή και του push pull με την κόκκινη μπαντάνα και με ό,τι προκύψει κάθε φορά, μας υποδέχεται και αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε την μουσική, που ακούμε την μουσική.

Συνοδοιπόροι του ο Μιχάλης Ατσάλης στις κιθάρες, ο Γιώργος Μακρής στη γκάιντα, την τσαμπούνα και το καβάλ, ο Πέτρος Λαμπρίδης στο ακουστικό και ηλεκτρικό μπάσο, ο Πρόδρομος Μυστακίδης στα τύμπανα και ο Μάκης Πελοπίδας στην ηχοληψία. Μαζί του στο τραγούδι, η Νεκταρήλια Τσομπάνογλου.

Mylos Club Thessaloniki
Ανδρέου Γεωργίου 56 (54627, Θεσσαλονίκη)

Ώρα προσέλευσης: 21.00
Ώρα Έναρξης: 22:00

Για κρατήσεις θέσεων με τραπέζι τηλεφωνικά στο 2310 510081

Πληροφορίες Εισιτηρίων:
Προπώληση: 12€
Ταμείο: 15€

Σημεία Προπώλησης Εισιτηριών

• ΣΑΡΩΘΡΟΝ (Λαδάδικα)
  Κατούνη 17 – 2310.538282
• ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ (Κέντρο)
  Πλ.Ναυαρίνου, Τηλ. 2310.278515
• ΔΙΩΡΟΦΟΝ (Καλαμαριά)
  Κερασούντος 81, Τηλ. 2310.453998

Ηλεκτρονική Προπώληση μέσω Viva.gr