“Το χρονικό μιας αθωότητας” του Michel Franco #tiff56
Κείμενο: Λυδία Ρακή
CHRONIC (ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ)
Μεξικό – Γαλλία 2015
Άλλη μια ταινία, που περιλαμβάνεται στην κατηγορία “Ανοιχτοί ορίζοντες” του φετινού Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Μια δημιουργία του Μισέλ Φράγκο, που απέσπασε Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών του 2015.
Η ταινία αφηγείται την καθημερινότητα και τη ζωή του Ντέιβιντ, ενός νοσηλευτή που φροντίζει ασθενείς στο τελικό στάδιο της ασθένειάς τους. Παρουσιάζεται ως ένας άνθρωπος, πολύ αποδοτικός και αφοσιωμένος στη δουλειά του, που αναπτύσσει αληθινούς και ισχυρούς δεσμούς με τον καθένα απ’ τους ασθενείς του, που ξεπερνούν την απλή περίθαλψη. Βέβαια, πέρα απ’ το περιβάλλον εργασίας του, ο Ντέιβιντ είναι αναποτελεσματικός, αμήχανος και εσωστρεφής. Δίνει την εντύπωση πως χρειάζεται τους ασθενείς του, στο βαθμό που τον χρειάζονται κι αυτοί.
Σε γενικές γραμμές, η ταινία κυλά αργά. Αυτό, ωστόσο, είναι κάτι που έχει άμεση σχέση με την ιστορία και την πλοκή του έργου. Όποιος ασχολείται με άτομα με ειδικές ανάγκες, είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο ρυθμός ζωής μεταβάλλεται και κυλά με βάση την προσωπική ταχύτητα του ασθενούς. Ο σκηνοθέτης, επομένως, αντανακλά αυτή την ταχύτητα στην οθόνη κι έτσι δίνει την ευκαιρία στους θεατές να γεμίσουν το χρόνο, με εμπειρίες απ’ τη δική τους ζωή.
Σκηνοθετικά, παρ’ όλο που το σενάριο ήταν απαιτητικό, ο Φράγκο φαίνεται ότι ανταποκρίθηκε παραπάνω από ικανοποιητικά, σ’ αυτό. Συγκεκριμένα, οι σκηνές που απεικονίζουν τις διάφορες φάσης της κατάστασης του ασθενούς, είναι δύσκολο να απεικονιστούν ρεαλιστικά. Παρ’ όλα αυτά, ο σκηνοθέτης κατάφερε να αποδώσει την ατμόσφαιρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και με απόλυτη αληθοφάνεια.
Κλείνοντας, το “Chronic” είναι σίγουρα μια ταινία, που επιδιώκει να απεικονίσει ένα δύσκολο θέμα, είτε τις πρακτικές απαιτήσεις της αναμφισβήτητα δυσάρεστης δουλειάς του Ντέιβιντ, είτε τη γαλήνη που συνοδεύει της τελευταίες στιγμές ενός ασθενούς. Συνακόλουθα, επομένως, καθίσταται δύσκολο και για τον θεατή να παρακολουθήσει. Παρέχεται, όμως, η δυνατότητα συλλογισμού και προβληματισμού για τον καθένα.
