Cinematic Odyssey #7: Οι ταινίες της εβδομάδας!
Μέσα από την μοναδική αισθητική των ταινιών της Nouvelle Vague, τρία κινηματογραφικά αριστουργήματα αποτυπώνουν το νόημα της ανθρώπινης επαφής και της επιθυμίας. Οι ταινίες που ακολουθούν διερευνούν περίτεχνα την εύθραυστη αλληλεπίδραση της αγάπης με την μοίρα και την αναζήτηση νοήματος στη ζωή.
______________________
Contempt (1963)
Η “Περιφρόνηση” (“Le Mépris”) είναι ένα από τα σπουδαιότερα κινηματογραφικά έργα του Jean-Luc Godard που απεικονίζει σε βάθος την ανθρώπινη ευαισθησία συνάμα με την υπαρξιακή απόγνωση. Ως ακρογωνιαίος λίθος του French New Wave, ο Godard, με την πρωτοποριακή του ματιά συνθέτει μία αφήγηση που εξερευνά την αποσύνθεση της αγάπης και το υπαρξιακό αδιέξοδο με μια συγκλονιστική οπτική αισθητική. Στην ταινία παρακολουθούμε τον σεναριογράφο Paul και την σύζυγο του Camille, καθώς ο γάμος τους καταστρέφεται κατά την διάρκεια μίας μεγάλης κινηματογραφικής παραγωγής. Ο Godard σκηνοθετεί την ταινία μέσα σε μια κινηματογραφική δομή ώστε να εμβαθύνει στην πολυπλοκότητα της τέχνης και της ζωής καθώς και στην μεταξύ τους αλληλεπίδραση. Η ταινία αυτή θεωρείται σύγχρονη παραλλαγή της “Οδύσσειας” του Ομήρου, ως ένας οδυνηρός παραλληλισμός ανάλογου του ταξιδιού του Paul και της Camille.
Το “Contempt” προσφέρει ένα πλούσιο cinematography με ζωηρά χρώματα που απηχούν τα ζωντανά αλλά και ασταθή συναισθήματα των χαρακτήρων. Η έντονη αντίθεση μεταξύ της γαλήνιας ομορφιάς της Μεσογείου και της ταραχής ανάμεσα στους χαρακτήρες δημιουργεί μια εμφανή αντιπαράθεση. Η μελαγχολική μουσική του Georges Delerue υπογραμμίζει το συναισθηματικό βάθος της ταινίας. Η μουσική του προσδίδει στην ταινία την ουσία της νοσταλγίας και της απώλειας. Η ταινία αυτή του Godard δεν είναι απλώς μια ταινία- είναι ένας φιλοσοφικός διαλογισμός για τη αποδόμηση της αγάπης και το υπαρξιακό κενό που έπεται. Αποτελεί απόδειξη της ιδιοφυΐας του Godard και του ανεξίτηλου ίχνους του στον κόσμο του κινηματογράφου.
______________________
The Green ray (1986)
To “The Green Ray” (“Le Rayon Vert”) του Éric Rohmer αποτελεί μία από τις πιο αντιπροσωπευτικές εξερευνήσεις της ανθρώπινης κατάστασης, καθώς αντικατοπτρίζει τις ανησυχίες και τις επιθυμίες που επικρατούν μέσα μας. Ως μία επίσης πολύ χαρακτηριστική φιγούρα της Nouvelle Vague, ο Rohmer υφαίνει μία οικεία αφήγηση με καλοκαιρινά τοπία. Η ταινία ακολουθεί τη Delphine, μια γυναίκα που παλεύει με τη μοναξιά και την αναποφασιστικότητα μετά από έναν χωρισμό. Καθώς λοιπόν παρατηρούμε την Delphine σε μία σειρά καλοκαιρινών διακοπών, συναισθανόμαστε την δυσκολία της να συνδεθεί με άλλους και να βρει παρηγοριά. Συμπορευόμαστε με το ταξίδι της, με το άγχος και την ανάγκη της για ουσιώδη σύνδεση.
Η σκηνοθεσία του Rohmer προσδίδει στο “The green ray” μια νατουραλιστική ομορφιά, ενώ η χρήση πραγματικών τοποθεσιών και αυθόρμητων διαλόγων δημιουργεί μια ρεαλιστική, αληθινή εμπειρία. Η διαταραγμένη συναισθηματική κατάσταση της Delphine τοποθετείται στα γραφικά σκηνικά της γαλλικής υπαίθρου και της θάλασσας, αναδεικνύοντας την αντίθεση ανάμεσα στην εσωτερική της σύγκρουση και την γαλήνια ομορφιά που την περιτριγυρίζει. Η ταινία κορυφώνεται με μια μαγική τελική σκηνή, όταν η Delphine γίνεται μάρτυρας της ασύλληπτης “πράσινης ακτίνας” στο ηλιοβασίλεμα – ένα δυσεύρετο οπτικό φαινόμενο που θεωρείται ότι προσδίδει διορατικότητα. Αυτή η στιγμή είναι μια μεγαλειώδης σύγκλιση της φύσης και του συναισθήματος, που συμβολίζει την ελπίδα και τη ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.
______________________
The Young Girls of Rochefort (1967)
Το έργο του Jacques Demy “Τα νεαρά κορίτσια της Rochefort” (“Les Demoiselles de Rochefort”) αντικατοπτρίζει ένα όνειρο αγάπης, μουσικής και τύχης. Μία από τις πιο ξεχωριστές μορφές εκείνης της εποχής, ο Demy, δημιουργεί μια ταινία που είναι ταυτόχρονα ένας ζωντανός φόρος τιμής στο κλασικό μιούζικαλ του Χόλιγουντ και μια ιδιόρρυθμη εξερεύνηση της μοίρας και της επιθυμίας. Η ταινία διαδραματίζεται στην πόλη Rochefort και εστιάζει στις ζωές των δύο δίδυμων αδελφών Delphine και Solange (τις οποίες υποδύονται οι στην πραγματικότητα αδελφές Catherine Deneuve και Françoise Dorléac). Η Delphine από την μία είναι δασκάλα μπαλέτου με μεγάλο της όνειρο να βρει την αληθινή αγάπη, ενώ από την άλλη η Solange είναι συνθέτρια μουσικής που επιζητά την αναγνώριση στον χώρο της μουσικής. Και οι δύο ονειρεύονται να ταξιδέψουν στο Παρίσι και να κυνηγήσουν ό,τι ευκαιρία τους παρουσιαστεί. Το ξεχωριστό αυτό καστ διαφορετικών χαρακτήρων συγκλίνει σε κάτι πολύ σημαντικό: στο γεγονός ότι ο καθένας από αυτούς κρύβει τα δικά του όνειρα, ανησυχίες, στεναχώριες.
Η φιλοσοφία της ταινίας είναι συνυφασμένη με την αφήγηση τυχαίων συναντήσεων και χαμένων συνδέσεων, αντανακλώντας τον λεπτό χορόανάμεσα στο πεπρωμένο και την συνειδητή επιλογή. Ο κόσμος του Demy είναι ένας μοναδικός κόσμος όπου η αγάπη είναι ένα αυθόρμητο τραγούδι μαζί με έναν χορό, συνοδευόμενα από την αίσθηση του ρομαντισμού. Η οπτική πανδαισία του Demy γίνεται αισθητή στην ταινία αυτή, με τα ιδιαίτερα σκηνικά και τα κοστούμια να δημιουργούν μια παραμυθένια ατμόσφαιρα. Έντονο είναι το συναισθηματικό στοιχείο της ταινίας, μιας και καθημερινές στιγμές μετατρέπονται σε λυρικές εκφράσεις χαράς και λαχτάρας ενώ απεικονίζεται αρμονικά η ουσία των ονείρων, καθώς και η ανεμελιά της νιότης. Έτσι λοιπόν το κοινό γίνεται ενεργός παρατηρητής του ρυθμού της ύπαρξης ενόσω βυθίζεται σε έναν κόσμο γεμάτο χρώματα και μουσική, όπου η ζωή γίνεται μια ατέλειωτη περιπέτεια για όσους τολμούν να ονειρεύονται.
______________________
