Crave [λαχταρώ] – Μέσα από τα μάτια της ομάδας τέχνης Oberon στη σκηνή του θεάτρου ΑΥΛΑΙΑ

Η Sarah Kane, πιθανώς, δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι μια συγγραφέας, που χαρακτηρίστηκε ως καταθλιπτική και σοκαριστική από πολλούς, χαρακτηρισμοί που δεν αποδέχτηκε ποτέ για τον εαυτό της. Πρωτοπόρησε και ξάφνιασε, με τα θεατρικά της έργα. Αποτέλεσε αντικείμενο για πληθώρα από κριτικές και ερμηνείες. Η ομάδα τέχνης Oberon ανεβάζει την τέταρτη, και προτελευταία, παράσταση της συγγραφέως, με τίτλο “Crave”, που σημαίνει “λαχταρώ”.

Πρόκειται για ένα έργο, που πραγματεύεται σκοτεινά και αμιγώς ταμπού θέματα της σύγχρονης κοινωνίας, πάντα με κοινό παρονομαστή τον έρωτα. Είναι ένας χείμαρρος εξομολογήσεων και ετερόκλητων διαλόγων. Ταυτόχρονα, το έργο προτίθεται για τη γενναιόδωρη πινελιά του εκάστοτε σκηνοθέτη, καθώς το πρωτότυπο δε συνοδεύεται από σκηνοθετικές οδηγίες.

Ο έρωτας στο Crave καταστρέφει, όσο και σώζει. Έχει διττό και αμφισβητήσιμο περιεχόμενο. Αγγίζει όρια και προσπαθεί να αποδεσμευτεί από το βάρος ταμπελών και τίτλων. Είναι διαφορετικός, αναλόγως τα μάτια, μέσα από τα οποία βλέπει ο καθένας. Υπόσχεται λύτρωση και ελευθερία, ενώ ταυτόχρονα μοιράζει απογοητεύσεις και τραύματα.

Στη σκηνή του θεάτρου Αυλαία, οι τέσσερις χαρακτήρες του έργου –οι οποίοι δεν έχουν ονόματα, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ή ιδιότητες– τοποθετούνται, ο καθένας σε ένα τετράγωνο, και αυτός ορίζεται, ως ο χώρος τους για το υπόλοιπο της παράστασης. Μεταξύ τους φαίνεται, άλλοτε, να υπάρχει η ανάγκη για διάλογο και επικοινωνία και άλλοτε η ανάγκη για απομόνωση και εξομολόγηση. Υπάρχουν σημεία, όπου ο θεατής μπορεί να αναρωτηθεί εάν οι ήρωες συνθέτουν έναν κύριο πρωταγωνιστή και αν ο κάθε χαρακτήρας αποτελεί μία διαφορετική πλευρά του ίδιου ατόμου.

Το κοινό εισπράττει τις καταιγιστικές φράσεις των ηρώων και βιώνει την εναλλαγή μεταξύ της απόλυτης ταύτισης και της φρίκης. Η μεν έρχεται αβίαστα, αλλά διαρκεί λίγο. Η δε προκύπτει από τα αμφιλεγόμενα θέματα, που διαπραγματεύονται κι έχει, επίσης, μικρή διάρκεια. Αυτό, ίσως, είναι και ένα από τα στοιχήματα της παράστασης, να μην «παρεξηγηθεί» ο θεατής ή να μην παρεξηγήσει.

Στον μονόλογο του Α, όλη η αίθουσα αναπνέει μαζί, σαν ένας ζωντανός οργανισμός. Κρυφοκοιτάζοντας τα πρόσωπα των γύρω θεατών, γίνεται ξεκάθαρο πως όλοι βιώνουν την ίδια ένταση. Είναι, πιθανότατα, το κομμάτι που συγκινεί περισσότερο και αφήνει ευκολότερα περιθώρια ταύτισης. Όσο για τις εκφράσεις του κοινού, κατά την αποχώρησή του από την αίθουσα, είναι μάλλον χαρακτηριστικό δείγμα του μουδιάσματος, που μια τέτοια παράσταση μπορεί να προκαλέσει.

Σίγουρα το Crave δεν είναι μια συμβατική παράσταση, που μελετά τον έρωτα. Είναι, μάλλον, ένας προβολέας, που ρίχνει φως σε ψυχές, είτε αυτές είναι των τεσσάρων ηρώων, είτε του κοινού, είτε της συγγραφέως. Αφήνει μια ιδιαίτερη αίσθηση στον θεατή και ειδικά σε αυτόν που επιθυμεί να κοιτάξει λίγο πιο βαθιά.

Πληροφορίες Παράστασης
Συντελεστές
Μετάφραση – σκηνοθεσία: Διονύσης Καραθανάσης
Σκηνικά – κοστούμια: Μαρία–Δήμητρα Βέττα
Σχεδιασμός φωτισμών: Κέλλυ Εφραιμίδου
Φωτογραφίες: Στέλιος Καρασταμάτης
Οργάνωση παραγωγής: Κώστας Ιορδάνου

Παίζουν: Αλέξανδρος Αντωνίου, Διονύσης Καραθανάσης, Δήμητρα Σιάχου, Μελίνα Τριανταφυλλίδου

Ημέρες Παραστάσεων
12-13, 19-20, 26-27 Ιανουαρίου και 2-3 Φεβρουαρίου 2015
Ημέρες & Ώρες Παραστάσεων
Δευτέρα–Τρίτη, 21.00
Διάρκεια Παράστασης 60’
Τιμές Εισιτηρίων
Γενική είσοδος 12€ , μειωμένο 8€.
Προπώληση στο ταμείο του θεάτρου 10€
Πληροφορίες & Κρατήσεις
ΘΕΑΤΡΟ ΑΥΛΑΙΑ
2310237700
www.avlaiatheatre.gr