Cinematic Odyssey #14: Οι ταινίες της εβδομάδας!
Οι ταινίες της εβδομάδας μοιάζουν να αφηγούνται μία μεγάλη ιστορία που αναδύεται μέσα από τις εποχές και τους τόπους . Οι ήρωες και οι ηρωίδες τους θα περιπλανηθούν σε κόσμους που συχνά τους καταπιέζουν, αναδεικνύοντας κοινά θέματα όπως η ρευστότητα της ταυτότητας, η αναζήτηση της ελευθερίας, η επιβολή των κοινωνικών προσδοκιών και η οδυνηρή αίσθηση της απομόνωσης.
______________________
Orlando (1992, Sally Potter)
Εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα της Virginia Woolf “Orlando: A Biography”, η ταινία Orlando αφηγείται την ταραχώδη ζωή ενός αριστοκράτη, του Ορλάντο (υποδυόμενο από την Tilda Swinton). Ο Ορλάντο είναι ένας αριστοκράτης που σταδιακά αντιλαμβανόμαστε ότι έχει την ικανότητα να μην γερνάει. Έτσι λοιπόν παρατηρούμε ένα ποιητικό ταξίδι ανά τους αιώνες όπου ο Ορλάντο αρχίζει την πορεία του ως άντρας κατά την Ελισαβετιανή εποχή και σταδιακά μεταμορφώνεται σε γυναίκα, αναζητώντας τη θέση του στον κόσμο. Η μεταμορφωτική δύναμη του Ορλάντο από γυναίκα σε άντρα λειτουργεί συμβολικά, καθώς αναδεικνύει την ρευστότητα που χαρακτηρίζει την φύση. Ο Ορλάντο γίνεται μάρτυρας μιας σειράς ιστορικών και κοινωνικών προκλήσεων, καταφέρνοντας να φέρει στο φως αντιφάσεις αλλά και περιορισμούς ανάμεσα στα δύο φύλα. Επιπλέον, καθώς εξελίσσεται η ιστορία, ξυπνά το αίσθημα της αγάπης που κατακλύζει τον Ορλάντο. Μαζί με την τέχνη, ο Ορλάντο εξερευνά πώς η δύναμη της αγάπης είναι ικανή να υπερβεί τα στεγανά της κοινωνίας.
Με την ποιητική της αφήγηση, η Sally Potter προσφέρει μία ξεχωριστή οπτική γωνία για τις έννοιες του χρόνου, της ύπαρξης και της αθανασίας. Η ταινία Orlando αναδεικνύει την διαρκή αναζήτηση του ανθρώπου για αυτογνωσία και ελευθερία, συνδυάζοντας τις πολυάριθμες πτυχές της ύπαρξης μέσα από την ζωή ενός ανθρώπου, που παρά τις μεταμορφώσεις του παραμένει πάντοτε πιστός στον εαυτό του.
______________________
Marie Antoinette (2006, Sofia Coppola)
Η Sofia Coppola επαναπροσδιορίζει την ιστορική φιγούρα της Μαρίας Αντουανέτας με μία μοντέρνα και χαρακτηριστική αισθητική για εκείνη οπτική. Καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας (Marie Antoinette) παρατηρούμε την σταδιακή μεταμόρφωση της ηρωίδας, από την βασιλική της αλαζονεία στην τραγική της απομόνωση και εγκλωβισμό. Μέσα από τα υπερβολικά ενδύματα, την πολυτέλεια και τα εντυπωσιακά σκηνικά η Coppola παρουσιάζει μια νεαρή γυναίκα που πνίγεται από την αδιαλλαξία της γαλλικής αριστοκρατίας και προσπαθεί να ανακαλύψει τον ρόλο της σε έναν κόσμο που την υπολογίζει μόνο για την πολιτική της αξία.
Η ταινία και ο τρόπος που διαχειρίζεται τις σκηνές καθώς και τα μουσικά κομμάτια προσεγγίζουν την σύγχρονη αισθητική και δημιουργεί μία παραβολή απαλλαγμένη από την παραδοσιακή ιστορική αφήγηση. Δεν εστιάζει μόνο στον πλούτο και στην πολυτέλεια, αλλά παρουσιάζει την ανατομία του εσωτερικού κόσμου της Μαρίας Αντουανέτας, η οποία αποζητά την ελευθερία σε έναν κόσμο περιορισμών. Καθώς προχωρά η ιστορία αναδύεται η εικόνα μιας καταπιεσμένης γυναίκας εγκλωβισμένης σε μία χρυσή φυλακή, η οποία παλεύει για αγάπη και αποδοχή. Μέσα από αυτήν την εικόνα, η Coppola μας προσφέρει μια σπαρακτική ματιά στη ζωή μιας γυναίκας που έχει παγιδευτεί από τις περιστάσεις, και ταυτόχρονα μας καλεί να αναλογιστούμε τις δικές μας ελευθερίες και τους περιορισμούς που συχνά υπομένουμε.
______________________
The French Dispatch (2021, Wes Anderson)
To The French Dispatch αποτελεί μία εικαστική σύνθεση, όπου η δημοσιογραφία συναντά την τέχνη της αφήγησης, δημιουργώντας έναν πολύχρωμο καμβά ιδεών και ιστοριών. Μέσα στην φανταστική γαλλική πόλη Ennui-sur-Blasé οι σελίδες του ομότιτλου περιοδικού ζωντανεύουν, δίνοντας μία σειρά ιστοριών που αναδεικνύουν τις πολυπλοκότητες της ανθρώπινης ύπαρξης και της δημοσιογραφικής τέχνης. Μέσα στην ταινία αφηγούνται 3 ξεχωριστές ιστορίες, ενός σεφ, ενός φυλακισμένου καλλιτέχνη και ενός δημοσιογράφου, με κάθε ιστορία να διαθέτει τη δική της φιλοσοφική απόχρωση. Ο κάθε χαρακτήρας εκφράζει την ανθρώπινη ενοχή, την αγωνία για δημιουργία καθώς και την επαναστατική φύση του ανθρώπου. Από τον πάθος ενός φιλόδοξου καλλιτέχνη μέχρι την ενοχή ενός δημοσιογράφου που προσπαθεί να αποδώσει τη ζωή με γνήσιο τρόπο, οι ήρωες αποτυπώνουν την ποικιλία και την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων εμπειριών. Οι αφηγήσεις τους αποτελούν καθρέφτες που αντανακλούν τις ευθύνες και τις επιθυμίες σε έναν κόσμο γεμάτο αντιφάσεις και προκλήσεις.
O Wes Anderson μας καλεί να αναλογιστούμε την ευαισθησία του χρόνου και την σημασία των αναμνήσεων. Καθεμία από τις ιστορίες αποτελεί μία ζωντανή αναπαράσταση του παρελθόντος, θέτοντας έτσι τα ερωτήματα: Πώς οι ιστορίες καθορίζουν την ταυτότητα μας; Πώς μπορούμε να βρούμε την αλήθεια μέσα από αυτές τις αφηγήσεις; Η ταινία συνιστά έναν ζωντανό και διαρκή προβληματισμό για το πώς οι ιστορίες που αφηγούμαστε επηρεάζουν όχι μόνο τις ζωές μας, αλλά και τον κόσμο γύρω μας.
______________________
