Ένας Copywriter στο Design Athens (και ενίοτε και στη σκηνή του).

Ας μιλήσουμε για κλίμακα. Όχι μισθολογική. Όχι Ρίχτερ. Στον σχεδιασμό και την επικοινωνία.

Το φετινό θέμα του Design Athens 5 ήταν μια άσκηση στην αντίληψη. Από το μεγάλο στο μικρό -το καθένα με τον τρόπο του σημαντικό- σε ένα διήμερο γαϊτανάκι. Κορδέλες, αφίσες με κινούμενους καρχαρίες, στένσιλ που καλούσαν τον Χορτάτση να μας συναπαντήσει στους δρόμους, τυπογραφικοί χαρακτήρες που χόρευαν επί σκηνής, και αεικίνητες neon εορταστικές φιγούρες. Όλα, έδιναν χρώμα, ζωή και έμπνευση επί ένα Σαββατοκύριακο από την οθόνη του OTEAcademy, όντας το ιδανικό φόντο για τις 14 παρουσιάσεις.

Οι Till Noon έριξαν τον κύβο, πέρασαν τον Ρουβίκωνα, και ξεκίνησαν κάνοντας την πρώτη επί σκηνής κίνηση. Τηλεόραση μπορεί να μην βλέπω, την παρουσίασή τους όμως για τη νέα οπτική ταυτότητα του ΣΚΑΪ θα την έβλεπα άνετα και σε επανάληψη. Σίγουρα όμως όχι στο καπάκι, γιατί ακολουθούσαν τα παιδιά του Τυποτρόπιον. Που στην αρχή ήταν δυο, γίνανε τρεις, στο τέλος γίναν δεκατρείς. Και τους καμαρώσαμε όλους. Όχι μόνο για το ότι πήραν τον Ερωτόκριτο και την Ερωφίλη και τους (ξανα)έκαναν κτήμα μας, αλλά γιατί στο μάτι τους φαινόταν ολοκάθαρα το “αυτό, είναι μόνο η αρχή”. Και λίγο πριν το τέλος του πρώτου μέρους, Post Spectacular Office. Από την οδό Μπαλταδώρου της Θεσσαλονίκης στη Λεωφόρο Βασ. Σοφίας στην Αθήνα σε 20’, τρανή απόδειξη πως όταν υπάρχει μια δυνατή ιδέα, όλα είναι δυνατά -και πάνε Μέγαρο.

Διαβάστε ακόμη: Οι Post – Spectacular Office είναι έτοιμοι να μιλήσουν για τη σχετικότητα!

Και μετά, χρώμα. Πολύ χρώμα. Και γατάκια. Πολλά γατάκια. Susami Creative Agency, Biennale Αθήνας, αποδόμηση και επαναδόμηση, και (ναι, ξανά) χρώμα. Και κάπου εδώ έκαναν την είσοδό τους και οι διεθνείς παρουσίες. Ο Ρώσος Konstantin Eremenko μίλησε για το μήνυμα και πώς το διαμορφώνει το μέσο, και η (κατά το ήμισι) δικιά μας Liza Enebeis μας κέρδισε ταξιδεύοντάς μας στον κόσμο του Studio Dumbar με αεροπλάνα, περιπολικά και ιπτάμενες νότες. Όσο για το φινάλε της πρεμιέρας, η Κατερίνα Παπαναγιώτου της MNP με σινεματίκ στιλ μας μίλησε για τη νέα οπτική ταυτότητα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης…

Κάποια στιγμή, έπρεπε να πάμε σπίτια μας -ή για φαγητό, ή σε κανένα από τα μπαρζ της Αθήνας. Επιστρέψαμε όμως την επομένη. Και ακούσαμε την Άρτεμις και τη Μακρίνα να μας μιλάνε για βιβλία, χάρτες, αναγνώσεις, και πώς ο καθένας από εμάς που πιάνει στα χέρια του μια έκδοση την επαναπροσδιορίζει. Διαβασμένες αμφότερες, θα πω. Και το γυναικείο δίδυμο το διαδέχθηκε το αντρικό ντουέτο της Another Circus, που παρουσίασε το πώς σχεδίασε και υλοποίησε το project της online πλατφόρμας στοιχήματος Betano (διαβάζεται Μπετάνο, και ναι, δεν κρατήθηκα και τους ρώτησα πόσες φορές έχουν σιγοτραγουδήσει το “Τέλεις να μπετάνω;”). Και μετά, ο Αλέξανδρος Γαβριλάκης της AG Design με ένα ψηφιακό πορτοφόλι, μια πανέμορφη κρητική γωνιά, και ένα όνομα με ιστορία στον χώρο της αρχιτεκτονικής έστησε τη δική του on stage κλίμακα. Και μετά μετά, διάλειμμα.

Ε, και πρώτοι μετά το break ήρθαν οι Within και μας πρόβαλαν τη δουλειά τους για την Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής -και όλες τις κακές προσαρμογές της σε ένα βίντεο. Θρηνήσαμε κερατοειδείς εκείνο το δίλεπτο, ψέματα δεν θα πω. Όπως δεν μπορώ να πω πως δεν μ’ εντυπωσίασε η δουλειά του Krzysztof Iwanski. Αφισάς με ταυτότητα, ταπεραμέντο και μπρίο, τον οποίο διαδέχθηκε on stage η Ελένη Μπεβεράτου της Dalton Maag με μια ματιά στο αύριο της τυπογραφίας που κέρδισε κάθε βλέμμα. Και για επιδόρπιο, είχαμε ταράνδους, πρόβατα, επεισοδιακά γυρίσματα στο κπισν -και φυσικά, Odd Bleat. Αυτό, και αυλαία.

Τελικά, όπως κατάλαβες, το “Ας μιλήσουμε για κλίμακα” της αρχής, έγινε “Ας μιλήσουμε για εκείνες και εκείνους που μίλησαν για κλίμακα”. Και θα μπορούσα να σου πω πολλά ακόμα για τις ενδιαφέρουσες ανοιχτές συζητήσεις, τα όσα ειπώνονταν στα διαλείμματα, τα όσα είδα από σκηνής. Θα κλείσω όμως λέγοντας απλά ένα “ευχαριστώ” στον Δημήτρη για τη χαρά/τιμή/εμπειρία να με κάνει κομμάτι αυτού του διημέρου. Α, και του χρόνου!

Περισσότερες πληροφορίες στο www.designAthens.com