Blind Guardian – Ashes of Ares:Ο Γόνος της Κόλασης στη Μέση Γη ..

Δημοτικό…ποια τάξη ακριβώς δεν θυμάμαι, μετρημένα στα εφηβικά μου δάχτυλα τα πρώτα μου ακούσματα …Nirvana και Άγιος ο Θεός…ξύλινα σπαθιά, τρύπες, ένα ξεκαρφωτα ψαγμενο για την ηλικία μου «τετραγωνισμενα φυλλα» από Γιώργο Τσιγγο και τους μαύρους κύκλους που τύχαινε να έχω σε μια κασέτα που ακουγόταν σαν δισκος του 50 από την επανάληψη… ξέρετε για ποια κασέτα μιλάω, αυτη τη κασέτα που είχαμε όλοι και μας την είχε αντιγράψει ο ξάδερφος του ξαδέρφου του παραξάδερφου ενός φίλου του φίλου μας… ημισκούμπρια, terror x crew και ffc, ναι άσχετα αυτα αλλά τότε ήταν μαστ και γαμουσαν (ακόμα γαμανε δλδ), κάποια χιτσ των scorpions, το child in time που άκουσα τυχαία στο ραδιόφωνο, το video clip του Unforgiven που είδα επίσης τυχαία στην τηλεόραση με τη μεγαλύτερη μου αδερφή η οποία μου είπε πως αυτοί είναι οι Metallica και εγω της απάντησα ότι αυτοί δεν μοιάζουν με σατανιστες που κάνουν θυσίες (που να ξερα τι «διάολο» θα ακουγα κάποια χρόνια αργότερα) και ο Μητροπάνος… αυτά, δεν είχα ιδέα για τίποτα άλλο πάνω στη μουσική, εντάξει για ένα αμούστακο το λες και οκ σαν βάση, ειδικά τον Μητροπάνο.

Και μέσα λοιπόν σε αυτο το μικρό μουσικό σύμπαν έτυχε να δω πάνω στο τραπέζι της ευρύτερης καλοκαιρινής παρέας ένα cd ενός γυμνασιόπαιδου (ευχαριστώ Αλέξανδρε) που κυριαρχούσε το μπλε χρώμα…κάποιος μεσαιωνικός ταξιδιώτης με βλοσυρό ύφος περπατούσε στα χιόνια διασχίζοντας μια παγωμένη έρημο με σημαία τον έναστρο ουρανό ενώ στο πάνω μέρος έγραφε κάτι περίεργο με χρυσά γράμματα…Μου κίνησε τόσο πολύ την περιέργεια που επέμενα να το βάλουμε επιτόπου παρα τις αποτρεπτικές δηλώσεις των μεγαλύτερων ότι δεν θα μου αρέσει πιθανώς.

Θυμάμαι ότι ενοιωσα να με κατακλύζει ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα απόλαυσης, μια ορμητική δύναμη να με ρουφάει στο έπος και η πορωση μου να καλπάζει για τις πύλες της Valhalla…Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την στιγμή και το μουσικό expand που πραγματώθηκε στο κεφαλι μου.

Και καθώς οι περισσότεροι από τη παρέα μου φίλοι ξεκίνησαν να ακούνε ροκ και μέταλ με τους iron maiden ή τους Metallica, εγώ ήμουν η περίπτωση του μεταλά που μυήθηκε από τις ιστορίες του Τόλκιν που αφηγούνται με τον μοναδικό τους τρόπο οι Blind Guardian και η φωνή του Hansi.

Μόλις είχα επιστρέψει από καλοκαιρινή σεζόν που έλειπα για δουλειά και το επόμενο βράδυ ήταν το λάιβ των Guardian με supporting act τους Ashes of Ares με αφιέρωμα στο dark saga…δλδ δεν θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο ξεκίνημα χειμώνα στη πόλη μας, (εντάξει τώρα αν ήταν οι Guardian μαζί με τους iced earth με John και Mat και Stu Block καιέλεγαν και κάνα Demons and Wizards ξαφνικά όλοι μαζί… και μετά ξύπνησα…)

Τώρα οι συστάσεις για τους blind guardian και τον Mat Barlow μάλλον είναι περιττές, θα γράψω όμως κάποια ενδιαφέροντα και κουτσομπολιστικα trivia ξεκινώντας με τους Guardian οι οποίοι αρχικά λεγόντουσαν Lucifer’s heritage (εντάξει κάτι μας είπες τώρα) και έχουν κυκλοφορήσει σε κασετα δυο demo το 85 και το 86, το δεύτερο τους λεγεται battalions of fear όπως δλδ και το πρώτο τους ως Guardian το οποίο περιέχει τα ίδια βασικά tracks.

Το όνομα της μπάντας άλλαξε επειδή οι ίδιοι δεν ήθελαν να συσχετιστούν με το σκοτάδι του black metal κύματος που μεσουρανούσε την ίδια εποχή…ακούστε στο you tube το brian των Lucifer’s και δείτε ομοιότητα με τους πρώιμους Iron Maiden και ναι(!) το κομμάτι είναι αναφορά στη κλασσική κωμωδία life of brian των Monty Python.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν ηχογραφούσαν το Nightfall in Middle-Earth με τον Flemming Rasmussen στην παραγωγή (τρία εμβληματικά albums των Metallica),χρησιμοποιούσαν ολόκληρες χορωδίες και μερικές φορές πάνω από 200 στρώσεις φωνής για ένα μόνο κομμάτι, φανταστείτε λοιπόν πόσες ώρες έχουν αφιερώσει στο στούντιο ενώ ο Hansi ήταν η πρώτη φορά που άφησε το μπάσο για το συγκεκριμένο album που θεωρείται και το κορυφαίο τους ώστε να αφοσιωθεί στα φωνητικά και την ιστορία του Silmarilion.

Η αγάπη τους για τον Tolkien είναι λοιπόν χαρακτηριστική αλλά πολλά τραγούδια τους εμπνέονται και από τον Stephen King (somewhere far beyond) και τον Michael Moorcock (quest for tanelorn) αλλά και άλλους συγγραφείς του φανταστικού.

Το όνομα της μπάντας δεν προέρχεται από κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο ή τραγούδι αν και στη Wikipedia αναφέρεται πως το εμπνεύστηκαν από έναν δίσκο των Fates Warning, κάτι που είναι ανυπόστατο καθώς o Marcus έχει δηλώσει ότι η ιδέα του ονόματος προήλθε από μια σύνθεση λέξεων που τους άρεσε και o Hansi πως αρχικά σκεφτόντουσαν το Guardian of the Blind όπως και το κομμάτι στο πρώτο άλμπουμ τους αλλά τελικά γύρισαν τις λέξεις και κατέληξαν στο “blind guardian” κάτι που παραπέμπει σε “guiding spirit”.

Στο A Night at the Opera, υπάρχουν ήχοι, κρυμμένα riffs και ambient φωνητικά που ακούγονται μόνο αν το CD παιχτεί χωρίς διακοπή ανάμεσα στα tracks (σπεύστε). Ο Marcus Siepen παίζει τη ρυθμική κιθάρα και στους Sinbreed που μοιάζουν κάπως με τους Edguy και αξίζει να ψάξει κανείς. Andreas Marschall λεγεται ο καταπληκτικός εικονογράφος των κλασικών άλμπουμ τους ο οποίος έχει φιλοτεχνήσει μεταξύ άλλων, covers του King Diamond, των Sodom, των Kreator και άλλων.

Και τέλος fun fact ο Andre Olbrich έχει παντρευτεί ελληνίδα με την οποία έχουν δύο παιδιά και η συμμαθήτριά μου η Ελευθερία από το λύκειο είχε πάει στο γάμο τους καλεσμένη από το σόι της νύφης και προφανώς την είχα πρήξει να πάρει τα Σίντι μου για υπογραφές! Δεν θυμάμαι αν το έκανε …τα cd μου πάντως είναι υπογεγραμμένα.

Τώρα για τους Ashes of Ares να σας πω δυο τρία πράγματα… δημιουργήθηκαν το 2012 από τον Matt Barlow και τον Freddie Vidales (πρώην μπασίστα/κιθαρίστα επίσης των Iced Earth) και στην αρχική σύνθεση ήταν και ο drummer Van Williams (πρώην Nevermore). Το στυλ τους θυμίζει αρκετά τους Iced Earth λόγω του Barlow, αλλά υιοθετούν και πιο μοντέρνα και σκοτεινά στοιχεία. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής τα εξής albums:\

Ashes of Ares (2013) – το ντεμπούτο τους, this is my hell το hit του άλμπουμ και κατά την άποψη μου το the one eyed king είναι κομματαρα.

Well of Souls (2018) – πιο ώριμο άλμπουμ και πιο επικό αλλά και βαρύ.

Emperors and Fools (2022) – καταιγιστικές συνθέσεις και ντραμς, πιο σκοτεινό και τεχνικό άλμπουμ με συμμετοχή του Tim “Ripper” Owens στο τραγούδι Monster’s Lament.

New Messiahs (2025) — η πιο ολοκληρωμένη από πολλές απόψεις δουλειά του συγκροτήματος που τείνει να τους εδραιώσει στο μουσικό στερέωμα της heavy power σκηνής.

Σχετικά με τα νομικά τρεχαματα του ιδρυτή των Iced Earth μάλλον οι περισσότεροι γνωρίζετε ότι μετά τα γεγονότα του 2021 λόγω της συμμετοχής του και της οπλοκατοχής του στα επεισόδια στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ, η μπάντα “πάγωσε” στην ουσία και πολλά μέλη της αποχώρησαν. Προς το παρόν δεν έχουν ανακοινώσει ενεργό μέλλον. Ο Jon Schaffer καταδικάστηκε σε τρία χρόνια επιτήρησης, 120 ώρες κοινωνικής εργασίας και κάποιες χρηματικές επιστροφές. Αυτό σημαίνει ότι δεν φυλακίστηκε για αυτή την υπόθεση αλλά στερήθηκε κάποια πολιτικά του δικαιώματα και προς το παρόν έχει αφήσει τη κιθάρα του στη θήκη της να «κοιμάται».

Πριν καθιερωθει το όνομα Iced Earth (1988), το συγκρότημα λεγόταν αρχικά The Rose και μετά Purgatory. Η ιστορία λέει ότι ο Schaffer είχε έναν φίλο που πέθανε σε ατύχημα με μηχανή ο οποίος πολλές φορές είχε πει ότι το όνομα Iced Earth θα ήταν καλό για συγκρότημα. Μετά τον θάνατο του, ο Jon καθιέρωσε αυτό το όνομα ως φόρο τιμής για τον αδικοχαμένο φίλο του.

Το The Dark Saga κυκλοφόρησε το 1996 και είναι το τέταρτο άλμπουμ τους. Ολόκληρος ο δίσκος είναι ένα μείγμα από τραγωδία, αγάπη, εκδίκηση και αιώνιο μαρτύριο. Θεωρείται από τα πιο μελωδικά και συναισθηματικά τους έργα και είναι concept album βασισμένο στον κομικ ήρωα Spawn του Todd McFarlane. Ακόμα θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει Spawn στα νιάτα του, θυμάμαι ακόμα πως με είχε συνεπάρει σε τέτοιο βαθμό που απλά έχανα την επαφή μου με το εξωτερικό περιβάλλον και με ένοιαζε μόνο τι θα συμβεί στην καταραμένη ιστορία του Al Simmons στις επόμενες σελίδες του τεύχους που κρατούσα στα χέρια μου. Για όσους δεν έχουν έστω ξεφυλλίσει ποτέ αυτό το επικό κόμικ, έχω να πω ότι ποτέ δεν είναι αργά και πως στο you tube υπάρχει και το animation που ολοκληρώνει το βασικό story, παραγωγή του HBO, το οποίο δεν αστειεύεται, είναι σταληθεια τρομακτικό και προφανώς δεν είναι για παιδιά…

Ashes of Ares – Ζωντανή αναβίωση του Dark Saga

Το συγκρότημα των Matt Barlow και Freddie Vidales αφού ξεκίνησαν με δύο δικά τους κομμάτια για ζέσταμα, παρουσίασαν ολόκληρο το Dark Saga των Iced Earth, τιμώντας έτσι μια από τις πιο εμβληματικές δουλειές της δεκαετίας του ’90.

Το setlist περιελάμβανε όλα τα κομμάτια του δίσκου, από το εναρκτήριο Dark Saga μέχρι το μνημειώδες φινάλε με το Question of Heaven και παρά την λίγο άχαρη εμφάνιση του κιθαρίστα που έπαιζε τα solos και την αστοχία του Mat σε κάποια σημεία σε σύγκριση με τον Mat του alive in athens του 99′ που κακά τα ψέματα, όλοι έχουμε αγαπήσει και έχει εντυπωθεί στη συνείδηση μας, η ερμηνεία του παραμένει ζεστή και γεμάτη συναίσθημα αποδεικνύοντας ότι αυτά τα τραγούδια του ανήκουν και θα είναι πάντα κομμάτι της ταυτότητάς του.

Έκπληξη της βραδιάς, αποτέλεσε η εμφάνιση του Gus G ο οποίος ανέβηκε στη σκηνή για να παίξει το Breaking the Law για το κλείσιμο των Ashes το οποίο ήταν λίγο ξεκάρφωτο αλλάδε βαριέσαι, και λίγο πανυγηρι δεν βλάπτει, μη πάθουμε και τίποτα από την νοσταλγία, έτσι και αλλιώς ο τύπος ξέρει τόσα κιλά κιθάρα που πάντα είναι απολαυστικός.

Setlist:

New Messiahs
Two Graves

Dark Saga
I Died for You
Violate
The Hunter
The Last Laugh
Depths of Hell
Vengeance Is Mine
Scarred
Slave to the Dark
A Question of Heaven

This Is My Hell
Breaking the Law

Blind Guardian – Ένα ταξίδι στη Μέση Γη και πέρα από τα σύνορα της…

Οι πρώτες νότες ήχησαν και το πολυφωνικό intro από το ninth wave υποδέχτηκε τους Γερμανούς βάρδους του metal οι οποίοι ξεκίνησαν με καταιγιστικό ρυθμό και όρεξη ανάμεσα σε χειροκροτήματα και κραυγές.

Μετά το blood of the evles από το τελευταίο album ο Hansi με το ύφος του αρχαίου storyteller ανακοίνωσε το Nightfall για τη συνέχεια…γροθιές στον αέρα από νωρίς και το ταξίδι στη Μέση Γη συνεχίστηκε με το time stands still at the iron hill με τον κόσμο να τραγουδά στο ρεφρέν κάθε στίχο.

Δεν είχα δει το setlist, οπότε η πρώτη έκπληξη ήρθε με το A Past and Future Secret για να πάρουμε μια ανάσα από το χτύπημα και να επιστρέψουμε σε αυτό με το αγαπημένο into the storm που προμήνυε την βροχή που θα ακολουθούσε.. επόμενο κομμάτι το secrets of the American Gods που ξεχωρίζει στον τελευταίο δίσκο και αξίζει μια θέση ανάμεσα στα καλύτερες στιγμές του συγκροτήματος…για τη συνέχεια και ενώ άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες της βροχής ακούστηκε σαν από τσίρκο του τρόμου το intro του majesty και ξεκίνησε το κοπανημα, κομμάτι ορόσημο του παρελθόντος και ξεκινήματος των Guardian.

Η δεύτερη ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη ήρθε με το And then there was silence, δεν θα φανταζομουν ποτέ ότι παίζουν αυτό το 15λεπτο έπος live και τότε ήταν που έκανα μια εσωτερική παύση σαν τις ταινίες που όλα ξαφνικά κυλάνε σε slow motion και ο πρωταγωνιστής κάνει την τελευταία του κίνηση, ήταν τότε που είδα τον φίλο μου τον Γιώργο που ήλπιζε πως και πως να παίξουν το συγκεκριμένο κομμάτι να αγκαλιάζεται πάνω στην πορωση του απο έναν άγνωστο με την ίδια πορωση και να τραγουδάνε αγκαλιασμένοι τους στίχους «hear my voice…there is no choice..there’s no way outyou’ll find out…» και συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι το νόημα σε συναυλίες σαν αυτήν και τίποτα άλλο, δεν είναι το γεγονός ότι εγώ μπορεί να ξέρω λιγότερα κομμάτια των Guardian από κάποιους άλλους ή να λέω ακόμα τους iced earth … ice dearth, αλλά είναι αυτή η πορωση , η συγκίνηση και η αγάπη που μοιραζόμαστε κάτω από το stage για κάτι που μας ενώνει και μας κάνει πάλι παιδιά…

Είχε φτάσει η στιγμή …οι κλασικές κιθάρες αντικατέστησαν τις ηλεκτρικές και ο Hansi σαν περήφανος δάσκαλος σήκωσε το μικρόφωνο προς εμάς … δεκάδες φωνές έγιναν μία και η τελετουργία του Bards Song έφερε τη βροχή…Και παρόλο που το νερό κατάφερε να προκαλέσει ένα μίνι μπλάκ άουτ, το κοινό ήδη φώναζε το σύνθημα για το επόμενο κομμάτι…η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα επανέφερε το ρεύμα και τελικά οι πύλες της Valhalla άνοιξαν και έμειναν ανοιχτές μέχρι το τέλος της συναυλίας με το αγαπημένο mirror mirror που τους καθιέρωσε και μας μύησε, το λυρικό lord of the rings και το αλληγορικό and the story ends

Έτσι γράφτηκε το χρονικό εκείνης της βραδιάς. Από τη μέση Γη μέχρι τα σύγχρονα κονσεπτ των Guardian κάθε κομμάτι εμοιαζε σαν σελίδα από βιβλίο που ζωντανεύει επί σκηνής.

Ο Hansi παραμένει χαρισματικός frontman, δεν χρειάζεται υπερβολές, μόνο η φωνή του αρκεί για να σε καθηλώσει και οι André και Marcus έμοιαζαν με τον Raiden και τον liu kang σε team mode που κάνουν fatality στην δυσαρμονία…και αν κλείσεις τα μάτια τώρα, ακόμα ακούς τον απόηχο του πλήθους να τραγουδά ” valhalla – deliverance”…

Setlist:

The Ninth Wave
Blood of the Elves
Nightfall
Tanelorn (Into the Void)
Time Stands Still (At the Iron Hill)
Violent Shadows
A Past and Future Secret
Into the Storm
Secrets of the American Gods
Majesty
And Then There Was Silence
The Bard’s Song – In the Forest

Encore:
Valhalla
Mirror Mirror
Lord of the Rings
And the Story Ends