Τι βασανίζει τους Johnny Depp και Leonardo Dicaprio;

Κείμενο: Μαριαλενα Σούλη

Κάνοντας ανασκαφή στις ταινίες του 1990 με 2000, έπεσα πάνω στην παραπάνω φωτογραφία, η οποία έφερε τον τίτλο “What’s eating Gilbert Grape;” (Τι βασανίζει τον Γκίλμπερτ Γκρεϊπ;) κι έτσι, από περιέργεια, έβαλα να την δω. Η ταινία ξεκινά με φόντο τον κεντρικό δρόμο της μικρής πόλης «Εντόρα», στα περίχωρα της Αϊόβα. Ο Depp αρχίζει να αφηγείται, με ήρεμη και σοβαρή φωνή, και η οθόνη γεμίζει από εικόνες της παρατημένης πόλης και εκεί που είσαι έτοιμος να κλείσεις την οθόνη, γιατί δεν έχεις όρεξη για καταθλιπτικές σκηνές με μελό σενάριο, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Στη συνέχεια της αφήγησής του, λοιπόν, ο Depp (ή αλλιώς Γκίλμπερτ) μας παρουσιάζει την οικογένειά του, η οποία δεν είναι όπως οι άλλες, έχοντας μια παχύσαρκη μητέρα και άλλα τρία αδέρφια, ο ένας εκ των οποίων είναι ο αναπτυξιακά διαταραγμένος 18χρονος Άρνυ (Leonardo DiCaprio). Ο Γκίλμπερτ έρχεται αντιμέτωπος με τις έννοιες και τη φροντίδα των μελών της, καθώς και με τη θέση του πατέρα σε αυτήν.

Μεγαλώνοντας σε μικρές κοινωνίες, όπως σε αυτήν της Εντόρα, αναπτύσσονται ισχυρές σχέσεις μεταξύ των ατόμων μιας οικογένειας. Τα μέλη συμβιώνουν κάτω από την ίδια στέγη, εργάζονται μαζί, καταναλώνουν μαζί και υπάρχει αλληλοϋποστήριξη. Έτσι συμβαίνει και στην ιστορία μας, ή καλύτερα, την ιστορία που εμπνεύστηκε ο σεναριογράφος Peter Hedges. Βλέπουμε τον Γκίλμπερτ, σε μια διαρκή ρουτίνα, καθώς δουλεύει, ενώ παράλληλα προσέχει το μικρότερο αδερφό του, Άρνυ. Περίπου στα μέσα της ταινίας, καταλαβαίνουμε πως, όχι μόνο ο Γκίλμπερτ, αλλά και όλοι οι κάτοικοι της πόλης, έχουν βαλτώσει στην καθημερινότητά τους και ελπίζουν σε μια αλλαγή προς το καλύτερο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ενώ, όπως αναφέρει και ο πρωταγωνιστής στην αρχή, ‘’Η περιγραφή της Εντόρα είναι σαν να χορεύεις χωρίς μουσική. Είναι μια πόλη, που σχεδόν δεν συμβαίνει τίποτα. Και τίποτα δεν θα γίνει ποτέ.’’

Όμως, η ανατροπή στην ζωή του Γκίλμπερτ δεν αργεί να γίνει, καθώς στο παιχνίδι μπαίνει και η πολυταξιδεμένη Μπέκυ (Juliette Lewis). Κεντρίζει, αρχικά, το πνευματικό ενδιαφέρον του πρωταγωνιστή, με την ειλικρίνειά της και τις ιστορίες της, ενώ στη συνέχεια, ερωτεύονται. Η σχέση τους παρουσιάζεται, όχι σαν μια άλλη χολιγουντιανή θυελλώδης ερωτική περιπέτεια, αλλά πιο ανθρώπινη και προσγειωμένη.

Μια ταινία του 1993, από τον βραβευμένο Σουηδό σκηνοθέτη Lasse Hallström, σε συνεργασία με τον σεναριογράφο Peter Hedges. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές, ενώ αξιοσημείωτη είναι αυτή του Leonardo DiCaprio, όπου τον παρακολουθούμε, σε μια ταινία, στην αρχή της καριέρας του. Ίσως από τις καλύτερες και με περισσότερο ενδιαφέρον, ερμηνείες του, έως τώρα.

Trailer: