Όλα όσα είδαμε στο 53o Φεστιβάλ Δημητρίων!
Διαβάστε ακόμη: Μανώλης Μπαμπούσης: Σε κάθε μου νέα έκθεση βρίσκονται όλα τα βιώματα μου, ανοιχτά στον επισκέπτη της!
Τα 53α Δημήτρια ήταν λοιπόν όλα όσα είδαμε, όλα όσα ακούσαμε και κυρίως όλα όσα μοιραστήκαμε!
Ήταν… οι λέξεις του Philippe Forget στο Ζέιτενλικ, οι εικόνες από το Ζωντανό Θέατρο του 1968, το εικαστικό σχόλιο του Μανώλη Μπαμπούση στο Αλατζά Ιμαρέτ, οι μαριονέτες στο θεατρικό «Dust» των Δανών, η φιγούρα του «Αρίστου» που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Παπαγεωργίου, η υπέροχη εκκεντρικότητα του Φίλιππου Τσιτσόπουλου, η εγκατάσταση σύγχρονων εικαστικών για τα ζητήματα που αφορούν την Ευρώπη, «Το ημερολόγιο ενός τρελού» που μας ήρθε από την Ουγγαρία, η μουσική παράδοση της Μεσογείου μέσα από το δημιουργικό φίλτρο του Στέλιου Χατζηκαλέα, ο «Οιδίποδας» έτσι όπως τον σκηνοθέτησε ο Χρήστος Σουγάρης, η Frida Kahlo ειδωμένη από την ματτιά της Κατερίνας Δαμβόγλου, το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης από το δίδυμο Jukstapoz, η έκθεση-παρουσίαση της ζωής, της προσφοράς στην τέχνη και της στήριξης των καλλιτεχνών… ενός χαρισματικού, ξεχωριστού ανθρώπου, του Αλέξανδρου Ιόλα, στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και πως όλο αυτό αντικατοπτρίζεται στο σήμερα, οι σιωπές από το «Mute» του Γιώργου Αδαμαντιάδη, οι σκηνοθετικές υφάνσεις του Σάββα Στρούμπου… «Περιμένοντας τον Γκοντό», τα διδάγματα του Βασίλη Αμανατίδη για τον ερωτικό αποχωρισμό, το workshop και η Performace της Catherine Bay που γέμισαν την πόλη Χιονάτες, «Το δαχτυλίδι της μάνας» με γεύση από την ζωή του Κρυστάλλη, οι μελωδίες της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Θεσσαλονίκης, οι μεταμορφώσεις του Ευριπίδη Λασκαρίδη στο «Relic», οι βιντεοσκοπημένες «Βάκχες» που μας έφερε η Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, η αλλιώτικη πισίνα της Αλεξάνδρας Κ*, το σαξόφωνο του Gilad Atzmon και το ούτι του Αλέκου Βρέτου, η προσφυγική συνθήκη χωρίς μελοδραματισμούς από το ΚΘΒΕ, η Ελευθερία Αρβανιτάκη με τους ΤΑΚΙΜ και την MOYSA επί σκηνής, η μοναξιά και ο έρωτας του Κοκτώ με πινελιά από τον Γιώργο Καύκα, οι γλάστρες της «Αναβλάστησης» από την ομάδα Eordaiart, η βρετανική παράσταση «Τα ζώα και τα παιδιά βγήκαν στους δρόμους», το υπερθέαμα της Karin Schafer «Iberia» από Αυστρία, το πιανίστικο πείσμα του Γιώργου Κοντραφούρη με σύγχρονες τάσεις, το αφιέρωμα στον Alfred Schnittke, η μαγεία της Μαρία Κάλλας φερμένη θεατρικά από την Γεωργία, τα ζωγραφικά έργα του Γιώργου Τούγια, η έκθεση «Η Πόλη μου: Η Ευρώπη», η υπεροχή του χορού των χεριών στο βελγικό «Cold Blood», το πλούσιο εικαστικό έργο του Κυριάκου Καμπαδάκη, τα σπουδαία σημεία από την ημερίδα για την Ευρώπη, τα ταγκό και τα βαλς από την Καμεράτα της Βιέννης, το σκοτεινό φόντο του βελγικού «Black Clouds» που έριξε την αυλαία.
Ήταν ακόμη… τα «Αθέατα όρια» του Πέτρου Ευσταθιάδη στην Casa Bianca, οι συνθέσεις γένους θηλυκού στην τριήμερη εκδήλωση «Γυναίκες που συνθέτουν στα Βαλκάνια», οι κραυγές των Συρίων καλλιτεχνών μέσα από την έκθεση «Stories Untold II», το «Kapani Project» που μας υποδέχθηκε και πάλι στην αγορά Καπάνι με μπόλικη τέχνη, το «7Ply Project» με την street κουλτούρα για σημαία, το «12ο TiSFF» με ταινίες μικρού μήκους χωρίς ταμπού… από το παράλληλο πρόγραμμα.
Δείτε ακόμη: 67 Φωτογραφίες από ένα 24ωρο στο 3o Kapani Project!
«Για μια ακόμη χρονιά, ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ των Δημητρίων και μπορώ να πω με μεγάλη επιτυχία. Η όλη δουλειά των προηγούμενων χρόνων φάνηκε στην φετινή διοργάνωση. Μιλάμε για ένα φεστιβάλ με το δικό του αυξανόμενο κοινό, με σύγχρονο λόγο. Μιλάμε για ένα φεστιβάλ με ταυτότητα, αναγνωρίσιμο και ικανό να σταθεί σε διεθνές πλέον επίπεδο. Πολλά ακόμη πρέπει να γίνουν στο πλαίσιο της διοργάνωσης, αλλά και ως προς την εξωστρέφεια του θεσμού. Ωστόσο, μπορούμε να νιώθουμε ικανοποιημένοι γιατί καταφέραμε με απίστευτη δουλειά να διοργανώσουμε ένα φεστιβάλ ικανό να ανταγωνιστεί άλλα γνωστά διεθνή φεστιβάλ»
Έλλης Χρυσίδου / Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τεχνών Δήμου Θεσσαλονίκης
