Η καλλιτεχνική ωριμότητα & εξέλιξη της Daphne & The Fuzz.
Είναι μια από τις αγαπημένες καλλιτέχνιδες και μπάντες της σύγχρονης εναλλακτικής αγγλόγωνης μουσικής σκηνής στην Ελλάδα. Από τον πρώτο της δίσκο μέχρι και το ολοκαίνουριο Bluffs, η Daphne & The Fuzz αποδεικνύει, όχι μόνο το πόσο ταλαντούχα μουσικός είναι, αλλά και το πόσο σταθερά ωριμάζει προσωπικά και καλλιτεχνικά μέσα στα χρόνια.
Η τρίτη δισκογραφική δουλειά της Δάφνης, που κυκλοφορεί εδώ και μερικές εβδομάδες, στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσουμε μια κουβέντα, η οποία όμως -όπως ήταν αναμενόμενο- επεκτάθηκε και σε άλλες θεματικές. Έμαθα για την ιδέα και την έμπνευση πίσω από τον δίσκο, μου εξήγησε τον λόγο που επέλεξε την κυκλοφορία σε κασέτα και εμβαθύναμε την κουβέντα γύρω από την κρατική στήριξη στους καλλιτέχνες του είδους της, την αίσθηση του live, τα εξαιρετικά video clips και φυσικά το άνοιγμα που έκανε με την μπάντα της για τους London Grammar, LP και Hooverphonic στο πρόσφατο Release Athens.
Δάφνη, έχουν περάσει 4 χρόνια από την τελευταία μας κουβέντα. Ποιες οι διαφορές της τότε Δάφνης με την σημερινή;
Όπως είναι φυσικό, έχω μεγαλώσει και πατάω συνεχώς όλο και πιο γερά στα πόδια μου. Μου αρέσει πάρα πολύ η διαδικασία της συνεχούς εξέλιξης και νομίζω ότι το απολαμβάνω που μεγαλώνω.
Πώς ήρθε η απόφαση, η ιδέα, έμπνευση για το νέο album; Τι ήθελες να εκφράσεις;
Τα κομμάτια αυτού του δίσκου ήθελα να κυκλοφορήσουν όσο το δυνατόν πιο άμεσα χρονικά από την πρώτη στιγμή της έμπνευσης τους. Γι’ αυτό και κυκλοφόρησαν πρώτα ως singles και στη συνέχεια όλα μαζί. To Βluffs πάντως σαν όνομα το είχα σκεφτεί ήδη από την αρχή. Ήταν ένα εύηχο όνομα που μου ταίριαζε στην ανάγκη μου να γράψω κομμάτια κόντρα στον τρόπο που θεωρούσα σωστό ως τότε.
Τι πιστεύεις ότι έχει το Bluffs που δεν είχαν το πρώτο ομότιτλο και το δεύτερο 2AM;
Σίγουρα ο ήχος μας έχει ωριμάσει και είμαστε πολύ πιο αποφασισμένοι και συγκεκριμένοι στο πως θέλουμε να ακούγονται αλλά και να παίζονται αυτά τα κομμάτια.
Σαν γυναίκα καλλιτέχνιδα στην ελληνική αγγλόφωνη μουσική σκηνή, ποια είναι η άποψή για την τωρινή βιομηχανία στη χώρα; Ποια είναι η αντιμετώπιση που έχει εσύ για παράδειγμα;
Η αγγλόφωνη μουσική σκηνή στην Ελλάδα είναι μια δύσκολη περίπτωση και το κοινό είναι αρκετά περιορισμένο. Παράλληλα, το κράτος δεν παρέχει την απαραίτητη στήριξη. Όσον αφορά τις γυναίκες, βλέπουμε ότι έχουν αρκετά διαφορετικό ρόλο από τους άντρες. Για παράδειγμα, τις βλέπουμε περισσότερο σε σόλο projects πάρα σε indie και rock συγκροτήματα.
Μιλώντας για μένα τώρα, νιώθω μεγαλύτερο βάρος ως γυναίκα για το πώς θα φανώ, ενώ αυτό που πραγματικά θέλω είναι ο κόσμος να ασχολείται πρωτίστως με τη μουσική μου – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν δίνω βαρύτητα και στη γενικότερη καλλιτεχνική εικόνα μου.
Τo “Bluffs” κυκλοφόρησε και σε κασέτα. Μίλησέ μου λίγο γι’ αυτό το concept, πώς προέκυψε;
Η ιδέα ξεκίνησε από μία ανάγκη, δεδομένου ότι υπάρχει παγκοσμίως έλλειψη στην παραγωγή βινυλίων. Πέραν αυτού, ήθελα να κυκλοφορήσει σε φυσική μορφή. Δεδομένου ότι η μουσική μου έχει 90s’ επιρροές, θεώρησα πως η κασέτα θα ταιριάξει ιδανικά. Η κυκλοφορία έγινε από τη Mellowsophy Music, η οποία παράλληλα διαθέτει και κασετοφωνάκι για όσους θέλουν να την ακούσουν και να μην μείνουν στη συμβολική τους διάσταση.
Κεφάλαιο Βασίλης Νησσόπουλος. Είναι ο παραγωγός σου ήδη από τον πρώτο δίσκο, δηλαδή πάνω από 6 χρόνια. Τι είναι αυτό που σας ενώνει και που εμπιστεύεσαι τόσο σε αυτόν;
Στον πρώτο δίσκο την παραγωγή ανέλαβε ο Άλεξ Μπόλπασης, ωστόσο ο Βασίλης είχε συμβάλλει σημαντικά στις ενορχηστρώσεις και στη διαδικασία του pre-production. Κατάλαβα από αρκετά νωρίς, πως μπορώ να του επικοινωνήσω πολύ άμεσα τις ιδέες μου και εκείνος να τους δώσει μορφή. Μέσα σε αυτά τα χρόνια λοιπόν, έχουμε έρθει πολύ κοντά ως συνεργάτες και όλα συμβαίνουν με έναν αβίαστο τρόπο. Πέραν του ότι έχουμε πολύ κοινά γούστα στη μουσική και ακόρεστη διάθεση για πειραματισμό, καταφέρνει να συλλάβει κάθε σκέψη μου.
Γνωρίζω πως πέρα από μουσικός είσαι και η δημιουργός των video clips των κομματιών σου. Πώς είναι αυτή η συνθήκη οπτικοποίησης των ίδιων σου των τραγουδιών; Ποια προσπαθείς να είναι η αισθητική και το μήνυμά τους;
Αυτό ξεκινάει ως μια καλλιτεχνική ανάγκη, αλλά και ως μία ανάγκη να προωθήσω τη δουλειά μου. Συνήθως, έρχονται εικόνες στο μυαλό μου που συνοδεύουν το συναίσθημα που ένιωθα όταν έγραφα τα κομμάτια. Προσπαθώ άλλοτε με πιο minimal κι άλλοτε με πιο περιγραφικό τρόπο, να πλαισιώσω τα τραγούδια μου.
Ωστόσο έχω συνεργαστεί και με φανταστικούς καλλιτέχνες στα video clips μου, όπως τους Αντώνη Βαλληνδρά, Δημήτρη Τσιλιφώνη, Ιάσονα Μεϊντάνη, Σπύρο Μαλτέζο και Ρομνικ Πάλο.
Πρόσφατα, ένας φίλος μου απόλαυσε ένα live σου στην Αθήνα για την παρουσίαση του δίσκου. Τα σχόλιά του ήταν παραπάνω από εκθειαστικά. Πώς αντιλαμβάνεσαι και διαχειρίζεσαι το live και τη συναυλία; Είναι εν τέλει μια τελετουργία ή όχι;
Το live είναι η στιγμή της πιο άμεσης επικοινωνίας των κομματιών μου με τον κόσμο. Αλληλεπιδρώντας μαζί του, παίρνω ενέργεια και δύναμη και θέλω να ανταποδίδω στους ανθρώπους αυτή την ενέργεια, να τους μεταγγίσω τα συναισθήματα που αναδύονται από τα κομμάτια μου. Είναι μια διαδικασία αμφίδρομη.
Γίνονται διάφορες ενέργειες του καλλιτεχνικού κόσμου για συγκέντρωση χρημάτων και υποστήριξη όσων έχουν ανάγκη. Ποια θεωρείς πως είναι ή πρέπει να είναι η δύναμη της τέχνης σε τέτοια ζητήματα; Πώς συμμετέχεις εσύ σε αυτό;
Βρίσκω μία πολύ όμορφη κίνηση την προσφορά βοήθειας, ειδικά όταν αυτό συμβαίνει μέσα από την τέχνη – με όποιον τρόπο αυτό είναι εφικτό. Θέλω να είμαι μέρος αυτού και να συμμετέχω σε δράσεις όταν μου δίνεται η ευκαιρία. Ωστόσο, δεν είναι εξίσου εύκολη αυτή η πρωτοβουλία για όλους τους καλλιτέχνες. Ένας καλλιτέχνης της underground σκηνής, που δεν στηρίζεται από το κράτος και δεν μπορεί να εξασφαλίσει για τον ίδιο το να ζει από τη μουσική του, πολλές φορές καταλήγει να προσπαθεί περισσότερο για το γενικό καλό από έναν καλλιτέχνη με μεγαλύτερη δημοφιλία, που θα μπορούσε να προσφέρει πολλά περισσότερα αλλά επιλέγει να μην το κάνει.
Δεν θα μπορούσα να μην κλείσω την κουβέντα μας χωρίς να ρωτήσω για το Release Athens Festival, όπου έπαιξες πλάι στους εξαιρετικούς London Grammar, LP και Hooverphonic. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Είναι τρομερή η αίσθηση του να παίζεις σε μια τόσο μεγάλη σκηνή. Παρά τη ζέστη, περάσαμε πολύ ωραία και ο κόσμος απόλαυσε το live. Είναι σίγουρα μια εμπειρία που θα ήθελα να ζω ξανά και ξανά!
Ποια είναι τα πλάνα της Δάφνης για τους επερχόμενους μήνες;
Θέλω να συμμετάσχω σε περισσότερα φεστιβάλ μελλοντικά, να παίξω τα κομμάτια του Bluffs live όσο πιο πολύ γίνεται και σίγουρα να κάνω ένα tour. Επίσης, έχω γράψει αρκετά κομμάτια και ανυπομονώ να μπούμε ξανά στο στούντιο να τα ηχογραφήσουμε.
______________________
