Cinematic Odyssey #22: Οι ταινίες της εβδομάδας!
Στις ταινίες της εβδομάδας, θα εξετάσουμε τις λεπτές ισορροπίες που διαμορφώνουν τις ζωές μας, μέσα από 3 ταινίες που διαφέρουν σε ύφος και πλαίσιο. Οι ταινίες αυτές συνδέονται μέσα από θέματα που αποκαλύπτουν την ανθρώπινη φύση, την επιρροή του χώρου στις σχέσεις, την ανάγκη για νόημα και την αντιμετώπιση κρίσιμων στιγμών ζωής.
______________________
Honeymoon (2024, Zhanna Ozirna)
H ταινία Medovyi misiats είναι μία ιστορία που μας ταξιδεύει στο 2022 στην Ουκρανία εν μέσω πολέμου. Ένα νιόπαντρο ζευγάρι, ετοιμάζεται να ζήσει αισιόδοξα και αγαπημένα, όταν ξαφνικά η πόλη βρίσκεται υπό κατοχή και αναγκάζονται να μείνουν κλεισμένοι στο σπίτι. Σε μία εποχή που όλα καταρρέουν, το ζευγάρι αυτό παλεύει να διατηρήσει την αίσθηση της αγάπης και της κανονικότητας. Αναδεικνύοντας μία διαφορετική πτυχή της ανθρώπινης εμπειρίας, η ταινία δεν εστιάζει στην εξωτερική βία, αλλά αντιθέτως στην ψυχολογική πίεση και την αποξένωση που μπορεί να αποφέρει ο πόλεμος στη ζωή μας. Η ταινία σκιαγραφεί μια ατμόσφαιρα έντασης και φόβου, καθώς το ζευγάρι βιώνει την αγωνία της απόκρυψης. Ο περιορισμός στον χώρο αντικατοπτρίζει το βάρος της καταπίεσης που επιβάλλει ο πόλεμος, ενώ παράλληλα αποκαλύπτει τις ρωγμές στη σχέση τους. Η σκηνοθέτης επιδιώκει να δείξει πώς ο πόλεμος, ένα τόσο σπαρακτικό, χαοτικό και βίαιο συμβάν διαλύει σταδιακά τη ζωή των ανθρώπων, τονίζοντας τη δύναμη και την ευθραυστότητα των ανθρώπινων σχέσεων υπό πίεση. Το Honeymoon δεν είναι μόνο μία ταινία για τον πόλεμο. Αποτελεί μία εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης: της αγάπης, της αντοχής, της αδυναμίας, της ανάγκης για ελπίδα, ακόμα και μέσα στις πιο σκοτεινές στιγμές.
Η ταινία τονίζει πώς οι άνθρωποι αφήνουν ίχνη στις ζωές των άλλων, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιούν. Εξερευνά τη μνήμη και τον χώρο ως μεταφορές για την αγάπη και την ανθρώπινη εμπειρία. Επίσης, αναδεικνύει την εσωτερική ανάγκη για κατανόηση και σύνδεση, ακόμη και μέσα στις πιο φευγαλέες στιγμές.
______________________
Five and a Half Love Stories in an Apartment in Vilnius, Lithuania (2023, Tomas Vengris)
H ταινία ‘Five and a Half Love Stories in an Apartment in Vilnius, Lithuania’ αποτελείται από πέντε ιστορίες που όλες τους εκτυλίσσονται στο ίδιο Airbnb στη Βίλνιους. Με κάθε φορά διαφορετικό backround, οι επισκέπτες του διαμερίσματος βιώνουν κρίσεις στις σχέσεις τους με έναν μοναδικό και αναγνωριστικό για την κάθε περίπτωση τρόπο. Η ταινία δημιουργεί ένα μωσαϊκό αφήγησης, από μοναχικούς ταξιδιώτες που παλεύουν με την αποδοχή και το εγώ τους μέχρι ζευγάρια που αμφισβητούν την αγάπη τους. Ενδιάμεσα, η Jolanta, η γυναίκα που καθαρίζει το Airbnb, αποτελεί μία γλυκιά προσθήκη στην ιστορία, με το δικό της ερωτικό αφήγημα να γεφυρώνει τις διαφορετικές ιστορίες των ανθρώπων.
Η ταινία είναι μία ζωντανή υπενθύμιση του πώς τα άτομα αφήνουν ίχνη όχι μόνο στον χώρο αλλά και ανάμεσα στις ζωές των άλλων. Οι χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι με μία πληθώρα συναισθημάτων, καθώς βιώνουν την αγάπη, την απογοήτευση, την αυτοανακάλυψη, με το δωμάτιο αυτό να λειτουργεί σαν αυτόπτης μάρτυρας όλων των συναισθημάτων. Ο χώρος λειτουργεί ως ένα συμβολικό ημερολόγιο ανθρώπινων συναισθημάτων και εμπειριών. Μέσα από μικρές, καθημερινές στιγμές, μας καλεί να δούμε την πολυπλοκότητα της αγάπης και την καθολική και κοινή μας ανάγκη για σύνδεση.
______________________
On the go (2023, Julia de Castro)
Στην ταινία παρακολουθούμε την Milagros, μία γυναίκα που πλησιάζει στο τέλος της γόνιμης ηλικίας της και θέλει να γίνει μητέρα. Ξεκινά λοιπόν ένα ταξίδι με το αμάξι στην Ανδαλουσία παρέα με έναν φίλο της τον Jonathan, που έρχεται αντιμέτωπος με την απογοήτευση και την εγκατάλειψη. Το ταξίδι τους εμπεριέχει στοχαστικές συζητήσεις, ανάλαφρη μουσική και φωτεινά τοπία, ενώ συνάμα αποτελεί ένα υπαρξιακό ταξίδι που αποκαλύπτει τις επιθυμίες τους, τις φοβίες και την ανάγκη τους για αποδοχή. Το ταξίδι αυτό είναι στην πραγματικότητα μια εσωτερική αναζήτηση, που θέτει πολλά ερωτήματα για την μητρότητα και την αυτογνωσία γενικότερα. Ακόμη και η φιλία του Jonathan με την Milagros αναδεικνύει την τρυφερότητα, την ειλικρίνεια και την ανακούφιση που μπορεί να προσφέρει ο ένας στον άλλον σε στιγμές μοναξιάς.
Ο δρόμος γίνεται σύμβολο ελευθερίας και αναστοχασμού και η σκηνοθέτης μέσω αυτού προσκαλεί το κοινό να αναστοχαστεί και αυτό πάνω στις επιλογές του και τις προσδοκίες του. Το On the Go είναι μία περιπετειώδης αποτύπωση του τί σημαίνει να ζεις αυθεντικά και να βρίσκεις την ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και δέσμευσης.
______________________
