«Πάλι καλά», το ποίημα της Παρασκευής.

Έχω μπροστά μου ένα φύλλο χαρτί.
Και πιο μπροστά μου ένα δυσοίωνο μέλλον.
Μπορώ να πακετάρω αυτό το μέλλον
Τυλίγοντάς το σε αυτό το χαρτί.
Έτσι θα έχω δαπανήσει αμφότερα
Σε χρήση λιγότερο εχθρική απ’ την Ποίηση
Και πιο αξιοπρεπή απ’ την ελπίδα.

Έζησα όπως όλοι. Ανάρμοστα.
Καταπρόδωσα τον θείο πυρήνα.
Πολλές φορές κοπάνησα το κεφάλι
Πάνω στο μάρμαρο του τάφου μου
Σαν να ήταν η πόρτα του γείτονα.
Και να, που άνοιγε! Και με δάνειζε αλάτι.
Και παρέθετα δείπνο σε κόρακα.

Τακτοποίησα καθαρά τα ιμάτιά μου
Κι ας τα τραβολογούσαν όλη νύχτα τα σκυλιά.
Κυρίες, κύριοι, θα σας κληροδοτήσω
Σιδερωμένα παλιοκούρελα.
Γνωρίζω πως οι περισσότεροι
Θα προτιμήσετε τα δικά σας.
Δυο τρεις θα δουν τη Διαφορά.

Βέβαια, δεν σύχνασα σε εσπερίδες.
Α, ένα αίσθημα ντροπής το είχα.
Δάγκωσα χώμα στα κρυφά.

της Δήμητρας Χριστοδούλου, από την ποιητική συλλογή «Είκοσι τέσσερις χτύποι και σιωπή», εκδόσεις Μελάνι, 2019