Δημήτρης Αϊναλής: Γιατί στην τελική, για την ψυχή μας κάνουμε θέατρο, όχι για τα λεφτά!
Ο Δημήτρης Αϊναλής, γεννημένος στο στο Αμβούργο της Δυτικής Γερμανίας, ζει και υπηρετεί την υποκριτική τέχνη στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μέλος στο Θέατρο Πρόταση και με αφορμή την παράσταση “Μαιευτήριο” του Θανάση Τριαρίδη, ο Ερμής Ανδρεάδης, τον συνάντησε και συζήτησαν πολλά:
Αν κάποιος έπρεπε να ξέρει τρία βασικά πράγματα για σένα, τί θα έπρεπε οπωσδήποτε να ξέρει;
Γενικώς έχω μεγάλη πίστη στον άνθρωπο. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος κρύβει απίστευτη δύναμη μέσα του. Ότι χρειαζόμαστε για να πετύχουμε, το έχουμε ήδη. Είναι αστείρευτο το δυναμικό που κρύβουμε μέσα μας. Εκεί που λες ότι τα έχεις δώσει όλα, ανακαλύπτεις ότι έχεις κι άλλα. Γεννάς συνέχεια, για να κάνω και μία σύνδεση με την παράστασή μας, το Μαιευτήριο του Θ. Τριαρίδη. Κι όταν ένα ατομικό δυναμικό συναντιέται με το άλλο, τότε είναι που τα θαύματα συμβαίνουν. Γι’ αυτό και λατρεύω να “υπάρχω” σε ομάδες.
Επίσης όταν κάνω κάτι που μου αρέσει, δίνω όλο μου το είναι σε αυτό. Μπαίνω χωρίς ζώνη ασφαλείας, το βιώνω ολοκληρωτικά, με το σώμα, το μυαλό και την ψυχή μου. Μόνο έτσι αξίζει και μπορείς να ανακαλύψεις πού μπορείς να φτάσεις. Κι αυτό που κάνω επίσης είναι να δείχνω στον άλλον από την πρώτη στιγμή ποιος είμαι. Δεν κρύβω κάτι. Θέλω να ξέρει με ποιον έχει να κάνει. Γλιτώνουμε χρόνο έτσι και άσε που δεν μπορει ο άλλος μετά να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε πού έμπλεκε!
Υπηρετείς την υποκριτική τέχνη, μάλλον όχι την πιο ευνοϊκή χρονική περίοδο και σίγουρα όχι στην πιο «εύκολη» πόλη. Με τί προκλήσεις έρχεται αντιμέτωπος ένας ηθοποιός το 2024 στη Θεσσαλονίκη;
Δεν ξέρω ειλικρινά αν τα πράγματα ήταν ποτέ ευνοϊκά στη Θεσσαλονίκη όσον αφορά στο θέατρο. Κι αυτό οφείλεται κυρίως γιατί δεν υπήρξε και δεν υπάρχει κάποια οργανωμένη προσπάθεια από τους φορείς της πόλης να στηριχθούν οι τέχνες. Αν 30-40 χρόνια πριν δημιουργούνταν χώροι στους οποίους θα είχαν πρόσβαση όλοι οι καλλιτέχνες της πόλης, τώρα δεν θα κάναμε πρόβες και παραστάσεις σε υπόγεια, σε πρώην βιοτεχνίες, καταστήματα κλπ που κάποιοι άνθρωποι με πολλές δυσκολίες και οικονομικό κόστος προσπαθούν να μετατρέψουν σε χώρους τέχνης. Και στην πορεία θα είχε παιδευτεί και εκπαιδευτεί και ένα θεατρικό κοινό που θα εκτιμούσε και θα στήριζε τις τόσες θεατρικές ομάδες της πόλης και όχι μόνο τις εξ Αθηνών μεγάλες παραστάσεις με τα “βαριά” ονόματα. Ποτέ δεν είναι αργά, αρκεί να γίνει η αρχή και να υπάρχει συνέχεια και συνέπεια.
Τί συμβουλή θα έδινες σε ένα νέο ηθοποιό που σκέφτεται να ασχοληθεί full time με την υποκριτική;
Θα ήμουν ο τελευταίος που θα έδινα μια τέτοια συμβουλή από τη στιγμή που δεν τόλμησα να το κάνω εγώ, γιατί χρειάζεται τόλμη να ασχοληθείς full time με την τέχνη σε αυτή την χώρα!Θαυμάζω και συμπάσχω με τους ανθρώπους που το κάνουν. Δίνεις ό,τι έχεις και δεν έχεις σε ενέργεια, ψυχή, χρόνο απλά για να επιβιώσεις. Αν έδινα μια συμβουλή σε έναν νέο ηθοποιό θα ήταν να προσέξει στην προσπάθεια που κάνει να ισορροπήσει τα καλλιτεχνικά του θέλω με την οικονομική του επιβίωση να μην κάνει τόσες εκπτώσεις και συμβιβασμούς που στο τέλος θα έχει χάσει την ψυχή του μέσα σε αυτή τη διαδικασία. Γιατί στην τελική, για την ψυχή μας κάνουμε θέατρο, όχι για τα λεφτά.
Τί λατρεύεις και τί λατρεύεις να μισείς στην πόλη μας;
Μ’ αρέσει γιατί έχει το τέλειο μέγεθος. Τόσο μεγάλη που αν θέλεις να απολαύσεις λίγες στιγμές μόνο σου, μπορείς άνετα να χαθείς στις γειτονιές της αλλά και τόσο μικρή που αν περπατήσεις στο κέντρο δεν υπάρχει περίπτωση να μην πέσεις πάνω σε γνωστό σου.
Λατρεύω το φαγητό της. Υπάρχουν απίστευτα ποιοτικές επιλογές για όλα τα γούστα παντού στην πόλη. Μ’ αρέσει που παίρνουμε τα πράγματα λίγο πιο χαλαρά και με μια έξω καρδιά διάθεση (ακόμα). Από την άλλη μ’ εκνευρίζει μια μίζερη νοοτροπία που έχουμε όσον αφορά στα πράγματα που γίνονται ή δεν γίνονται για την πόλη μας. Ένα μόνιμο αίσθημα αδικίας και ριξίματος σε σχέση με την Αθήνα. Ρίχνουμε εκεί όλο το φταίξιμο και δεν βλέπουμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την Θεσσαλονίκη. Για το κυκλοφοριακό δεν χρειάζεται να πω κάτι γιατί έχει αποτελέσει έμπνευση όχι μόνο για ανέκδοτα αλλά και για ολόκληρη θεατρική παράσταση και φυσικά όσον αφορά στο καλλιτεχνικό κομμάτι με θλίβει το γεγονός ότι δεν υπάρχει οργανωμένο μακροπρόθεσμο πλάνο από τον Δήμο και τους φορείς του για τον πολιτισμό στην πόλη μας.
Με αφορμή το «Μαιευτήριο», πόσο «ελεύθερος» είναι κανείς, να ακολουθήσει τα όνειρά του σήμερα;
Το να ακολουθήσεις τα όνειρά σου είναι κάτι που όσο περνούν τα χρόνια δυσκολεύει ακόμα πιο πολύ. Βιώσαμε μια τεράστια οικονομική κρίση και μια πανδημία που έχουν επηρεάσει μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων οι οποίοι βρίσκουν μάταιο πλέον να κάνουν σχέδια ή όνειρα γιατί το πιο πιθανό στην εποχή που ζούμε είναι να συμβεί κάτι που απλά θα τους τα ακυρώσει. Επίσης για χάρη της ασφάλειας και της σιγουριάς έχουμε βάλει μόνοι μας τις χειροπέδες μας. Όπως και στο “Μαιευτήριο”, που για να γλιτώσουν οι άνθρωποι την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια παραχώρησαν την ελευθερία τους στο “σύστημα”. Ευτυχώς όμως η ελευθερία και τα όνειρα έχουν αμφίδρομη σχέση. Μπορεί η ελευθερία να μας επιτρέπει να κάνουμε όνειρα αλλά και το να μπορείς να ονειρεύεσαι είναι ένα κομμάτι ελευθερίας που δεν μπορεί να σου το στερήσει κανείς.
Στο Beater, κάνουμε ότι κάνουμε γιατί πιστεύουμε ότι το καλό πρέπει να προβάλλεται! Τί κάνεις για να κάνεις τον κόσμο «καλύτερο»;
Για να κάνω τον κόσμο καλύτερο ξεκινάω από τον εαυτό μου. Προσπαθώ εγώ να κάνω καλύτερο τον εαυτό μου κι αυτό σιγά-σιγά να αρχίζει να επηρεάζει τους γύρω μου. Ξεκινάω από το μικρό για να πάω στο μεγάλο.
Δεν μπορείς έτσι απλά να αλλάξεις τον κόσμο. Πρώτα αλλάζεις εσύ και γίνεσαι το παράδειγμα για τους άλλους. Κι όταν το ατομικό συναντήσει το συλλογικό τότε έρχεται η πραγματική αλλαγή για έναν καλύτερο κόσμο.
______________________
ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ του Θανάση Τριαρίδη:
18 Οκτ – 17 Νοε
Θέατρο Τ
Εισιτήρια: εδώ
